عادت یک عمل تکراری اکتسابی است که اغلب به صورت ناخودآگاه انجام می شود و ترک آن دشوار است. بسیاری از عادات دهانی وجود دارند که می توانند در سنین رشد یا حتی در بزرگسالی شروع شوند که می توانند به دندان ها و بافت های اطراف آسیب برسانند. استراتژی ها، درمان ها و حتی وسایل ارتودنسی وجود دارند که می توانند به ترک عادت کمک کنند و درمان هایی که می توانند تغییرات ناشی از عادت ها را در طول زمان برطرف کنند.
عادات دهان می تواند شامل رفتارهایی مانند مکیدن انگشت شست، فشار دادن زبان، جویدن لب، جویدن ناخن و دندان قروچه باشد. این رفتارها می تواند بر سلامت دهان و دندان تاثیر منفی بگذارد و منجر به مسائلی مانند مال اکلوژن، سایش دندان و اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) شود.
عادات مفید عبارتند از وضعیت صحیح زبان و تنفس مناسب که به سلامت دهان و دندان کمک می کند. از سوی دیگر، عادات مضر مانند تنفس دهانی و فشار دادن زبان می تواند منجر به مال اکلوژن و سایر مشکلات سلامت دهان شود.
عادات اجباری رفتارهایی اکتسابی در کودکان هستند که اصلاح آنها دشوار است، در حالی که عادات غیر اجباری را می توان از طریق اصلاح رفتار تغییر داد.
عادات معنی دار ریشه در مشکلات روحی و روانی دارند، در حالی که عادات پوچ نسبتاً بی ضرر هستند و به راحتی قابل درمان هستند.
در دوران نوزادی، مکیدن انگشتان و پستانک یک رفتار رایج است. با بزرگتر شدن کودکان، این عادت بر رشد دندان ها و فک آنها تأثیر می گذارد. هنگامی که انگشتان یا پستانک در دهان هستند و به طور مداوم یک سد ایجاد می کنند، زبان نمی تواند در سقف دهان جای بگیرد و تغییراتی در رشد و رویش دندان ها رخ می دهد. یکی از پیامدهای احتمالی عادت مکیدن انگشت، اپن بایت نامیده می شود که در آن دندان های بالا و پایین هنگام گاز گرفتن با یکدیگر تماس پیدا نمی کنند. مکیدن شست و پستانک همچنین می تواند به قوس فک بالایی فشار وارد کند و آن را به سمت جلو بکشد و باعث بیرون زدگی دندان های بالایی شود که اورجت زیاد ایجاد می کند. همچنین باعث باریک شدن فک بالا می شود. هر دوی این موارد با ترک عادت و درمان ارتودنسی قابل اصلاح است.
برای آگاهی از نحوه ارتودنسی دندان روی لینک کلیک کنید.
هنگامی که چیزی را قورت می دهید، زبان باید محکم در کام روی سقف دهان قرار گیرد. با عادت فشار دادن زبان، زبان به سمت بالا نمی آید، بلکه یا به سمت جلو به سمت دندان های جلو فشار می آورد یا بین دندان های بالا و پایین پخش می شود. این عادت مشکل ساز است زیرا هر بار که چیزی را قورت می دهید، انسدادی ایجاد می شود و در جایی که نباید، فشار وارد می شود. این عادات می تواند به مشکلات مختلفی منجر شود، از رشد صورت گرفته تا تراز دندان ها. با رانش زبان به جلو یا بلع معکوس، دندان های بالایی ممکن است در جهت زبان به جلو یا به سمت بالا رانده شوند تا دیگر تماسی بین دندان های بالا و پایین وجود نداشته باشد. با زبانی که اغلب در موقعیت رو به جلو و نه روی سقف دهان است، کام می تواند باریک، مخروطی و V شکل شود که می تواند منجر به شلوغی دندانها و صورت دراز و باریک شود.
بیمارانی که با عادت فشار دادن زبان دست و پنجه نرم می کنند، ممکن است به وسیله ای نیاز داشته باشند که به یادگیری مجدد نحوه بلعیدن کمک می کند، یا به یک درمانگر میو فانکشنال ارجاع داده می شوند که تمرین هایی را برای از بین بردن این عادت توصیه می کند.
