نارسایی قلبی یا نارسایی احتقانی قلب به معنی عدم کارآیی مزمن قلب در پمپاژ خون است. در چنین شرایطی قلب نمی تواند جریان خون کافی را به اعضای بدن برساند. ضمن اینکه این عارضه با ایست کار قلب یا حمله قلبی برابر نیست. همچنین نارسایی قلبی اغلب منجر به بزرگ شدن بطن چپ قلب می شود.

علائم نارسایی قلبی

علائم نارسایی قلبی در طول هفته ها و ماه ها در پی ضعیف تر شدن قلب و توانایی کمتر آن برای پمپ کردن خون براساس نیازهای بدن ایجاد می شوند .برخی از این علائم عبارتند از:

تنگی نفس

تنگی نفس معمولاً با ورزش، هنگام دراز کشیدن و شب، هنگام خواب بدتر می گردد. برای افراد مبتلا به نارسایی قلبی اغلب محدودیت هایی برای ورزش کردن وجود دارد؛ که حتی در صورت درمان مناسب بیماری، معمولا ادامه می یابد.

خستگی بی حالی و ضعف

بی حالی و ضعف اغلب یکی از اولین علائمی است که افراد پیش از تشخیص بیماری قلبی و عروقی متوجه آن می شوند. حتی پس از تشخیص و دریافت دارو، بسیاری از افراد مبتلا به بیماری قلبی به طور مداوم احساس خستگی می کنند.

تورم پا به ویژه در ناحیه ساق

اگر باز گشت خون به قلب از طریق رگها دچار اختلال شود و قلب از قدرت کافی برای پمپاژ خون به اندام های تحتانی برخوردار؛ می تواند موجب تجمع مایعات در پا گردد.

علل نارسایی قلبی

برخی از دلایل معمول نارسایی قلبی شامل مواردی زیر هستند؛ که با تغییر در ساختار یا عملکرد قلب باعث نارسایی قلبی خواهند شد. این موارد به قرار زیر می باشند:

• بیماری عروق کرونر از قبیل سکته قلبی (حمله قلبی)
• جریان خون بالا
• فیبریلاسیون دهلیزی
• نارسایی دریچه قلب
• مصرف الکل و سیگار

تقسیم بندی نارسایی قلبی

نارسایی قلبی بر دو قسم است که به قرار زیر می باشند:

1. اختلال عملکرد بطن چپ
2. نارسایی قلبی با کسر جهشی نرمال

که این موارد بستگی به این دارد که عملکرد بطن چپ تا چه میزان برای منقبض شدن تحت تأثیر قرار گرفته یا توانایی قلب برای استراحت کردن چطور می باشد. شدت بیماری معمولاً با توجه به مقدار کاهش توان شخص برای ورزش کردن سنجیده می شود. نارسایی قلبی مانند انفارکتوس میوکارد (که در آن بخشی از ماهیچهٔ قلب از کار می افتد) یا ایست قلبی (که در آن جریان خون کاملاً قطع می شود) نیست.

بیماری های دیگری که نشانه هایی مشابه نارسایی قلبی دارند، از این قبیل هستند:

• بیماری چاقی
• نارسایی کلیه
• مشکلات کبد
• کم خونی
• تیروئید

شرایط بیماری با توجه به نشانه ها و معاینهٔ فیزیکی و همچنین با تأیید اکوکاردیوگرافی تشخیص داده می شود. آزمایش خون، نوار قلب و رادیوگرافی قفسه سینه نیز می تواند برای تعیین عوامل زمینه ای مناسب باشد.

درمان نارسایی قلبی

درمان این بیماری به شدت و دلیل بیماری بستگی دارد. در افرادی که بیماری نوع مزمن دارند و در حال حاضر در وضعیت ثابتی هستند، درمان شامل برخی پیشگیری ها در سبک زندگی از قبیل توقف سیگار کشیدن،فعالیت بدنی،تغییرات در رژیم غذایی و همچنین مصرف دارو می باشد. در آنهایی که به خاطر اختلال عملکرد بطن چپ، دچار نارسایی قلبی شده اند، استفاده از بازدارنده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین و مسدود کننده های بتا توصیه می گردد.

برای آنهایی که دچار نوع شدید این بیماری هستند، آنتاگونیست آلدوسترون، مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین یا هیدرالازین به همراه نیترات می تواند به کار رود. اگر کسر جهشی نرمال وجود داشته باشد، مشکلات مربوط به سلامتی بایستی درمان شوند. دیورتیک برای جلوگیری از احتباس مایعات مفید است و در نتیجه توصیه می گردد. گاهی اوقات، بسته به نوع دلیل بیماری، دستگاه های کار گذاشته شده در بدن از قبیل ضربان ساز یا دفیبریلاتور قلبی قابل کاشت می تواند مورد استفاده قرار گیرد. همچنین ابزار کمکی بطن یا پیوند قلب نیز در مواردی از نوع شدید بیماری به جای تمامی اقدامات دیگر می تواند توصیه شود.

نسخه اصلی مطلب نارسایی قلب یا نارسایی احتقانی قلب چگونه تشخیص داده میشود؟ را در سایت دکتر امید هاشمی فرد بخوانید.

---