خال، رایج ترین ضایعه پوستی است که از سلول های ملانوسیت و به دلیل تجمع رنگدانه تشکیل شده است. خالها معمولاً به رنگ های قهوه ای روشن، قهوه ای تیره یا سیاه دیده می شوند و اغلب بی خطر هستند. خال ها ممکن است به صورت مادرزادی وجود داشته باشند یا به صورت اکتسابی و به دلیل تماس با نور خورشید، بارداری یا مصرف داروهای هورمونی به وجود آمده باشند. در صورتی که از وجود خال روی صورت یا سایر نواحی بدن رضایت ندارید و باعث شده تا ظاهر شما زیبایی کمتری داشته باشد بهتر است با مراجعه به پزشک آن را بردارید. با توجه به اینکه محل به وجود آمدن خال ها و نوع آنها می تواند تفاوتهایی با هم داشته باشد، می توان از روش های مختلفی برای خال برداری استفاده نمود.
محققان معتقدند که تعداد خال ها در بدن افراد توسط ژنتیک تعیین می شود. با این حال مشخص نیست که چه عاملی باعث بروز و ظهور آنها می شود. علاوه بر این هیچ روش شناخته شده ای برای جلوگیری از ظهور خال وجود ندارد. با این حال بسیاری بر این باور هستند که قرار گرفتن در معرض نور خورشید باعث گسترش خال ها می شود.
خال سطحی: این نوع خال ها معمولاً سطحی و قهوه ای رنگ هستند. خال های سطحی معمولاً زیر ۵ میلی متر است و معمولاً به دلیل وراثت یا قرار گرفتن در معرض خورشید شکل می گیرند.
خال درمال: این نوع خال ها معمولاً برآمده و رنگ پوست هستند. البته گاهی اوقات به رنگ قهوه ای نیز دیده می شوند.
خال ترکیبی: خال ترکیبی مانند خال درمال برآمده است. این خال ها معمولاً به رنگ تیره یا قهوه ای هستند و دارای مو نیز می باشند.
نوع خال و محل خال می تواند در انتخاب روش برداشتن خال نقش اساسی داشته باشد. علاوه بر این توجه به فاکتورهایی مثل سن بیمار، عمق خال در پوست و رنگ خود خال و پوست حاشیه آن نیز تأثیر به سزایی در انتخاب شیوه برداشتن خال دارد.
سه روش برای جراحی و برداشت خال وجود دارد: تراشیدن، پانچ بیوپسی و عمل جراحی.
الف) روش تراشیدن یا کورتاژ:
با استفاده از بیهوشی موضعی، پزشک معالج با یک جراحی کوچک برشی بر روی سطح خال ایجاد می کند تا آن را با قسمت دیگر پوست هم سطح سازد.
ب) پانچ بیوپسی:
یکی از انواع خال های پوستی در نوع کوچک تر هستند که برای برداشتن آ نها با استفاده از یک دستگاه مخصوص، خال را توسط یک قطعه مربعی شکل بر روی پوست پانچ می کنند.
پ) جراحی اکسیزیون و خارج کردن ضایعه همراه پوست اطراف:
در این شیوه نیز برای برداشتن خال آن را به صورت کامل برش می زنند و در نهایت بخیه می زنند. امروزه کاربرد این روش به خال های پوستی با احتمال بدخیمی محدود شده است.
یکی از راه های برداشتن خال صورت و خال هایی که ریشه عمیقی نداشته و غیر سرطانی هستند، استفاده از کرایو (Cryo) یا فریز کردن است. با کمک یک دستگاه مخصوص مقداری نیتروژن مایع بر روی خال اسپری می شود تا از طریق یک شوک سرمایی عمل خون رسانی به سلول های خال متوقف شده و سلول های تشکیل دهنده خال از بین بروند. بزرگترین مشکل این روش دقت پایین و عدم کنترل کامل پزشک روی فرآیند تخریب ضایعه است که ممکن است به سلول های سالم پوست اطراف ضایعه آسیب زده و اسکار به جا بگذارد و یا باعث باقی ماندن بخشی از ضایعه پوستی شده که نیازمند تکرار جلسات درمانی باشد.
