بیماری پیسی vitiligo نوعی بیماری است که باعث از بین رفتن رنگ پوست در بخش های مختلف بدن می شود. مناطق بی رنگ معمولاً با گذشت زمان وسیع تر می شوند. این شرایط می تواند بر روی پوست در هر قسمت از بدن تأثیر بگذارد و همچنین می تواند روی مو و قسمت داخلی دهان نیز تأثیر بگذارد. به طور معمول، رنگ مو و پوست توسط ملانین تعیین می شود. بیماری پیسی هنگامی رخ می دهد که سلول هایی که ملانین تولید می کنند از بین می روند یا از کار می افتند. بیماری پیسی در افراد با هر نوع پوستی تأثیر می گذارد؛ اما ممکن است در افرادی که پوست تیره تری دارند بیشتر دیده شود. این بیماری تهدید کننده زندگی یا مسری نیست؛ اما می تواند برای شخص مبتلا استرس زا باشد یا احساس بدی نسبت به خود ایجاد کند. درمان بیماری پیسی ممکن است رنگ را به پوست آسیب دیده بازگرداند؛ اما از کاهش مداوم رنگ پوست یا عود آن جلوگیری نمی کند.

علل پیسی

علل ایجاد پیسی هنوز به درستی مشخص نشده اند؛ اما تحقیقات انجام شده موارد زیر را مشخص کرده اند:

• یک عارضه ی خود ایمنی، سیستم ایمنی بدن فرد بیش ازحد فعال شده و ملانوسیت های خودی را از بین می برد.
• عدم تعادل استرس اکسیداتیو ژنتیکی
• یک واقعه ی استرس زا
• آسیب به پوست به دلیل آفتاب سوختگی شدید یا بریدگی
• قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی خاص
• علل عصبی
• وراثت رابطه ی فامیلی
• علل ویروسی

علائم بیماری لک و پیس

علائم و نشانه های پیسی عبارتند از:

1. از بین رفتن رنگ طبیعی پوست به صورت لک و پیس که معمولاً ابتدا در دست ها، صورت (لک و پیس صورت) و نواحی اطراف دهانه های بدن و اندام تناسلی ظاهر می شوند.
2. سفیدی زودرسمو های سر، مژه ها، ابروها یا ریش
3. از بین رفتن رنگ طبیعی بافت هایی داخل دهان و بینی (غشاهای مخاطی)

مناطق ایجاد لک و پیس

مناطقی از پوست که تحت تأثیر پیسی قرار می گیرند شامل موارد زیر هستند:

• دهان و چشم
• انگشتان و مچ دست
• زیر بغل
• کشاله ران
• دستگاه تناسلی
• ناف
• سوراخ بینی
• درون دهان
• نواحی اطراف مقعد
• همچنین گاهی اوقات می تواند در جایی که ریشه مو وجود دارد مانند روی پوست سر ایجاد شود.

آیا بیماری پیسی خطرناک است؟

پیسی تهدیدی جدی برای سلامتی فرد نیست؛ اما می تواند منجر به عوارض جسمی مانند مشکلات چشم، مشکلات شنوایی و آفتاب سوختگی شود. افراد مبتلا به پیسی نیز بیشتر در معرض ابتلا به بیماری خودایمنی دیگر مانند اختلالات تیروئید و برخی از انواع کم خونی ها می باشند.

راههای تشخیص بیماری پیسی

به منظور تشخیص عارضه ی پیسی، پزشک نواحی آسیب دیده ی پوست را مورد معاینه قرار می دهد و سابقه ی اختلالات خانوادگی احتمالی بیمار را بررسی می کند. ممکن است آزمایش خونی با هدف بررسی بیماری های خود ایمنی تیروئید و یا بیوپسی بافت مبتلا از بیمار به عمل آید. افرادی که به تغییر رنگ چشم یا گوش مبتلا هستند، ممکن است به مراجعه به پزشکان مربوطه و انجام معاینات لازم، نیاز داشته باشند.

روش های درمانی پیسی

از آنجایی که درمانی قطعی برای بیماری پیسی وجود ندارد، هدف اصلی روش های درمانی این عارضه، بهبود ظاهر پوست تغییر رنگ یافته است.

