خال، رایج ترین ضایعه پوستی است که از سلول های ملانوسیت و به دلیل تجمع رنگدانه تشکیل شده است. خال ها معمولاً به رنگ های قهوه ای روشن، قهوه ای تیره یا سیاه دیده می شوند و اغلب بی خطر هستند. خال ها ممکن است به صورت مادرزادی وجود داشته باشند یا به صورت اکتسابی و به دلیل تماس با نور خورشید، بارداری یا مصرف داروهای هورمونی به وجود آمده باشند. در صورتی که خال تغییر نکرده و از نظر ظاهری شما را آزار نمی دهد، بهتر است که آن را به حال خود رها کنید؛ اما در صورتی که از وجود خال روی صورت یا سایر نواحی بدن رضایت ندارید و باعث شده تا ظاهر شما زیبایی کمتری داشته باشد بهتر است با مراجعه به پزشک آن را بردارید. با توجه به اینکه محل به وجود آمدن خال ها و نوع آنها می تواند تفاوتهایی با هم داشته باشد، می توان از روش های مختلفی برای خال برداری استفاده نمود. البته فاکتورهای دیگری نیز در این زمینه تأثیرگذار هستند که از مهم ترین آنها می توان به سن بیمار، بزرگ یا کوچک بودن خال، عمق خال، رنگ خال و حتی محل خال اشاره نمود.

انواع خال

خال های پوستی ممکن است در هر قسمتی از بدن ایجاد شوند. دو نوع خال وجود دارد که ممکن است باعث بروز مشکل شوند که عبارتند از خال های مادرزادی و خال ها دیسپلاستیک که معمولاً از بدو تولد وجود داشته و در یک نفر از هر ۱۰۰ نفر دیده می شوند. احتمالاً این خال ها که از زمان تولد به وجود می آیند به ملانوما تبدیل می شوند، بنابراین باید مراقب تغییرات مهم آنها باشید. خال های دیسپلاستیک یا خال های غیر عادی آنهایی هستند که در مقایسه با متوسط اندازه خال های دیگر بزرگ تر بوده و شکل غیر عادی دارند. رنگ قسمت مرکزی این خال ها قهوه ای تیره بوده و لبه های آنها روشن تر است، همچنین ممکن است لبه های این خال ها قرمز بوده یا نقاط سیاره کوچکی در اطراف لبه های آنها وجود داشته باشد. تشخیص درست خال ها از اهمیت زیادی برخوردار است تا بتوان از سرطانی نبودن آنها اطمینان حاصل کرد.

علل ایجاد خال

ملانین رنگدانه طبیعی است که باعث رنگدار شدن پوست، مو و عنبیه های چشم می شود. این رنگدانه های در سلول هایی به نام ملانوسیت تولید می شوند که در دو لایه رویی پوست قرار دارند. زمانی که ملانوسیت ها به طور یکنواخت توزیع نمی شوند و گروهی رشد می کنند، خال ها ایجاد می شوند. خال ها ممکن است در هر قسمتی از بدن ایجاد شوند و غالباً در قسمت هایی ایجاد می شوند که بیشتر در معرض نور خورشید قرار دارند. این قسمت های بدن شامل دست ها، بازو، قفسه سینه، گردن و صورت می شود.

روش های برداشتن خال بدون جراحی و خونریزی

رادیوفرکوئنسی (RF)

بافت در عمل رادیوفرکوئنسی یا جراحی با امواج رادیویی با بهره گیری از فرکانس بالا با جریان متغیر بریده می شود. بافت در این روش بدون اعمال هیچگونه فشار فیزیکی به طور همزمان بریده و خون آن منعقد می شود. روش رادیوفرکانسی (RF) بر استفاده از امواج رادیویی با فرکانس بالا به منظور کاهش دما از طریق الکترودهای میکروفیبری رادیوفرکانسی استوار است. از مزایای برداشتن خال با آر اف این است که خون در این روش بدون آسیب دیدن بافت، بند می آید و کوچکترین خطر یا احتمال بروز شوک در اثر سوختگی وجود ندارد.

برداشتن خال با لیزر

برداشتن خال گوشتی با لیزر روشی آسان تر است که کوچکترین جای زخمی را نیز باقی نمی گذارد. ابتدا ناحیه مورد نظر به صورت موضعی بیحس می شود، سپس رنگدانه موجود در خال گوشتی با لیزر بریده می شود که در مرحله بعد طی فرایندهای التیام بخشی طبیعی خود بدن محو می شود. روی خال پوسته می بندد که در نهایت می افتد. برداشتن خال صورت با لیزر معمولاً ایمن است و احتمال باقی ماندن جای زخم بسیار پایین، حدود یک درصد است.

