به مناسبت روز جهاني قلب
روز جهاني قلب در سال 2009 سلامت قلب در محيط کار است.
همه قلب را منشا زندگي ميدانند و تپشهاي آن را گرامي ميدارند. تلمبهاي عضلاني كه در سينه قرار دارد و بزرگي آن به اندازه مشت انسان است و وزنش كمتر از يك قوطي نوشابه كه روزانه 100 هزار بار ميتپد و به طور مداوم در حال كار كردن و تلمبه زدن است، اما آنقدر مهم است كه نه تنها يك روز در سال، بلكه بايد همه سال به آن انديشيد.
بيماري هاي قلبي-عروقي يكي از بيماريهاي شايع در تمام دنياست و سالانه 17/2 ميليون نفر را به كام مرگ ميكشاند كه 7/2 ميليون نفر به علت بيماري ايسميك قلبي و 5/5 ميليون نفر به علت حوادث عروق مغزي و 3/3 ميليون نفر به دليل فشار خون بالا فوت ميكنند. در كشور ايران نيز 38 درصد مرگها و 23 درصد از ناتوانيها به علت همين بيماريهاست. اين بيماري اولين علت مرگ و مير در كشورهاي پيشرفته است و در كشورهاي در حال توسعه به سرعت رو به گسترش است.
در سال 1910، 10 درصد مرگ و ميرها در دنيا به علت بيماريهاي قلبي-عروقي بوده است، اما اين وضعيت در سال 2000 به 50 درصد رسيد و پيشبيني مي شود اين آمار در سال 2020 به 75 درصد مرگ و ميرهاي شايع در جهان برسد.
روز جهاني قلب سال 2009
دكتر طاهره سماوات، رييس اداره قلب وزارت بهداشت در مراسم روز جهاني قلب كه در تالار امام بيمارستان امام خميني (ره) برگزار شد، گفت: علت انتخاب شعار «سلامت قلب در محيط كار» براي روز جهاني قلب در سال جاري، آن است كه كارمندان حدود 60 درصد از مدتي را كه بيدار هستند در محيط كار ميگذرانند و به دليل مشغله زياد به خود توجهي ندارند. كارمندان به دليل بي تحركي، مصرف سيگار، استرس محيط كار، غذاي نامناسب و ... در معرض خطر ابتلا به بيماريهاي قلبي قرار دارند.
از آنجا كه كارمندان نيروهاي مولد جامعه هستند، توجه به آنها علاوه بر آن كه ميتواند بخش عظيمي از عوامل خطر بيماريهاي قلبي عروقي در جامعه را كاهش دهد، در عين حال به سلامت اقتصاد جامعه نيز كمك ميكند. به گفته دكتر سماوات، عدم مصرف سيگار و برخورداري از تحرك بدني كافي ميتواند تا 80 درصد از بار بيماريهاي قلبي عروقي بکاهد.
قلبهاي بيمار
چقدر قلبتان را ميشناسيد
علائم بيماريهاي قلبي در بسياري از موارد دير ظاهر ميشوند و نداشتن علامت، دليل بر سلامت قلب نيست. اولين گام براي داشتن يك قلب سالم، شناخت عوامل خطري است كه قلب را تهديد ميكنند.
پزشكان معتقدند، هر چه ميزان كلسترول بد يا LDL در خون شما بالاتر باشد و تعداد بيشتري از عوامل خطرزا را داشته باشيد، به همان اندازه در معرض خطر بيشتري براي ابتلا به بيماري هاي قلبي قرار داريد.
افرادي كه قبلا مبتلا به بيماري قلبي بوده اند، در معرض خطر بيشتري براي وقوع يك حمله قلبي مجدد هستند.
ساير افرادي كه در معرض خطر بيشتري هستند عبارتند از: مبتلايان به بيماري ديابت (كه عامل خطرزاي نيرومندي است) و افرادي كه تركيبي از عوامل خطرزاي ابتلا به بيماري قلبي را دارند.
عوامل خطرزاي اصلي عبارتند از:
-استعمال سيگار
- فشار خون بالا
- ميزان کم كلسترول خوب يا HDL (كمتر از 40 ميلي گرم در دسي ليتر)
- سابقه خانوادگي بيماريهاي قلبي زودرس
- سن (در مردان 45 سال يا بيشتر و در زنان سن 55 سال يا بيشتر)
اگرچه چاقي و نداشتن فعاليت بدني در فهرست بالا نيامده است، ولي بايد توجه داشته باشيم كه اين عوامل نيز در بروز بيماري هاي قلبي موثر هستند.
