هایپوپیگمانتاسیون به لکه های پوستی گفته می شود که رنگی روشن تر از مناطق نرمال پوست دارند. هیپوپیگمانتاسیون گسترده اغلب ژنتیکی می باشد که ممکن است منجر به تغییر رنگ موقتی و حتی طولانی مدت شود.رنگدانه یا رنگ پوست شما بر اساس تولید ماده ای به نام ملانین است. اگر سلول های پوستی شما ملانین کافی تولید نکنند، پوست می تواند در همه نقاط به شکل فراگیر یا به صورت لکه های روشن دیده شود. شرایط ژنتیکی و شدید محیطی می تواند باعث اختلال در ملانین شود.

هیپوپیگمانتاسیون گسترده اغلب ژنتیکی می باشد که ممکن است منجر به تغییر رنگ موقتی و حتی طولانی مدت شود.قبل از انجام معالجه، شناسایی دلیل اصلی آن مهم است. آنچه از تشخیص علت هایپوپیگمانتاسیون انتظار می رود؛ شناسایی روشهای درمانی مناسب آن است. در این مطلب بیشتر در مورد اینکه چه چیزی ممکن است علائم هایپوپیگمانتاسیون را ایجاد کند مطالبی را ارائه می نماییم.

چه عواملی باعث کاهش رنگدانه های پوست می شوند؟

مشکلات تولید ملانین با دلایل مختلفی در ارتباط است. برخی از آنها شرایط ژنتیکی هستند که ممکن است منجر به روشن شدن پوست در سراسر بدن شوند. موارد دیگر مربوط به جراحات قبلی مانند سوختگی است.

برخی از شایع ترین شرایط عبارتند از:

آلبینیسم

افراد مبتلا به آلبینیسم به دلیل جهش ژنتیکی با این بیماری متولد می شوند. در این افراد پوست بسیار روشن و رنگ پریده است همچنین در این وضعیت ژنتیکی، همه موهای بدن از جمله موهای ابرو و مژه سفید هستند و چشمها آبی و روشن می باشند.

ویتیلیگو

مانند آلبینیسم ، ویتیلیگو نیز با روشن شدن بیش از حد پوست مشاهده می شود با این تفادت که همه سطح پوست از لکه ها پوشیده نشده. علت دقیق ویتیلیگو ناشناخته است. افرادی که به این بیماری مبتلا هستند می توانند لکه های پوستی کمتری در هر نقطه از بدن داشته باشند.

پسوریازیس آلبا

پیتریازیس آلبا یک اختلال پوستی خوش خیم است که در آن پوست (معمولاً در ناحیه گونه ها و بازوها) به صورت لکه ای به طور موقت رنگدانه های خود را از دست می دهد. این اختلال اغلب در کودکان رخ می دهد ولی در بزرگسالان تا سن 30-20 سال ممکن است بروز کند. این شرایط با گذشت زمان به خودی خود بهبود می یابد. دلیل مشخصی برای pityriasis alba وجود ندارد ، اگرچه تصور می شود که مربوط به اگزما باشد.

تینه آ ورسیکالر

تینه آ ورسیکالر ناشی از عفونت قارچی است که از مخمر بیش از حد فعال روی پوست ایجاد می شود. اگرچه به عوارضی منجر نمی شود ، اما لکه های پوسته ای ایجاد شده می توانند آزار دهنده باشند. طبق تحقیقات آکادمی پوست آمریکا (AAD)، تینه آ ورسیکالراز شایع ترین بیماریهای پوستی در میان افرادی است که در مناطق گرمسیری یا نیمه گرمسیری زندگی می کنند، زیرا این محیط ها به رشد قارچ کمک می کند. در صورت تعریق زیاد یا داشتن پوستی چرب نیز ممکن است مستعد ابتلا به tinea versicolor باشید.

لیکن اسکلروزوس

لیکن اسکلروزوس باعث ایجاد لکه های سفید می شود که در نهایت ممکن است بزرگ شده، خونریزی کرده و جای زخم ایجاد کنند. این وصله ها در نواحی مقعد و دستگاه تناسلی ایجاد می شود. آنها همچنین می توانند در پستانها، بازوها و قسمت بالای بدن ایجاد شوند. این بیماری بیشتر در زنانی یائسه دیده می شود.