سوزاندن خال یکی از قدیمی ترین شیوه های برداشتن خال است که در دنیای امروز با توجه به پیشرفت فناوری کمتر کسی از آن استفاده می کند. در این روش با کمک دستگاهی به نام کوتر یا استفاده از جریان برق و گرمای تولید شده اقدام به برداشتن خال می کنند. یکی از معایب این روش ایجاد اسکار و جای زخم به علت آسیب حرارتی به پوست سالم اطراف ضایعه است. به همین علت توصیه می شود برای برداشتن خال صورت استفاده نشود.
پیشرفت های اخیر در زمینه لیزرهای پزشکی موجب شده است تا این روش نوین در بسیاری موارد جایگزین جراحی های سنتی شود. امروزه خال ها و سایر ضایعات پوست را می توان به آسانی و در عرض مدت کوتاهی با دقت بالا برداشت. این کار بدون درد و خونریزی انجام می شود. لیزر برای برداشتن خال و لک های تخت که معمولاً قهوه ای یا سیاه هستند، انواع خال های عروقی و حتی مویرگهای متسع پوستی روش انتخابی است ولی برای برداشتن خال های بزرگ و برجسته و همینطور زگیل ها روش های بهتری هم وجود دارد.
یکی از بهترین روشهای خال، زگیل و سایر ضایعات پوستی تراشیدن لایه به لایه با استفاده از RF است. به علت کنترل پزشک روی بافتی که برداشته می شود نتیجه کار تمیز و کامل خواهد بود. البته نتیجه این روش بستگی زیادی به دستگاه آراف و مهارت پزشک دارد.
این روش بسیار جدید برای برداشتن ضایعات پوستی در محل های حساس مثل پلک و در مجاورت چشم بسیار مناسب است. مزیت های این روش نسبت به لیزر و RF دقت بسیار بالا و جای زخم بسیار کوچک است که باعث می شود پوست محل برداشتن ضایعه به سرعت و به خوبی ترمیم شود و اثری باقی نگذارد.
همچنین بخوانید : درمان ریشه ای جوش صورت در طب ایرانی
روش های برداشتن خال با لیزر، روش هایی مقرون به صرفه برای رفع و از بین بردن خال در افرادی است که تمایلی به برداشتن این زائده های پوستی به روش جراحی ندارند. مداخله جراحی علاوه بر هزینه های بالا و قابل توجه، می تواند باعث ایجاد جای زخم و اسکار شود. برداشتن خال با لیزر همچنین به دلیل خاصیت استریلیزاسیونی که در خود لیزر وجود دارد، خطر عفونت کمتری را برای بیماران در پی دارد. این روش ها شامل حداقل صدمات پوستی در اطراف خال می باشند و باعث می شوند که دقیقاً بافتی از بدن که تحت تأثیر خال گرفته است، برداشته شود. در بیشتر موارد قبل از برداشتن خال، بیحسی موضعی در محل مورد نظر انجام می شود. اشعه لیزر به سمت سلول هایی که خال را تشکیل می دهند فرستاده می شود. این سلول ها پرتوی لیزری را جذب می کنند و بنابراین خال سوخته شده و از سطح پوست دود می شوند، درحالی که پوست مجاور همچنان دست نخورده و بودن آسیب باقی می ماند.
خوشبختانه برداشتن خال به روش های گفته شده عوارض خاصی ندارد. عموماً عوارض جانبی که بر جای می گذارد خطرناک نیست و طی چند روز بهبود می یابد. این عوارض شامل اسکار به جا مانده، قرمزی، گاهی تورم و خارش است که در این راستا پزشک برای شما پماد و کرم های مخصوص تجویز می نماید.
هزینه برداشتن خال با توجه به نوع خال، تعداد خال موجود، تعرفه کلینیک و دستمزد پزشک محاسبه خواهد شد.
برای خواندن مقالات جدیدترین متدهای جوانسازی پوست صورت و مزوتراپی پوست صورت کلیک کنید.