براي آن كه مشخص شود تا چه اندازه در معرض خطر بيماريهاي قلبي قرار داريد، بايد به پزشك مراجعه كنيد.
اگر از موارد بالا، چند عامل را داريد، بايد بسيار مراقب سلامتي خود باشيد. در سنين بالا براي اطمينان از سلامت قلب، حداقل بايد سالي يك بار به پزشك مراجعه كرد، زيرا در صورت تشخيص بيماري در مراحل ابتدايي، ميتوانيد جلوي آن را بگيريد.
سلطان قلبهاي بيمار
سيگار، چربي، نمك، چاقي و كمتحركي شايعترين علل بيماريهاي قلبي هستند که وضعيت همه ي اين موارد در ايران نامناسب است.
سيگار: در ايران سالانه 12 ميليون سيگاري 60 ميليارد نخ دود ميكنند و سن مصرف سيگار در ايران به 10 تا 13 سال كاهش يافته است. همچنين سالانه 50 هزار ايراني بر اثر استعمال دخانيات جان خود را از دست ميدهند.
چربي: سالانه 2/1 ميليون تن روغن جامد در كشور مصرف ميشود كه اين امر ميتواند آمار وحشتناك مرگ و ميرها بر اثر بيماريهاي قلبي عروقي را توجيه كند. سرانه مصرف روغن جامد در ايران 17 كيلوگرم و در دنيا 5/12 كيلوگرم است.
نمک: نمك يكي ديگر از عوامل خطر ابتلا به بيماريهاي قلبي عروقي است. ايرانيها به طور متوسط بيش از 3 برابر ميزان مجاز نمك مصرف ميكنند. استاندارد مصرف نمك بين 4 تا 5 گرم در روز است كه ايرانيها به طور متوسط روزانه 13 تا 15 گرم نمك مصرف ميكنند. به اين ترتيب 5/18 تا 20 درصد مردم ايران مبتلا به فشار خون بالا هستند.
فشار خون بالا از مهم ترين عوامل خطرساز براي بيماري قلبي است.
کم تحرکي: 69 درصد ايرانيها تنبل بوده و تحرك بدني كافي ندارند كه 22 درصد بيماريهاي قلبي نيز به دليل كمتحركي است.
ديابت: ديابت يكي ديگر از عوامل خطر بروز بيماريهاي قلبي است. 7 ميليون ايراني به ديابت مبتلا هستند كه به طور كلي سالانه يك درصد به آمار ديابتيها اضافه ميشود. سن ابتلا به ديابت در ايران حداقل 10 تا 15 سال پايينتر از سن شايع ابتلا در كشورهاي توسعه يافته است.
چاقی : نسل امروز ايران 3 تا 4 كيلوگرم چاقتر از نسلهاي قديمي است. 43 درصد افراد بالاي 15 سال كشور اضافه وزن دارند، زيرا مصرف نان غلات
چربيها، قند و شكر بسيار بيشتر از استاندارد جهاني است.
ضرورت فرهنگسازي
براي درمان بيماريهاي قلبي بسياري از امكانات در كشور وجود دارد، البته اقدامات زماني مفيد هستند كه افراد نيازمند كمك، به موقع به آنها مراجعه كنند و اساسا به آن دسترسي داشته باشند.
اما آنچه بسيار مهمتر است، اطلاعات لازم قبل از بيماري است كه به پيشگيري كمك ميكند. مردم بايد بدانند و آگاه باشند از 25 سالگي به بعد بايد به منظور بررسي فاكتورهاي مهم، تحت آزمايش خون قرار گيرند. بايد بدانند چربي خون بالا چه تبعات ناخوشايندي را در پي دارد. بايد آگاه باشند اگر دچار درد قفسه سينه شدند، به راحتي از كنارش نگذرند و به پزشك مراجعه كنند. بايد مطلع باشند اگر در فاميلشان سابقه بيماري قلبي وجود دارد، بيشتر در معرض خطر هستند. بايد آگاه باشند سيگار كشيدن واقعا خطر مشكلات قلبي را افزايش ميدهد. بايد بدانند رژيم غذايي پرچرب، سلامت قلب و عروق آنها را در معرض خطر قرار ميدهد و همه اين ها از طريق سيستمهاي اطلاعرساني بايد به گوش مردم برسد.