بسیاری از عوامل می توانند باعث ایجاد لکه های سفید روی ناحیه تناسلی شوند که در صورت عدم درمان میتواند به عوارض طولانی مدت نیز منجر شود. برخی از افراد با شرایطی متولد می شوند که آن شرایط، عامل به وجودآورنده این لکه ها بوده یا منجر به گسترش لکه ها خواهند شد. گاهی اوقات لکه های سفید بر روی پوست شما نشانه یک STI یا عفونت دیگری است. جهت لک سفید روی آلت تشخیص های متعددی مطرح است و گاهی لازم است نمونه برداری انجام شود.

علل مختلفی وجود دارد که ممکن است دلیل اصلی برای به وجود آمدن این لکه ها باشند و هر کدام از این موارد نیاز به روش درمانی خاص خود را دارد. مهمترین علل ایجاد لک سفید ناحیه تناسلی، پیسی یا ویتیلیگو است. بیماری ویتیلیگو هنگامی ایجاد می شود که سلول های پوست، دیگر ملانین، رنگدانه ای که رنگ طبیعی پوست را ایجاد می کند، تولید نکنند. ویتیلیگو به طور معمول مناطقی مانند آرنج و زانو را تحت تأثیر قرار می دهد؛ اما ممکن است در هر نقطه از بدن، از جمله آلت تناسلی، ایجاد گردد. این بیماری دردناک یا مسری نیست. ویتیلیگو ممکن است به صورت یک لکه کوچک مایل به سفید ظاهر شود یا ممکن است ناحیه بسیار بزرگتری را پوشش دهد. برخی از درمان های استروئیدی و برخی از داروها که روی سیستم ایمنی بدن اثر می گذارند، ممکن است به بازیابی رنگ در مناطق کوچک یا خفیف آسیب دیده کمک کنند.

دلایل ابتلا به پیسی

پیسی پیامد مرگ سلول هایی به نام ملانوسیت است که به پوست و مو رنگ می دهند. دانشمندان اطلاع کاملی از دلیل مرگ این سلول ها ندارند. پیسی همه گیر یا دوطرفه را می توان نوعی بیماری خودایمنی به شمار آورد. بیماری خودایمنی زمانی بروز می یابد که بدن بخشی از خود را به اشتباه بیگانه در نظر می گیرد، به عنوان موجودات خارجی به آن حمله می کند و سلول های آن ناحیه را از بین می برد. بر اساس یافته های پژوهش های انجام شده، ابتلا به پیسی یک طرفه یا منطقه ای دلیل دیگری دارد که به نظر می رسد در اختلال سیستم عصبی بدن ریشه داشته باشد.

علائم پیسی

با توجه به این که پیسی باعث تغییر رنگ و سفید شدن پوست می شود، متخصصین پوست این بیماری را «از بین رفتن رنگدانه ها» یا «دی پیگمانتاسیون» می گویند. پوست اکثر بیماران مبتلا به پیسی تغییر رنگ می دهد. پوست مبتلا گاهی بسیار روشن تر می شود و در بعضی موارد نیز کاملاً سفید می گردد. بسیاری از بیماران با هیچ نشانه و علامت دیگری مواجه نمی شوند و در شرایط جسمی خوبی قرار دارند. پیسی گاهی به تدریج پیشرفت می کند و لکه های سفید رنگ به مرور زمان ناحیه بزرگی را می پوشاند.

روش های تشخیص پیسی

به منظور تشخیص عارضه ی پیسی، پزشک نواحی آسیب دیده ی پوست را مورد معاینه قرار می دهد و سابقه ی اختلالات خانوادگی احتمالی بیمار را بررسی می کند. ممکن است آزمایش خونی با هدف بررسی بیماری های خود ایمنی تیروئید و یا بیوپسی بافت مبتلا، از بیمار به عمل آید.

روش های درمان پیسی

از آنجایی که درمانی قطعی برای بیماری پیسی وجود ندارد، هدف اصلی روش های درمانی این عارضه، بهبود ظاهر پوست تغییر رنگ یافته است.