برداشتن خال با روش شیو کردن

برداشتن خال با تراشیدن آن تقریباً شبیه روش برش دادن است. در این روش با استفاده از چاقوی جراحی، پزشک، لایه های خال را تا زمانی که خال از بین برود می تراشد. قبل از شروع پروسه، بیحسی موضعی برای شما انجام می گیرد و در اغلب موارد پس از انجام این روش نیاز به بخیه زدن نیست؛ اما ممکن است در محل خال برداشته شده، یک لکه کوچک صورتی رنگ روی پوست باقی بماند که به کمک کرم های ترمیم کننده قبل محو شدن است.

برداشتن خال با کرایو

روش کرایو، روشی نوین در برداشت ضایعات پوستی می باشد که ممکن است یک یا چند جلسه زمان نیاز داشته باشد تا خال ها به صورت کامل از بین بروند. در این روش، از نیتروژن مایع استفاده می شود که دمایی حدود ۱۹۶- درجه سانتیگراد دارد. نیتروژن مایع، در مخزن مخصوصی نگهداری می شود و توسط لوله ی واسط و فلاکس، به سری خاص Liquid Nitrogen Spray مرتبط شده و در زمان انجام عمل، از آن خارج می شود. برای برداشتن زگیل و برداشتن خال، این گاز توسط دستگاه مذکور، به محل شلیک می شود و باعث انجماد فوق العاده سریع آن می شود. کاربرد این روش، بیشتر برای skin tag ها یا ضایعات پوستی برآمده می باشد و درد و پیامد خاصی ندارد.

کوتر:

یکی از روش های بسیار قدیمی و منسوخ شده برای خال برداری، روش حرارتی یا کوتریزاسیون می باشد. به دلیل عدم تعیین دقیق عمق آسیب بافتی و احتمال زیاد در ایجاد اسکار، به خصوص برای برداشتن خال های صورت امروزه استفاده از این روش به هیچ وجه توصیه نمی شود.

مراقبت های بعد از خال برداری

بعد از خال برداری نباید تا 24 ساعت به پوست آب بخورد. مرتب روی جای سوختگی از کرم سوختگی و کرم های دیگر استفاده شود. بعد از خال برداری بهتر است یک هفته بیرون نروید تا نور خورشید باعث ایجاد لک در این نواحی نشود. بعد از اینکه زخم ها تا حدودی رو به بهبودی رفتند از کرم ضد آفتاب بدون رنگ استفاده کنید؛؛ زیرا رنگ های موجود در کرم به زیر پوست نفوذ کرده و ایجاد لک میکنند. البته در هنگام جوش زدن هم بهتر است این کار انجام نشود؛ زیرا منافذ سطح پوست باز هستند و پس از چند روز جای جوش تبدیل به لک می شود.

عوارض برداشتن خال

بعد از برداشتن خال ممكن است عوارضي ايجاد شود كه بسته به نوع و روش برداشت متفاوت است؛ ولي اغلب بعد از گذشت چند هفته بهبود مي يابد.

• قرمزي جاي خال: معمولاً بعد از ليزر ايجاد مي شود و به مرور زمان از بين مي رود.
• اسكار (جوشگاه يا رد): احتمال باقي ماندن اسكار بعد از عمل خال، بستگي به مهارت پزشك و نوع ترميم پوست بيمار دارد. البته خال هاي بزرگتر امكان بيشتري براي ايجاد رد دارند و نيز خال هايي كه روي نواحي برجسته ي گونه ها وجود دارند. همچنين در خال هاي گردن، قفسه ی سينه و اندام احتمال ايجاد گوشت اضافي در محل برداشت خال وجود دارد.
• تيرگي جاي خال: در بعضي پوست ها، به خصوص نوع تيره تر امكان دارد جاي خال كمي تيره شود كه آن هم طي چند هفته تا چند ماه از بين مي رود.

هزینه برداشتن خال

هزینه برداشتن خال، بسته به پزشک، شهری که شما در آن زندگی می کنید و اندازه و تعداد خالی که می خواهید بردارید، متفاوت است. به خاطر داشته باشید که برخی از روش ها ممکن است به بیش از یک جلسه درمان نیاز داشته باشد. قبل از اینکه برای برداشتن خال هایتان اقدام کنید، مطمئن شوید که پزشک، خال را معاینه کرده و تعداد جلسات درمانی موردنیاز را برآورد کرده است. در نهایت پزشک برآوردی از هزینه برداشتن خال، برای شما انجام خواهد داد.

نسخه اصلی مطلب برداشتن خال بدون جراحی و خونریزی را در سایت دکتر فاطمه عندلیب بخوانید.

---