جوش یکی از مشکلات متداول و شایع پوستی است که اغلب در اثر عفونت، تغییرات هورمونی، واکنش های آلرژیک، واکنش های دارویی و… ایجاد شده و باعث نگرانی افراد می شود. تستوسترون یک هورمون مردانه است که باعث ایجاد جوش های هورمونی می شود و در بدن همه زنان مقادیر بسیار کمی از آن وجود دارد.

تستوسترون فعالیت های زیادی در بدن انسان ها انجام می دهد و می تواند سطح انرژی موردنیاز اندام ها را تأمین کرده و قدرت انعطاف پذیری را افزایش دهد؛ اما مسئله این است که این هورمون ها در مقادیر بسیار پایینی در بدن بانوان یافت می شوند و زمانی که سطح آنها افزایش پیدا کند، باید منتظر بروز اختلالات مختلف از جمله ایجاد جوش و آکنه پوستی بمانید؛ بنابراین جوش های هورمونی در تمام سطح بدن، خصوصاً در صورت زمانی به وجود می آیند که بدن شما مقادیر بیشتری از آندروژن ها را تولید کند.

معمولاً افزایش سطح تولید آندروژن ها ممکن است در مراحل مختلف زندگی رخ بدهد؛ اما جوش هورمونی در دوران بلوغ شایع تر است. در این دوران، بدن با نوسانات هورمونی مواجه می شود و با تولید مقادیر بیشتری از آندروژن ها مانند تستوسترون باعث افزایش سطح چربی زیر پوست، مسدود شدن منافذ و در نهایت به وجودآمدن جوش و آکنه می شود. روش های موجود برای درمان جوش های هورمونی با توجه به شدت آسیب دیدگی صورت و بدن، نوع جوش و مدت زمان بروز آن مشخص می شود.

در صورتی که جوش های هورمونی بسیار شدید و ملتهب شده باشند، بهترین اقدام مراجعه به یک پزشک متخصص است. پزشک متخصص با انجام آزمایش های گوناگون و معاینه حضوری ابتدا علت و شدت ضایعه را تشخیص می دهد و سپس در درمان آن به شما کمک می کند.

علل جوش هورمونی

جوش هورمونی زمانی ایجاد می شود که تغییرات هورمونی باعث افزایش میزان چربی تولید شده در پوست شما میشود. چربی تولید شده با باکتری های روی منافذ پوست که در آن مو رشد می کند (فولیکول های مو) ترکیب شده و منجر به آکنه می شود. از علل مؤثر بر تغییرات هورمونی و افزایش جوش های هورمونی میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

1. استرس
2. کم خوابی
3. استفاده نکردن از محصولات بدون چربی (اویل فری) و یا غیر کمدون زا
4. تغییرات هورمونی زنان در قاعدگی، بارداری و یائسگی
5. اختلال هورمون تستوسترون در مردان
6. وراثت و ژنتیک
7. عوارض جانبی برخی داروها

علائم جوش های هورمونی

جوش های هورمونی اصولاً در ناحیه پیشانی، بینی و چانه به وجود می آیند. توجه داشته باشید این نواحی، شایع ترین مواضع ایجاد جوش هستند؛ اما ممکن است در تمام نقاط صورت و بدن خود را نشان بدهد. جوش های هورمونی می توانند به شکل خفیف تا شدید به وجود بیایند. زمانی که دچار جوش هورمونی خفیف می شوید، معمولاً هیچ گونه درد و التهابی را احساس نمی کنید و مشکل با بروز چند جوش سرسیاه و سرسفید حل می شود. در بیشتر موارد هم این نوع جوش های هورمونی به شکل خود به خود و بدون نیاز به مراقبت خاص از بین می روند. جوش های هورمونی با شدت متوسط عموماً به شکل یک جوش قرمز بزرگ دیده می شود که عفونی و ملتهب است. جوش های شدید تر هم مشخصاً با علائمی مانند درد، التهاب و قرمزی شدید همراه خواهد بود.
این جوش های هورمونی (جوش سرسفید، جوش سرسیاه و جوش قرمز ملتهب) می توانند باعث به وجود آمدن گره های متعدد حاوی مایعی روی سطح پوست شما شوند. معمولاً اگر شما دچار آکنه متوسط تا شدید شوید، این نوع از جوش ها را تجربه می کنید که بسیار دردناک هستند و برای درمانشان به پزشک نیاز پیدا خواهید کرد.

