ایمپلنت ، دندانی مصنوعی است که همانند دندان طبیعی ، به کمک به یک ریشه ( پایه ی از جنس مغز تایتانیوم ) به استخوان فک جوش خورده ، متصل می شود. ایمپلنت های دندانی به دلیل زیر ، جایگزین های مناسبی برای دندان های مصنوعی محسوب می شوند.
زیبایی : ایمپلنت ها واقعاً مانند یک دندان طبیعی اند. از آنجا که این دندان ها به استخوان فک پیوند می شوند. ظاهری کاملاً شبیه دندان طبیعی خواهند داشت ، از طرفی از تحلیل استخوان فک و تحلیل لثه ها نیز جلوگیری خواهد شد.
حفظ سیر دندان ها : برای جیگزین کردن دندان ها به کمک بریج ها ، دندان های سالم دو طرف نیز تراشیده شده و به زیر روکش خواهند رفت ، اما ایمپلنت های دندانی بدون ارتباط به دندان های کناری ، مستقیماً به استخوان فک متصل خواهد شد.
اطمینان و آرامش : دست دندان های مصنوعی که به کمک ایمپلنت ها به فک متصل می شوند دیگر تکان نخواهند خورد و با هر عطسه از دهان بیرون نمی پرند.
ایمپلنت ها یک پایه استوانه ی از جنس فلز دارند که به کمک جراحی در استخوان فک قرار می گیرند و بعد از جوش خوردن این پایه ، قسمت تاج دندان به صورت یک روکش بر روی آن قرار می گیرد.
نکات زیر ، شرایط اولیه بری پذیرفتن یک درمان ایمپلنت است:
سلامت عمومی بدن ، لثه های سالم ، استخوان فکی کافی ، مراقبت های مرتب بهداشتی از دهان و دندان شامل مسواک زدن و نخ کشیدن روزانه و معاینات مرتب دندان پزشکی.
از آنجایی که ایمپلنت نوعی پیوند محسوب می شود ، افرادی که با شریط خاص نمی توانند عمل ایمپلنت را انجام دهند:
افراد جوانی که استخوان فکی آنها هنوز کاملا شکل نگرفته است.
زنان باردار
سیگاری ها و معتادان ( سیگار کشیدن روند ترمیم استخوانی ودر نتیجه امکان موفقیت ایمپلنت را کاهش می دهد. )
افرادی که رادیوتراپی های با دوز بالا در ناحیه سر و گردن دریافت می کنند.
افرادی با بیماری های عمومی مزمن نظیر فشارخون بالا ، دیابت ، هموفیلی. این بیماری های عمومی باید توسط دندان پزشک ارزیابی شده و امکان عمل ایمپلنت بری افراد مبتلا بررسی شود.
افرادی که دندان قروچه و یا ساییدگی شدید دندان دارند.
بعد از بررسی عمومی ، افرادی که داری شرایط عمومی مناسب بری انجام عمل ایمپلنت هستند باید از دیدگاه تخصصی دهان و دندان نیز بررسی شوند. ایمپلنت یک کار گروهی دندان پزشکی است که مرحله جراحی آن توسط جراح فک و دهان یا جراح لثه انجام می شود و قسمت بعدی یا مرحله قرار دادن روکش با تاج دندانی توسط متخصص پروتز یا دندان پزشک عمومی که در این باره دوره دیده باشد انجام می شود. بیمار بری ارزیابی های اولیه می تواند به هر کدام از ین گروه دندانپزشکان مراجعه کند.
امروزه سیستم های بسیار متنوعی از ایمپلنت های دندانی به بازار عرضه شده اند و روش های گوناگونی وجود دارد. یک روش که به نام روش چند مرحله ی موسوم است مستلزم دو مرحله جراحی است. در مرحله اول قسمتی به نام پایه به کمک جراحی در فک قرار می گیرد و جراح مدت ۵ تا ۶ ماه صبر می کند تا پایه قرارگرفته در فک ، کاملا با استخوان فک جوش بخورد.
پس از ین مدت ، مرحله دوم جراحی انجام می شود که در این مرحله ، قسمت دوم ایمپلنت بر روی آن قرار می گیرد و پس از مدتی ، با انجام قالبگیری نهایی ، روکش نهایی آنها ساخته می شود. در ایمپلنت های یک مرحله ی ، یک مرحله از جراحی ها حذف می شود و مرحله اول و دوم ایمپلنت در یک نوبت جراحی در فک قرار می گیرد.
جراحی های ایمپلنت موفقیتی تا حدود ۹۰ درصد دارند و تنها ۱۰ درصد موارد از جراحی های ناموفق انجام می شود. اما از دلیل بسیار مهم شکست ایمپلنت ها بعد از انجام کامل آن بیمارانی هستند که دندان قروچه می کنند. دندان قروچه می تواند فشار زیادی به ایمپلنت وارد کرده موجب شکستن آن شود.
به طور کلی قرارگیری ایمپلنت در فک از حدود ۶ ماه تا یک سال زمان لازم دارد.