گزینه های درمانی برای تانگ تراست عبارتند از درمان میو فانکشنال برای اصلاح وضعیت زبان، تمرین هایی مانند تمرینات 4S، تمرینات لب و مکانیزم درمانی با استفاده از وسایل متحرک یا ثابت برای مهار حرکت زبان.
تنفس چیزی نیست که شما اغلب به آن فکر کنید اما باور کنید یا نه این یک عادت بسیار مهم است. فرد معمولاً باید هم از طریق بینی نفس بکشد و هم از طریق دهان اما در برخی موارد، افراد فقط از دهان نفس می کشند. اگر راه هوایی بینی کافی نباشد، احتقان، پولیپ ها، آدنوئیدهای بزرگ شده، لوزه ها و موارد دیگر وجود داشته باشد، ممکن است فرد فقط از راه دهان نفس بکشد. با تنفس از دهان در طول سال های رشد، بدن سازگار می شود و می تواند باعث بلندتر و باریک شدن صورت شود و باعث اپن بایت و شلوغی دندان شود. علاوه بر تغییرات اسکلتی و دندانی، افرادی که از دهان تنفس می کنند ممکن است به دلیل وجود بزاق کمتر در حین باز بودن دهان، خشکی لب ها، کیفیت پایین خواب و حتی جذب اکسیژن کمتر و خطر پوسیدگی دندان را افزایش دهند.
درمان تنفس دهانی شامل مشاوره با متخصص گوش، حلق و بینی (ENT) برای رفع هرگونه انسداد بینی است. این عادت را می توان با تمرینات تنفس، تمرینات لب و استفاده از وسایل به دست آورد.
بسیاری از افراد آگاهانه یا ناخودآگاه دندان های خود را در طول شبانه روز به هم فشار می دهند یا به هم می سایند. در حالی که دلیل قطعی برای دندان قروچه و فشردن دندان وجود ندارد، عوامل مشترکی مانند استرس، شرایط پزشکی، اختلالات خواب و مشکلات مکانیکی مانند ناهماهنگی دندان وجود دارد. افرادی که بایت نامنظم دارند، دندان های از دست رفته یا نامرتب دارند ممکن است بیشتر مستعد ساییدن منظم باشند.
درمان ارتودنسی می تواند بایت نامنظم را برطرف کند و دندان ها را در یک راستا قرار دهد، که ممکن است باعث کاهش سایش دندان ها در اثر قروچه شود. در برخی موارد، نیروی فشردن یا ساییدن دندان های شما می تواند قوی تر از نیروهای اعمال شده توسط دستگاه های ارتودنسی مانند بریس یا اینویزیلاین باشد و ممکن است یک نورومدولاتور برای کاهش این نیروها در طول مدت درمان توصیه شود.
جویدن ناخن ها یا لب ها عادت دیگری است که اغلب در دوران کودکی ایجاد می شود و می تواند تا بزرگسالی نیز ادامه یابد. با جویدن لب، اغلب لب پایین به پشت دندان های بالایی لغزش می یابد که شبیه مکیدن انگشت شست، می تواند باعث فشار روی دندان های بالا و ایجاد اورجت شود. این عادت همچنین می تواند باعث شلوغ شدن دندان ها و خشک شدن لب ها شود. جویدن ناخن ها (یا هر چیز خیلی سخت) باعث می شود که دندان های شما در معرض فشار بیش از حد قرار بگیرند که می تواند باعث آسیب به دندان ها شود. فشار غیرعادی وارد شده بر روی دندان ها نیز می تواند باعث جابجایی آن ها در طول زمان شود و باعث ایجاد مشکلاتی در نظم دندان ها شود. این فشارها روی موقعیت دندان ها تأثیر می گذارد، حتی اگر این عادت در بزرگسالی شروع شود.
اگر می خواهید بدانید انواع ناهنجاری های فکی کدامند؟ ؛ کلیک کنید.