لاک ناخن :
برای موارد زیر استفاده می شود :
- رنگ کردن ناخن هم برای زیبایی و هم برای پوشاندن مناطقی از ناخن که بی رنگ یا بد رنگ شده است .
- تقویت ناخن های ضعیف
مهم ترین جزء تشکیل دهنده لاک ناخن نیترو سلولز است ، ماده ثابتی که ناخن را تقویت می کند . این ماده از سلولز گیاهی به دست می آید و در حلال های آلی حل می شود .بعد از مالیدن لاک روی ناخن ، حلال آن تبخیر می شود و لایه لازکی از نیترو سلولز سخت ، درخشان و ضد آب روی ناخن بافی می ماند .
مواد دیگر مورد استفاده در لاک ناخن به غیر از نیترو سلولز شامل ترکیباتی بر پایه وینیل ، متیل اکریلات و استات سلولز می شود ، البته این ترکیبات به سختی و استحکام نیترو سلولز نیستند .
لاک ناخن باید به صورت یکنواخت روی ناخن مالیده شود . باید دقت کرد که لاک به چین پوستی و مناطق اطراف ناخن نرسد . بهتر است لاک ناخن از پایه ناخن به سمت حاشیه بیرونی مالیده شود . اگر مقدار لاک استفاده شده خیلی زیاد است و به چین های پوستی اطراف ناخن رسیده ، بهتر است لاک اضافی را با گوش پاک کن آغشته به پاک کننده لاک ناخن پاک کنیم .
عوارض جانبی لاک ناخن :
استفاده مکرر و طولانی از لاک های تیره رنگ موجب تغییر رنگ و لک شدن ناخن ها می شود . وقتی مواد رنگی موجود در لاک به داخل صفحه ناخن نفوذ می کنند رنگ ناخن را تغییر می دهند . مثلاً لاک ناخن قرمز رنگ معمولاً در ناخن ایجاد لکه های زرد رنگ می کند . البته ، به تدریج که ناخن رشد می کند این بخش های ناخن نیز گرفته و مشکل حل می شود . با استفاده از لایه پوشاننده بی رنگ قبل از استفاده از خود لاک می توان تا حدودی این مشکل را برطرف کرد .
واکنش های حساسیتی به شکل قرمزی ، سوختگی ، خارش ، تورم یا حساس شدن خود را نشان می دهند . این واکنش ها ممکن است در ناحیه اطراف ناخن محدود نمانند . در واقع ، واکنش موضعی به لاک ناخن بسیار نادر است . از سوی دیگر ، چون انگشتان با مناطق دیگر بدن در تماس هستند (مثلاً موقع خاراندن بینی یا مالیدن چشم ها ) واکنش حساسیتی در این مناطق نیز ممکن است مشاهده شود .
بدین ترتیب ، التهاب پوستی به دلیل استفاده از لاک ناخن ممکن است در پلک چشم ها ، بخش های مختلف صورت یا مناطق جنسی بروز کند . در چنین مواردی باید درماتولوژیست مشورت کرد . آزمایشهای خاصی برای تعیین این که کدام بخش از لاک ناخن موجب واکنش حساسیتی شده است ، وجود دارد .