دارو درمانی

این روش های درمانی بر روی پوست مورد استعمال قرار می گیرند. نوع و قدرت درمان موضعی مورد تجویز به نوع پیسی و پوست بیمار بستگی خواهد داشت؛ اما داروهای درمانی رایج عبارتند از:

1. کرم های کورتیکو استروئیدی: با وجود اینکه این داروها به طور گسترده برای درمان پیسی های موضعی مورد استفاده قرار می گیرند، لیکن به دلیل تأثیری که در نازک شدن پوست و دیگر عوارض جانبی دارند، برای مدت زمان کوتاهی قابل استفاده خواهند بود. بیمار باید این کرم را قبل از مشاهده ی هرگونه تأثیر، برای مدت حداقل سه ماه بر روی موضع لکه های سفید پوست خود مورد استفاده قرار دهد.
2. داروهای موضعی بیماری های سیستم ایمنی (تاکرولیموس و پیمکرولیموس): این داروها می توانند پاسخ ایمنی پوست را تنظیم و فرایند تولید ملانین را تحریک کنند. این داروها را می توان برای مدت زمانی طولانی و در مواردی که استعمال کورتیکواستروئیدهای موضعی قابل تحمل نیستند، مورد استفاده قرار داد.

نور درمانی

نور درمانی که تحت عنوان فوتوتراپی نیز شناخته می شود، روشی سنتی برای درمان بیماری پیسی است. این تکنیک غالباً با استفاده از یکی از منابع نوری شامل نور خورشید، اشعه ی ماوراء بنفش، نور لامپ و لیزر انجام می شود. اشعه ماوراء بنفش به دو روش در مقابله با بیماری پیسی مؤثر خواهد بود: این ابزار تأثیری سرکوب کننده در برابر بیماری های سیستم ایمنی بدن خواهد داشت و همزمان با آن تولید ملانوسیت را نیز افزایش می دهد. جلسات مکرر انجام نور درمانی می تواند در بازگرداندن رنگ برخی از مناطق آسیب دیده ی پوست صورت، تنه و اندام از طریق تحریک روند طبیعی درمان، بسیار اثربخش باشد.

لیزر درمانی

در این شیوه ی درمانی، نواحی متأثر از پیسی تحت انرژی لیزر قرار می گیرند. لیزر درمانی رنگدانه های پوستی را هدف قرار می دهد. طول مدت درمان این عارضه دو تا شش ماه به طول خواهد انجامید و به میزان متوسط 70 درصد بهبودی حاصل خواهد شد. پس از درمان برای حفظ نتایج می توان از کرم های موضعی استفاده کرد.

انجام جراحی

انجام جراحی به عنوان روشی مناسب برای درمان پیسی فقط به بیمارانی توصیه می شود که این مشکل آنها برای حداقل یک سال (سه سال توصیه می شود) ثابت باقی مانده و به سایر درمان های پزشکی واکنشی نشان نداده باشد. روش های مبتنی بر جراحی درمان این بیماری شامل پیوند پوست بدن خود فرد از طریق ایجاد تاول، پیوند تقسیم ضخامت، پیوند پانچ، پیوند اسمش، پیوند واحد فولیکولی، پیوند ملانوسیت های کشت داده شده ی خود فرد و کاشت سوسپانسیون های اپیدرمال می شوند. در تکنیک های پیوند پوست و تاول، بخشی از پوست طبیعی از ناحیه ای که آسیبی ندیده است برداشته می شود و به ناحیه ی کوچکی از پوست ناحیه ی تغییر رنگ یافته متصل می شود. این عمل ممکن است باعث زخم شود و بافت مناطق تحت درمان را نیز تغییر دهد. علاوه بر اینها، رنگدانه ها را می توان به مناطق تغییر رنگ یافته تزریق کرد. البته همه ی گزینه های جراحی با خطر از دست رفتن رنگدانه های پوستی نواحی پیرامونی همراه خواهند بود.

نسخه اصلی مطلب لک سفید روی آلت تناسلی نشانه چیست؟ را در سایت دکتر علیرضا واعظ شوشتری بخوانید.

---