به طور کلی همه ی افراد ریزش مو دارند؛ اما موهای ریخته شده جایگزین می شوند. ریزش روزانه حداکثر ۱۰۰ تار مو در انسان طبیعی در نظر گرفته می شود. وقتی تعادل بین ریزش و رویش موها به هم بخورد، فرد به ریزش مو مبتلا است. این ریزش مو بیشتر در هنگام شانه کردن موها، استحمام یا زمان خواب اتفاق می افتد. در یک فرد جوان، همزمان با ریزش یک تار مو، با فعالیت فولیکول های مو، تار موی جدید در همان محل جایگزین می شود. در واقع به طور طبیعی بین ریزش مو و رویش مو، یک تعادل وجود دارد، بنابراین کچلی و طاسی در افراد جوان به طور معمول دیده نمی شود.

علائم مشخص ریزش مو با الگوی زنانه

کم پشتی کلی

نازک شدن تدریجی موها در بالای سر، شایع ترین نوع ریزش مو است. این حالت هم زنان و هم مردان را تحت تأثیر قرار می دهد. خط مو در مردان معمولاً عقب می رود؛ اما در زنان فرق آنها بازتر و وسیعتر می شود.

لکه های طاسی

این نوع از لکه ها ممکن است دایره ای یا تکه تکه باشند. لکه های طاسی ممکن است به اندازه یک سکه باشد که معمولاً در پوست سر ظاهر می شوند. حتی ممکن است پوست شما بلافاصله قبل از ریزش مو احساس خارش یا درد هم داشته باشد.

یک مشت پر از مو

در برخی مواقع ممکن است ریزش موهای ناگهانی بخصوص بعد از ترومای عاطفی یا جسمی را تجربه کنید. در این شرایط ممکن است مو به هنگام شستشو یا شانه کردن، به سرعت بریزد و این باعث کم پشتی کلی شود.

ریزش کامل

در برخی بیماری ها به ویژه در مورد درمان های پزشکی مانند شیمی درمانی، ممکن است به طور ناگهانی و در تمام بدن متوجه ریزش مو شوید.

