آسیب دیدگی تاندون آشیل ممکن است برای هر کسی اتفاق بیفتد، خواه ورزشکار باشد یا خیر.تاندون آشیل بزرگ ترین تاندون بدن است. از استخوان های پاشنه پا تا عضلات ساق پا کشیده می شود و یک نوار بافت فنری در پشت مچ پا و بالای پاشنه پا است. این امکان را به فرد می دهد که انگشتان پا را به سمت زمین گرفته و روی نوک انگشتان خود بایستد.معمولا این تاندون آسیب می بیند. می تواند خفیف یا متوسط باشد و مانند درد سوزشی یا سفتی در آن قسمت از پا احساس شود. اگر درد شدید باشد، تاندون آشیل ممکن است تا حدی یا به طور کامل پاره شود.
تاندونیت آشیل نوع دیگری از آسیب است که در آن بخشی از تاندون ملتهب می شود.

دو نوع اصلی از این وضعیت وجود دارد که بر قسمت های مختلف تاندون تأثیر می گذارد:

1. تاندونیت آشیل غیردرجا: فیبرهای وسط تاندون شکسته، متورم و ضخیم می شوند.
2. تاندونیت آشیل درجا: این روی قسمت پایینی پاشنه، جایی که تاندون وارد استخوان پاشنه می شود یا به داخل آن می رود، تاثیر می گذارد. می تواند باعث خار استخوان شود.

علائم آسیب دیدگی تاندون آشیل

واضح ترین علامت درد بالای پاشنه پا است، به خصوص زمانی که مچ پا دراز شود یا فرد روی انگشتان پا بایستد. ممکن است خفیف باشد و با گذشت زمان بهتر یا بدتر شود. اگر تاندون پاره شود، درد آنی و شدید است. همچنین ممکن است این ناحیه حساس، متورم و سفت شود.
اگر تاندون آشیل پاره شود، ممکن است صدای کوبیدن یا ترکیدن آن شنیده شده و کبودی و تورم نیز ایجاد شود. همچنین بیمار ممکن است هنگام برداشتن یک قدم، در نشان دادن انگشتان پا و فشار دادن انگشتان پا با مشکل مواجه شود.

علل آسیب دیدگی تاندون آشیل

آسیبهای تاندون آشیل در افرادی که کارهایی را انجام می دهند که به سرعت شتاب می گیرند، توقف می کنند یا می چرخند، رایج است مانند ورزش های زیر:

• دومیدانی
• ژیمناستیک
• رقص
• فوتبال
• راگبی
• بیسبال
• بسکتبال
• تنیس
• والیبال

این آسیبها زمانی اتفاق می افتند که فرد به طور ناگهانی شروع به حرکت کرده و پای خود را بالا می برد. به عنوان مثال، یک دونده سرعت ممکن است در شروع یک مسابقه در حالی که از بلوک استارت خارج می شود، یکی از پاهایش آسیب ببیند. عمل ناگهانی می تواند برای تاندون بسیار زیاد باشد. مردان بالای 30 سال به ویژه در معرض آسیبهای تاندون آشیل هستند. همچنین در صورت فشار دادن مکرر و مکرر به تاندون آشیل با فعالیتهای شدید، ممکن است به تاندون آشیل آسیب بزنید. این آسیب ها به عنوان آسیبهای استرس مکرر شناخته می شوند.

خطرات آسیب تاندون آشیل

این موارد ممکن است فرد را بیشتر در معرض آسیب تاندون آشیل قرار دهد:

• پوشیدن کفش های پاشنه بلند که می تواند به تاندون فشار وارد کند.
• داشتن کف پاهای صاف
• سفتی شدید ماهیچه ها یا تاندون های پا
• وجود خار استخوان
• انجام فعالیت شدید وزشی
• پوشیدن کفش نامناسب و نامتناسب با فعالیت بدنی
• ورزش کردن روی سطوح ناهموار
• مصرف داروهایی به نام گلوکوکورتیکوئیدها یا آنتی بیوتیک هایی به نام فلوروکینولون
• داشتن یک بیماری مزمن که می تواند آشیل را ضعیف کند، مانند آرتریت روماتوئید، لوپوس، نقرس یا دیابت.

تشخیص آسیب دیدگی تاندون آشیل

پزشکان گاهی اوقات آسیب تاندون آشیل را با پیچ خوردگی مچ پا اشتباه می گیرند. برای تشخیص درست، پزشک با یک معاینه فیزیکی شروع می کند. آن ها ممکن است بخواهند راه رفتن یا دویدن بیمار را ببینند تا بتوانند به دنبال مشکلاتی باشند که ممکن است منجر به آسیب شده باشد.
آن ها همچنین ممکن است کاری به نام تست فشار گوساله انجام دهند. بدین صورت که بیمار روی یک صندلی یا نیمکت زانو زده یا روی میز امتحان روی شکم دراز می کشد. سپس پزشک به آرامی ماهیچه ساق پا را روی پای سالم فشار می دهد. این کار تاندون را می کشد و پا را حرکت می دهد. بعد، آنها همین کار را روی پای دیگر انجام می دهند. اگر تاندون آشیل پاره شده باشد، پا حرکت نمی کند، زیرا ماهیچه ساق پا به پا متصل نیست.
پزشک ممکن است دامنه حرکتی را آزمایش کند تا ببیند آیا بیمار می تواند مچ پای خود را همانطور که باید حرکت دهد یا خیر. همچنین ممکن است آزمایشهای تصویربرداری مانند اشعه ایکس یا MRI را تجویز کنند. این آزمایش ها می توانند نشان دهند که چه نوع آسیب تاندون وجود دارد و به آنها کمک می کند بهترین درمان را انتخاب کنند.

درمان آسیب دیدگی تاندون آشیل:

آسیبهای جزئی تا متوسط تاندون آشیل باید خود به خود بهبود یابد. برای سرعت بخشیدن به فرآیند، می توان:

1. به پای خود استراحت داد و تا حد امکان از سنگین کردن آن خودداری کرد. همچنین می توان از عصا استفاده کرد.
2. در صورت نیاز هر بار تا 20 دقیقه روی محل آسیب یخ گذاشت شود.
3. پای خود را فشرده کرد، از یک باند الاستیک در اطراف ساق پا و مچ پا استفاده کنید تا ورم کاهش یابد.
4. پای خود را بلند کنید (بالا آورید). هنگام نشستن یا دراز کشیدن، پا را روی بالش قرار دهید.
5. مسکن های ضد التهابی مصرف کنید. داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن می توانند به کاهش درد و تورم کمک کنند.
6. از کفی بلند کننده پاشنه پا استفاده کنید. این کار به محافظت از تاندون آشیل در برابر کشیدگی بیشتر کمک می کند.
7. مسیر غیرجراحی شامل فیزیوتراپی و انجام حرکات کششی و تمرینات است. همچنین ممکن است از اولتراسوند یا شوک ویو درمانی کمک گرفته شود. همچنین ممکن است برای برداشتن فشار از روی تاندون و جلوگیری از حرکت آن، گچ، چکمه پیاده روی یا کاپ پاشنه تجویز شود.

نسخه اصلی مطلب از علت و علائم تا درمان آسیب تاندون آشیل پا را در سایت دکتر بیژن فروغ بخوانید.

---