در سالیان دور که علم دندان پزشکی این گونه پیشرفته نبود ، تکنولوژی به کمک علم نیامده بود و در دورانی که سطح علم و آگاهی مردم بسیار کمتر از امروز بود دندان درد مساوی بود با کشیدن آن دندان و با تمام شدن دندان ها و کشیده شدن تمامی آنها دندان های عاریتی یک جایگزین معمول وکاربردی محسوب می شد. بعدها ترمیم دندان ، درمان ریشه دندان و... به کمک دندان پوسیده و آسیب دیده آمد تا عمر آنها را طولانی تر کند.
هر دندان طبیعی آدمی به دلیل داشتن ریشه و اتصال ین ریشه ها با استخوان فک ، سرمایه ی است که آدمی تا آن را از دست ندهد ، قدرش را نمی داند. این دندان ها قادرند نیروهای شدید جویدن را تحمل کنند و از طرفی فشارهای ریشه دندان به استخوان فک باعث حفظ و بقای استخوان فک خواهد شد. به عبارتی با کشیده شدن هر دندان و خارج شدن ریشه آن از استخوان فک ، فشارهای ناشی از جویدن از روی این ناحیه از استخوان برداشته می شود و استخوان فک تحلیل می رود.
دست دندان ها یا دندان های مصنوعی برای قرار گرفتن در دهان نیاز دارند که به بستری از استخوان هی فکی تکیه کنند ، با تحلیل رفتن استخوان های فک ، دندان های مصنوعی بستر خود را بری قرار گیری در دهان از دست خواهند داد.
در عصر پیشرفته امروز عمر دندان ها طولانی تر شده است. اما آنها هم روزی کشیده می شوند و ناگزیز بید به کمک دندان های ساختنی ( مصنوعی ) ، جایگزین شوند. بری جیگزینی بن دندان ها حالت های مختلفی مطرح شده است. اگر تمامی دندان ها کشیده شده باشند ، یک دست دندان مصنوعی کامل بری بیمار ساخته می شود.
اگر چند تا از دندان ها کشیده شده باشد و در دو طرف ناحیه بی دندانی ، دندان طبیعی فرد وجود نداشته باشد یا وسعت ناحیه بی دندانی بسیار زیاد باشد از« پروتزهای متحرک پارسیل » یا به اصطلاح عام « پلاک متحرک » استفاده می شود که به کمک میله های فلزی ، ین پلاک متحرک به دندان های طبیعی فرد متصل شده و دندان های مصنوعی را جیگزین می کند.
در مواردی که یک یا تعداد محدودی دندان کشیده باشد و دو طرف ناحیه بی دندانی ، دنان طبیعی وجود داشته باشد ، پروتز ثابتی به نام « بریج » تهیه می شود.بری قرار دادن بریج ، باید دو دندان طبیعی اطراف ناحیه بی دندانی تراشیده شوند و دندان های دو طرف به عنوان پایه در نظر گرفته می شود و یک کلاهک به هم چسبیده شامل دو روکش بر روی دندان های پایه و روکش هایی بری جایگزین کردن دندان های از دست رفته در وسط قرار داده می شود. این روکش ها به دندان ها چسبانده می شوند و ثابت اند.
در مورد پروتزها یا دندان های مصنوعی متحرک شکایت اصلی بیماران ناشی از حرکت دندان مصنوعی ، عدم احساس راحتی حین جویدن و لق شدن دندان های طبیعی موجود در دهان و به طور کلی احساس وجود جسمی در دهان خواهد بود. حدود ۵۰ سال پیش ، پدیده ای معجزه وار به دنیای تکنولوژی دندان پزشکی وارد شد که بسیاری از این شکایت ها را خاموش کرد.
در سال ۱۹۵۲ میلادی ، دانشمندی به نام « اینگوار برنمارک » در حال مطالعه بر روی تکنولوژی ترمیم استخوان های فک بعد از شکستگی ها بود. او در این مطالعات ، از قطعات فلز تایتانیوم استفاده کرد و با پیچ کردن آنها به استخوان ها منتظر ترمیم استخوان مانده بود. با ترمیم استخوان ها ، هنگامی که « برنمارک » تصمیم گرفت قطعات کمکی تایتانیوم را از استخوان جدا کند ، در کمال تعجب دریافت که تیتانیوم به استخوان پیوند خورده است.
این کشف « برنمارک » را به سوی ساخت ایمپلنت های دندانی راهنمایی کرد و در سال ۱۹۶۵ اولین ایمپلنت دندانی ساخته شد.