موارد دیگری که موجب هایپوپیگمانتاسیون می شوند عبارتند از:

• درماتیت آتوپیک. این بیماری پوستی که به اگزما نیز معروف است ، باعث ایجاد لکه های قرمز می شود که خارش زیادی دارند. که با بهبود پوست، ممکن است لکه ها سفید شوند.
• درماتیت تماسی لمس مواد شیمیایی ممکن است منجر به این نوع اگزما شود و باعث روشن شدن پوست شود.
• تاول های بهبود یافته که با بهبود تاول ها، پوست آسیب دیده صاف می شود و ممکن است رنگ آن تیره یا روشن شود.
• پس از بهبود عفونت های پوستی، ممکن است رنگدانه های سبک تری در مناطق تحت تأثیر عفونت ظاهر شوند.
• پسوریازیس به عنوان یک اختلال خود ایمنی، باعث می شود پوست با سرعت بیشتری سلولهای جدید تولید کند. در نتیجه تکه های نقره ای و قرمز ممکن است سرانجام بهبود یافته و از بقیه پوست شما روشن تر به نظر برسند.
• جای زخم و سوختگی. این می تواند منجر به ایجاد بافت اسکار سبکتر از پوست اطراف شود.

علت هایپوپیگمانتاسیون چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک متخصص با توجه به سابقه خانوادگی شما همچنین نتایجی که از بررسی پوست در مناطقی که رنگدانه ها نسبت به دیگر نواحی کمتر دیده می شوند، به دست می آورد و توجه به خالهای مشکوک یا سایر موارد، علت هایپوپیگمانتاسیون را تشخیص می دهد. در برخی موارد ، پزشک متخصص نمونه برداری انجام می دهد. برای این کار، یک نمونه کوچک از پوست را تراش می دهند تا برای تجزیه و تحلیل بیشتر به آزمایشگاه بفرستند. این بیشتر در موارد مشکوک به لیکن اسکلروزوس، پسوریازیس آلبا و تینه آ ورسیکالر شایع است.

درمان هایپوپیگمانتاسیون

پس از تشخیص پزشک متخصص پوست با توجه به عواملی همچون علت ایجاد هایپوپیگمانتاسیون، سلامت کلی و سن بیمار و وسعت منطقه تحت پوشش هایپوپیگمانتاسیون، یک برنامه درمانی مناسب را در نظر می گیرد. اگر هایپوپیگمانتاسیون مربوط به التهاب حاد ناشی از سوختگی و زخم باشد، معمولاً نیازی به درمان ندارد. در این موارد، با بهبود سلولهای پوستی، کمبود رنگدانه ها به خودی خود برطرف می شود. سلولهای پوستی در ناحیه آسیب دیده باید ظرف چند ماه آینده دوباره ملانین تولید کنند.

در این فاصله، پزشک می تواند اقدامات درمانی دیگری را برای کاهش ظاهر لکه های سفید توصیه کند. گزینه های درمانی ممکن است شامل درم ابریژن، لایه برداری شیمیایی، درمان با لیزر و استفاده از کرمهای روشن کننده، مانند هیدروکینون باشد. اگر کاهش رنگ دانه های پوست به یک بیماری زمینه ای گره خورده باشد، درمان این بیماری می تواند به کاهش علائم شما کمک کند. به عنوان مثال، از کرم های ضد التهاب تجویز شده برای درمان لیکن اسکلروزوس و پیتریازیس آلبا استفاده می شود.

مرطوب سازی پوست همچنین می تواند روند بهبودی را تسریع کند. از داروهای ضد قارچ برای درمان tinea versicolor استفاده می شود. این موارد ممکن است به صورت خوراکی و از طریق قرص مصرف شوند و یا مستقیماً با استفاده از کرم موضعی روی لکه ها مالیده شووند. در این موارد همچنین توصیه می شود؛ برای جلوگیری از بازگشت قارچ، هر دو تا چهار هفته یک بار از پاک کننده دارویی استفاده کنید. در بیماری ویتیلیگو نیز گزینه های درمانی زیادی از قبیل نور درمانی، لیزر درمانی و جراحی وجود دارد که در جهت درمان ویتیلیگو، به بهبود هایپوپیگمانتاسیون می انجامد.

نسخه اصلی مطلب هایپوپیگمانتاسیون چیست و چگونه درمان می شود؟ را در سایت دکتر علیرضا واعظ شوشتری بخوانید.

---