• دارو درمانی

این روش های درمانی بر روی پوست مورد استعمال قرار می گیرند. نوع و قدرت درمان موضعی مورد تجویز به نوع پیسی و پوست بیمار بستگی خواهد داشت؛ اما داروهای درمانی رایج عبارتند از:

1. کرم های کورتیکو استروئیدی. با وجود اینکه این داروها به طور گسترده برای درمان پیسی های موضعی مورد استفاده قرار می گیرند، لیکن به دلیل تأثیری که در نازک شدن پوست و دیگر عوارض جانبی دارند، برای مدت زمان کوتاهی قابل استفاده خواهند بود. بیمار باید این کرم را قبل از مشاهده ی هرگونه تأثیر، برای مدت حداقل سه ماه بر روی موضع لکه های سفید پوست خود مورد استفاده قرار دهد.
2. داروهای موضعی بیماری های سیستم ایمنی (تاکرولیموس و پیمکرولیموس). این داروها می توانند پاسخ ایمنی پوست را تنظیم و فرایند تولید ملانین را تحریک کنند. این داروها را می توان برای مدت زمانی طولانی و در مواردی که استعمال کورتیکواستروئیدهای موضعی قابل تحمل نیستند، مورد استفاده قرار داد. تاکرولیموس قوی تر از پیمکرولیموس است؛ اما هیچکدام از آن ها بر روی ضایعات ایجاد شده بر روی مفاصل و نواحی آکرال تأثیری نخواهند داشت.

• نور درمانی

نور درمانی که تحت عنوان فوتوتراپی نیز شناخته می شود، روشی سنتی برای درمان بیماری پیسی است. این تکنیک غالباً با استفاده از یکی از منابع نوری شامل نور خورشید، اشعه ی ماوراءبنفش، نور لامپ و لیزر انجام می شود. اشعه ماوراءبنفش به دو روش در مقابله با بیماری پیسی مؤثر خواهد بود، این ابزار تأثیری سرکوب کننده در برابر بیماری های سیستم ایمنی بدن خواهد داشت و همزمان با آن تولید ملانوسیت را نیز افزایش می دهد. جلسات مکرر انجام نوردرمانی می تواند در بازگرداندن رنگ برخی از مناطق آسیب دیده ی پوست صورت، تنه و اندام از طریق تحریک روند طبیعی درمان، بسیار اثربخش باشد.

• لیزر درمانی

در این شیوه ی درمانی، نواحی متأثر از پیسی تحت انرژی لیزر قرار می گیرند. لیزر درمانی رنگدانه های پوستی را هدف قرار می دهد. طول مدت درمان این عارضه دو تا شش ماه به طول خواهد انجامید و به میزان متوسط 70 درصد بهبودی حاصل خواهد شد. پس از درمان برای حفظ نتایج می توان از کرم های موضعی استفاده کرد.

• جراحی

انجام جراحی به عنوان روشی مناسب برای درمان پیسی فقط به بیمارانی توصیه می شود که این مشکل برای حداقل یک سال ثابت باقی مانده و به سایر درمان های پزشکی واکنشی نشان نداده باشد. روش های مبتنی بر جراحی درمان این بیماری شامل پیوند پوست بدن خود فرد از طریق ایجاد تاول، پیوند تقسیم ضخامت، پیوند پانچ، پیوند اسمش، پیوند واحد فولیکولی، پیوند ملانوسیت های کشت داده شده ی خود فرد و کاشت سوسپانسیون های اپیدرمال می شوند.

در تکنیک های پیوند پوست و تاول، بخشی از پوست طبیعی از ناحیه ای که آسیبی ندیده است برداشته می شود و به ناحیه ی کوچکی از پوست ناحیه ی تغییر رنگ یافته متصل می شود. این عمل ممکن است باعث زخم شود و بافت مناطق تحت درمان را نیز تغییر دهد. علاوه بر این ها، رنگدانه ها را می توان با استفاده از خالکوبی به مناطق تغییر رنگ یافته تزریق کرد. البته همه ی گزینه های جراحی با خطر از دست رفتن رنگدانه های پوستی نواحی پیرامونی همراه خواهند بود.

نسخه اصلی مطلب بیماری پیسی چه علائمی دارد و راه های درمان پیسی را در سایت دکتر محسن سلیمانی بخوانید.

---