عوارض جوش های هورمونی

از آن جهت که آکنه هورمونی اغلب عمیق و زیر پوستی هستند باعث آسیب دیدن بافت های پوستی و ایجاد اسکار بر روی سطح پوست می شوند. به همین خاطر تشخیص و درمان جوش های هورمونی صورت بسیار حائز اهمیت خواهد بود. برخی از آسیب های انواع جوش هورمونی به شرح زیر است:

1. التهاب پوست
2. افزایش چربی پوست صورت
3. رشد باکتری های مختلف بر روی سطح پوست
4. ایجاد منفذ
5. ایجاد لک پوست
6. ایجاد حفره های عمیق

تشخیص جوش هورمونی

به منظور تشخیص بهتر لازم است که آزمایش های هورمونی انجام شود. این آزمایش ها شامل:

• CBC
• FBS
• Testeasterone
• DHESA
• Esrogen-Progestron-17-Hydroxy Progestron
• TSH
• Prolactin
• LH-FSH
• Cortizol
• SHBG

آیا جوش های هورمونی به درمان نیاز دارند؟

درمان های مختلفی برای جوش های هورمونی وجود دارد که با توجه به دلیل به وجود آمدن آن و شدت جوش ها متفاوت است. استفاده از این روش ها متفاوت می باشد گاهی جوش های هورمونی نیاز به درمان خاصی ندارد و در مدت زمان کوتاهی از بین می روند؛ اما بعضی از جوش ها نیاز به درمان های مناسبی دارند تا بر روی پوست ماندگار نشوند. از درمان های که برای کنترل جوش هورمونی تجویز می شود می توان درمان های موضعی و درمان های پزشکی را نام برد.

۱- درمان های موضعی

یکی از درمان هایی که برای رفع جوش های هورمونی مورد استفاده قرار می گیرد بنزوئیل پراکسید می باشد که این دارو خواص ضد باکتریایی دارد و باعث کاهش میزان باکتری های روی پوست شده و از التهابات و عفونت های باکتری هایی با مصرف این دارو کاسته می شود.

۲- رتینوئیدها

این داروها باعث لایه برداری پوست و از بین بردن سلول های مرده پوست می شود، بنابراین تأثیر بسزایی در رفع انسداد پوست و پیشگیری از بروز جوش های هورمونی خواهد شد. رتینوئیدها به صورت خوراکی و موضعی مورد استفاده قرار می گیرد و از رایج ترین نوع آنها می توان ترتینوئین را نام برد که در اغلب محصولات مراقبت از پوست یافت میشود و می توان به صورت روزانه از این محصول استفاده کنید.

۳- آنتی بیوتیک های موضعی

باعث از بین بردن باکتری های روی پوست می شوند که این باکتری ها باعث ایجاد عفونت و انسداد فولیکول های مو می شود. معمولاً آنتی بیوتیک ها برای جوش هایی تجویز می شود که شدت آنها به صورت متوسط و شدید می باشد و بیشترین آنتی بیوتیک ها به صورت خوراکی مصرف می شود با مصرف آنتی بیوتیک ها فرآیند ترمیم سلول ها افزایش پیدا کرده و از انسداد منافذ پوست پیشگیری می شود، در صورتی که منافذ پوست مسدود باشد، مصرف آنتی بیوتیک از ایجاد عفونت پیشگیری می کند.

۴- داروهای هورمونی

در صورتی که استفاده از سایر روش های درمانی در رفع جوش های هورمونی تأثیرگذار نباشد، پزشک از قرص های هورمونی استفاده می کند که رایج ترین آنها قرص ضد بارداری است که برای درمان جوش های هورمونی زنان استفاده می شود. جوش قرص های ضدبارداری دارای ترکیباتی مانند استرادیول است که باعث تعدیل آندروژن ها می شود و از به وجود آمدن جوش ها پیشگیری می کند.

تفاوت جوش هورمونی و کبدی

هورمون ها اغلب با نوسانات هورمونی در دوران بلوغ همراه میباشند؛ ولی می تواند بزرگسالان را نیز با هر گروه سنی، تحت تأثیر قرار دهد. جوش های هورمونی در زنان شایعتر بوده که عوامل بسیاری از جمله عادت ماهیانه، یائسگی و... می توانند منجر به بروز جوش های هورمونی شوند. اختلالات هورمونی از مهمترین دلایل ایجاد جوشهای بزرگ و دردناک هستند. جوشهای هورمونی بزرگ اغلب ظاهر و سلامت پوست را نیز به چالش میکشند و میتوانند باعث ایجاد جای لکه جوش یا فرورفتگی شوند.
جوش کبدی نوعی جوش است که به علت مشکلات کبد در پوست ظاهر می شود. اگر خون شما مملو از سمومی نظیر مواد شیمایی غذایی، آلاینده ها، داروها و … باشد و این مواد توسط کبد دفع نشده باشند، نتیجه آن به صورت جوش کبدی روی پوست ظاهر می شود. عامل دیگری که در ارتباط کبد و جوش نقش دارد، چربی است. اگر رژیم غذایی شما حاوی مقدار زیادی چربی مضر باشد، جوش های کبدی روی پوست شما ایجاد می شوند. هر دوی این جوش ها در همه جای صورت و بدن ممکن است اتفاق بیفتند؛ اما جوش های هورمونی بیشتر در اطراف چانه و خط فک شما ظاهر می شوند.

نسخه اصلی مطلب آیا جوش های هورمونی به درمان نیاز دارند؟ را در سایت دکتر لادن ناظمی بخوانید.

---