همانگونه که در مقاله قبلی ذکر گردید، بیرون زدگی دیسک در بیش از نود درصد موارد با استراحت ،درمان های طبی و اقدامات توانبخشی بهبودی می یابد. در تصمیم به عمل جراحی نباید عجله کرد.اگر با درمان های فوق در مدت چند هفته درجاتی از بهبودی حاصل شود ،احتمالا با گذشت زمان بتدریج بهبودی کاملتر خواهد شد. این مسئله به این دلیل است که خداوند بدن انسان را به گونه ای آفریده است، که هرگاه با مشکل و عارضه آی روبرو شود مکانیسم های دفاعی بدن سعی در برطرف کردن آن میکنند و بیرون زدگی دیسک از این موضوع مستثنی نیست .
از حدود یکصد سال پیش که بیرون زدگی دیسک بعنوان عامل سیاتیکا شناخته شد، عمل جراحی باز جهت درمان آن ابداع گردید که تا زمان حاضر ادامه دارد.
اگر مشکل بیمار فقط درد میباشد لازم است حداقل شش هفته از استراحت درمان های دارویی و اقدامات توانبخشی استفاده کند.در صورتی که بیمار از نظر وضعیت شغلی و روحی امکان استزاحت بیشتر داشته باشد میتوان این دوره را اضافه نمود. در صورتی که بیمار در این مدت بهبودی نسبی پیدا کرده باشد بهتر است مدت درمان را تا بهبودی کامل اضافه نمود.
اگر بیمار علایم عصبی خفیف مثل اختلال خفیف حسی داشته باشد نیز روش فوق قابل انجام است ولی اگر بیمار علایم حرکتی قابل توجه مثل افتادگی مچ پا داشته باشد بایستی زودتر تحت عمل جراحی قرار گیرد. در صورتی که بیمار دچار اختلال کنترل اسفتگتری ادرار و مدفوع شده باشد نیاز به جراحی اورژانسی وجود دارد چون هرگونه تاخیر در عمل جراحی شانس برگشت علایم را به شدت کاهش میدهد.
در انجام عمل جراحی باز ، بیمار بابیهوشی عمومی و یا اسپاینال تحت عمل قرار میگیرد. با انجام شکافی بطول حدود ۱۰ سانتیمتر در خط وسط پشت در سطح دیسک بیرون زده عضلات یک یا دو طرف طرف ستون مهره ای از زواید مهره ای جدا و با برداشتن قسمتی از لامینای مهره و لیگمان زرد دیسک بیرون زده خارج میشود. در مورد میزان خارج کردن ویسک اتفاق نظر وجود ندارد .بعضی از جراحان صرفا قسمت بیرون زده دیسک و بعضی دیگر علاوه بر آن قسمت هایی از بقایای دیسک بین مهره ای را خارج مینمایند.
اگر انتخاب بیمار برای عمل جراحی مناسب و روش جراحی نیز دقیق انجام شود حدود ۷۵ درصد موارد برای بیمار بهبودی حاصل خواهد شد. امروزه بعضی از جراحان جراحی فوق را با استفاده از میکروسکوپ و یا اندوسکوپ انجام میدهند. در این موارد شکاف داده شده کوچکتر خواهد بود
در حدود ۲۵درصد موارد جراحی باز ممکن است عوارضی ایجاد شود که اکثر آنها از دست جراح خارج است. این عوارض شامل عود دیسک ( پنج تا پانزده درصد )، چسبندگی( حدود شش درصد)، عفونت ، لقی مهره ،اسیب های عصبی عروقی حین عمل و ... میباشد. مشگل این عوارض اینست که درمان ان ها بعضا مشگلتر از عمل اولیه و در مواردی غیر قابل درمان بوده و تا آخر عمر بیمار از درد و ناراحتی رنج خواهد برد. بدین جهت انجام عمل جراحی باز همیشه از طرف بیمار و جراح هر دو با نگرانی توام خواهد بود. وجود این عوارض سبب شده است که از سال های طولانی قبل دانشمندان در صددابداع روش های جدید در درمان هرنی دیسکال باشند . این روش ها بنام روش های با تهاجم کمتر(minimal invasive) شناخته میشوند . این روش ها در مقاله دیگری مورد بحث قرار خواهند گرفت .
نسخه اصلی مطلب جراحی دیسک به روش باز را در سایت دکتر احمد شکرچی زاده بخوانید.