علل ریزش شدید مو در زنان

• کمبود آهن: فقر آهن در صورت داشتن یا نداشتن آنمی می تواند منجر به ریزش مو شود. بهتر است قبل از اینکه خودسرانه از قرص های آهن مکمل استفاده کنید با پزشک خود در این زمینه مشورت کنید تا از در صورت تشخیص نیاز توسط پزشک از مکمل ها استفاده کنید؛ زیرا آهن بیش از اندازه در بدن نیز منجر به بروز بعضی مشکلات می شود.
• اختلالات غده تیروئید: در هر دو حالت کم کاری تیروئید یا پرکاری غده تیروئید ریزش مو اتفاق می افتد.
• کاهش مقدار استروژن: خیلی از زنان، ریزش مو را در دوران یائسگی و بعد از آن تجربه می کنند. زمانی که ترشح مقدار استروژن در بدن کاهش می یابد. سایر تغییرات هورمونی برای مثال تغییر میزان استفاده از داروهای ضد حاملگی نیز می تواند منجر به ریزش مو شود.
• کم پشتی ارثی:کم پشتی مو در بالای سر میتواند ارثی باشد که همان الگوی ریزش موی زنانه یا آندروژنیک است. این نوع کم پشتی پس از قاعدگی که استروژن بدن کاهش مییابد تشدید میشود.
• مدل موی نادرست: بستن موها به شکلی که باعث کشیدن ریشه مو شود میتواند عامل کم پشتی مو باشد. این نوع کم پشتی طاسی کششی یا انقباضی نام دارد. اگر پیاز مو آسیب ببیند کم پشتی دائمی میشود.
• استرس زیاد یا شوک: استرس، شوک و عواملی مانند کاهش وزن ناگهانی، عمل جراحی، بیماری یا بچه دار شدن میتواند کم پشتی موقت ایجاد کند. به این نوع کم پشتی تلوژن افلوویوم میگویند که در مرحله تلوژن اتفاق میافتد.
• زایمان: احتمالاً در مورد ریزش مو بعد از زایمان شنیده اید یا دچار آن شده اید. بهتر است بدانید، ریزش مو در زنان شیرده به دلیل تغییرات هورمونی است. در دوران بارداری به دلیل سطح بالای هورمون ها ریزش مو کاهش می یابد و موها پر پشت تر می شوند. در واقع سطح بالای هورمون ها، موهای باقی مانده را حفظ می کند و مانع ریزش آنها می شود. بعد از زایمان، سیستم بدن به حالت طبیعی خود بر می گردد. در نتیجه، تار موهایی که چرخه ی رشد آنها به پایان رسیده، می ریزند. به همین علت، زنانی که تازه زایمان کرده اند، یک باره دچار ریزش موی شدید می شوند. معمولاً بعد از ۲ سال بعد از زایمان، موها به حالت طبیعی خود بر می گردند.
• سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS): سندرم تخمدان پلی کیستیک هم می تواند علت ریزش مو شما باشد. زنانی که به این بیماری مبتلا هستند، همواره از اختلال های هورمونی رنج می برند. هورمون های مردانه (آندروژن) در بدن زنان هم تولید می شود؛ اما در افرادی که تخمدان پلی کیستیک دارند، تولید هورمون ها بیشتر از حد معمول است. اگر سندرم تخمدان پلی کیستیک دارید، به احتمال خیلی زیاد، موهای زائد در صورت و بدن شما بیشتر می شود، درحالی که موهای سرتان کم پشت می شود. اختلال در تخمک گذاری، ایجاد آکنه و افزایش وزن از علائم دیگر این سندروم هستند.
• مصرف بعضی از داروها: داروهایی که موجب ریزش می شوند، معمولاً دو ساز وکار دارند:
• بعضی از این داروها باعث ریزش موهایی می شوند که در فاز رشد (آناژن) هستند. مثل داروهای شیمی درمانی، کلشی سین، مشتقات طلا، بیسموت، تالیوم، بوریک اسید.
• دسته ی دیگر این داروها موجب ریزش موهایی می شوند که در فاز استراحت (تلوژن) هستند نظیر:
• داروهای رقیق کننده خون (مثل هپارین، وارفارین، ریواروکسابان، دابیگاتران، اپیکسابان)
• داروهای کاهنده ی فشار خون (کارودیلول، آتنولول، بیزوپرولول، متوپرولول، کاپتوپریل، لیزینوپریل، انالاپریل)
• داروهای هورمونی (آندروژن ها و بعضی داروهای ضد بارداری)
• داروهای ضد صرع (والپروئیک اسید، کاربامازپین و فنی توئین)
• داروهای ضد آرتریت (متوترکسات و لفلونوماید)
• داروهای دیگر: سایمتیدین، ایزوترتینوئین، داروهای ضد تیروئید، کاهنده ی چربی خون، اینترفرون ها، ضد عفونی، آمفتامین ها، داروهای مسکن غیراستروئیدی، بروموکریپتین، لوودوپا، داروهای ضد سایکوز، ضد اضطراب و به ندرت داروهای ضد افسردگی مثل آمی تریپتیلین.
• برخی از قرص های ضد بارداری که موجب مهار تخمک گذاری می شوند، در بعضی افراد، می توانند موجب ریزش مو شوند. به خصوص اگر اعضای خانواده ی شما سابقه ی ریزش مو داشته باشند، احتمال بروز این عارضه بیشتر می شود. در برخی موارد، موها بعد از قطع مصرف این قرص ها شروع به ریزش می کنند. برای جلوگیری از ریزش مو ناشی از مصرف یک داروی خاص حتماً با پزشک خود مشورت کنید.
• آلوپسی آره آتا یا ریزش مو سکه ای (ALOPECIA AREATA): یکی دیگر از انواع ریزش مو، ریزش موی سکه ای است. علت این نوع ریزش، اختلال در سیستم دفاعی بدن است که به اشتباه به فولیکول های سالم مو حمله می کند. در این بیماری، معمولاً موهای فرد (بیشتر موهای سر) به صورت لکه ای می ریزد. این نوع ریزش معمولاً فقط در موهای سر اتفاق می افتد؛ اما گاهی ممکن است موی ریش یا ابرو هم به ریزش موی سکه ای دچار شوند. در بعضی موارد ممکن است قبل از ریزش مو پوست آن ناحیه دچار خارش یا درد شود. بیشتر اوقات، ریزش سکه ای مو دائمی نیست. بعد از گذشت شش ماه تا یک سال، موها دوباره شروع به رشد می کنند؛ اما به ندرت در بعضی از افراد این بیماری تا جایی پیش می رود که تمام موهای سر و بدن آنها می ریزد.
• رژیم های غذایی نادرست: رژیم هایی که باعث کاهش وزن سریع (بیش از ۷ کیلو در ماه) می شوند، به بدن آسیب می زنند. ریزش مو از عوارض این نوع رژیم های لاغری است. مثلاً اگر مقدار پروتئین رژیم غذایی تان کافی نباشد، ریزش مو تشدید می شود. البته نگران نباشید، موهای ریخته شده، جایگزین می شوند؛ اما فقط اگر یک رژیم غذایی سالم را در پیش بگیرید.
• کرم حلقوی (RINGWORM) : قارچی به نام کرم حلقوی وجود دارد که اگر روی پوست سر ما قرار بگیرد، باعث شروع ریزش مو می شود. علاوه بر ریزش مو، پوست سر در همان ناحیه ریزش مو، پوسته پوسته، قرمز و دچار خارش می شود و شکل کچلی دایره ای از خود به نمایش می گذارد.

تشخیص ریزش مو در زنان

1. بررسی سطح هورمون ها (دی هیدرواپیاندروسترون، تستوسترون، آندرواستندیون، پرولاکتین، هورمون FSH و هورمون LH)
2. آهن سرمی، فریتین سرمی و ظرفیت کلی اتصال آهن (TIBC)
3. سطح هورمون های تیروئیدی (T3, T4, TSH)
4. شمارش سلول های خونی (CBC)
5. نمونه برداری از پوست سر. بخش کوچکی از پوست سر معمولاً به قطر 4 میلی متر برداشته شده و برای تعیین علت ریزش مو، زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار می گیرد.
6. کشیدن مو. پزشک تعدادی از تار موهای فرد را به آرامی می کشد (در حدود 100 تار مو) تا بتواند وجود ریزش مو شدید را مورد سنجش قرار دهد. در صورتی که بیش از 10 تار مو ریزش کند، فرد به ریزش مو شدید دچار است. در حالت نرمال با هر بار کشش باید یک تا سه تار مو ریزش کند.
7. دانسیتومتری. دانسیتومتر یک وسیله بزرگ نمایی دستی است که برای بررسی و معاینه شفت مو به کار می رود.

نسخه اصلی مطلب چه عواملی باعث ریزش شدید مو در زنان میشود؟ را در سایت دکتر رامین مدرسی بخوانید.

---