بیماری گال یک بیماری پوستی است که توسط حشره ای به نام هیره خارشی (Sarcoptes scabiei) ایجاد می شود. اگر تحت درمان قرار نگیرید، این کنه های بسیار ریز که تنها با میکروسکوپ می توان آ نها را دید می توانند ماه ها بر روی پوست شما زندگی کنند. آنها روی پوست تولید مثل می کنند و سپس در آن فرو می روند و تخم گذاری می کنند. این مسئله باعث ایجاد بثورات خارش دار و قرمز روی پوست می شود. اگرچه گال یک بیماری بسیار مسری است و به راحتی از طریق تماس مستقیم پوست می تواند از یک فرد به فرد دیگر منتقل شود؛ اما یک بیماری آمیزشی نیست. آلودگی به این حشرات می تواند از طریق لباس یا ملحفه های آلوده نیز اتفاق بیفتد و لزوماً نیازی به تماس جنسی نیست. اگرچه بیماری گال می تواند آزاردهنده باشد؛ اما معمولاً با درمان از بین می رود. درمان این بیماری، اغلب شامل داروهایی است که این حشرات و تخم های آن را از بین می برند. تشخیص گزش گال و بثورات قرمز متفاوت آن می تواند به شما کمک کند که سریع تر تحت درمان قرار بگیرید.

دلایل ابتلا به بیماری گال

این بیماری از هجوم کنه های هشت پای کوچکی اتفاق می افتد که برای شما قابل دیدن نیستند؛ اما اثرات نامطلوبی بر روی پوست ایجاد می کنند. این حشرات برای زندگی و تغذیه، پوست را سوراخ کرده و نوع ماده آنها در آنجا تخم گذاری می کند. ظهور لکه های قرمز خارش دار، در واقع واکنش بدن شما به هجوم این حشرات است. این حشرات با تماس مستقیم بین افراد جابجا می شوند؛ اما تماس پوستی تنها راه انتقال نیست بلکه آنها می توانند از طریق مبلمان، لباس ها و ملحفه ها نیز جابجا شوند. وسایل و مکان هایی که افراد در آنها با یکدیگر در تماس نزدیک هستند نیز می تواند وسیله انتقال این انگل باشند. خارش شدید پوستی ناشی از بیماری گال ممکن است باعث آسیب پوستی و بروز عفونت های باکتریایی مثل زرد زخم شود. زرد زخم نوعی عفونت سطحی پوست است که در بیشتر موارد توسط باکتری استافیلوکوکی یا باکتری استرپتوکوکی به وجود می آید.

علائم بیماری گال

پس از قرار گرفتن در معرض انگل این بیماری، ممکن است علائم گال تا 6 هفته پس از بروز بیماری به طول انجامد. این علائم معمولاً در افرادی که قبلاً نیز به این بیماری مبتلا شده اند، سریع تر بروز پیدا می کند. علائم گال شامل لکه های پوستی و خارش شدید است که شب ها شدت می یابد. به دلیل خارش شدید لکه، خاراندن مداوم آنها ممکن است منجر به ایجاد زخم و عفونت در آن ناحیه گردد. در این صورت تجویز آنتی بیوتیک ها مورد نیاز خواهد بود.

علائم گال در کودکان با سن بالاتر و بزرگسالان، معمولاً در مچ دست ها، آرنج، زیر بغل، نوک پستان، آلت تناسلی، کمر، باسن و میان انگشتان پدیدار می شود. در نوزادان، افراد مسن یا دچار ضعف در سیستم ایمنی این نشانه ها ممکن است در سر، صورت، گردن، دست ها و کف پاها نیز دیده شود. راش های پوستی شامل گزش، ورم یا برجستگی کوچک، زیر پوست است. گاهی رد سوراخ های کنه نیز بر روی پوست قابل رؤیت است که به شکل خطوط بی رنگ کوچک دیده می شوند.

• عفونت در محل آلودگی
• عفونت استافیلوکوکی و استرپتوکوکی
• پوسته پوسته شدن پوست
• تورم، قرمزی، تب و خارش

انواع بیماری گال

فقط یک نوع کنه وجود دارد که باعث آلودگی به گال می شود و به آن هیره خارشی گفته می شود. با این حال، این کنه ها می توانند چندین نوع آلودگی ایجاد کنند که در ادامه با این انواع آشنا می شوید.

1. گال معمولی: این نوع شایع ترین نوع بیماری گال است و باعث خارش دست، مچ دست و سایر نقاط مشترک می شود. با این حال، پوست سر یا صورت را آلوده نمی کند.
2. گال گره ای: این نوع گال ممکن است به صورت خارش دار، برآمدگی ها یا برجستگی هایی به خصوص در نواحی تناسلی، زیر بغل یا کشاله ران ایجاد شود. بیماری گال در ناحیه تناسلی می تواند باعث خارش شدید ناحیه تناسلی همراه با برجستگی های ریز و جوش مانند بر روی آلت تناسلی و بیضه ها شود.
3. گال نروژی: برخی از افراد مبتلا به گال ممکن است به نوع دیگری از گال هم مبتلا شوند که به آن گال نروژی یا گال پوسته دار گفته می شود. این نوع گال نسبت به انواع دیگر، شدیدتر و بسیار مسری است. افرادی که دارای گال نروژی هستند، بر روی بدنشان، پوسته ضخیمی از پوست ایجاد می شود که در این پوسته هزاران کنه و تخم کنه وجود دارد. در اغلب کسانی که به این نوع گال مبتلا می شوند، پوسته های گسترده، خاکستری و ضخیم مشاهده می شود که این پوسته ها در اثر لمس، تکه تکه می شوند.

گال پوسته دار معمولاً در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند مشاهده می شود، ازجمله، افراد مبتلا به HIV یا ایدز، افرادی که از استروئیدها یا داروهای خاص استفاده می کنند یا افرادی که تحت شیمی درمانی هستند. کنه های گال می توانند به راحتی بر سیستم ایمنی بدن غلبه کنند و با سرعت بیشتری تکثیر پیدا کنند. گال نروژی به همان روش گسترش گال معمولی، گسترش می یابد.

موارد مستعد ابتلا به بیماری گال

• افزایش سن
• سوء تغذیه
• بیماری های عصبی
• نقص ایمنی.

تشخیص بیماری گال

گال همراه با حساسیت های پوستی و خارش های شدید و بی وقفه به ویژه در طول شب است. برای تشخیص این بیماری، پزشکان با آزمایش هایی به وجود انگل روی پوست پی می برند. با پوشاندن پوست با لایه ای از روغن ها معدنی و برداشتن لایه ای نازک از روی پوست، امکان معاینه ی پوست از نظر وجود انگل ها، تخم انگل ها و سایر ذرات ریز بیماری زا وجود خواهد داشت. این فرایند معاینه دشوار است و کشف تونل هایی که انگل ها روی پوست ایجاد می کنند و تمییز دادن آنها از خراشیدگی ها کمی سخت است، بنابراین گاهی اوقات، معاینه تعداد ۱۵ تونل یا حتی بیشتر فقط منجر به کشف یکی دو انگل یا تخم انگل می شود.

اغلب برای تشخیص گال نیازی به آزمایش برداشتن لایه ای از پوست، مشابه آنچه گفته شد، نیست. این موضوع برای زمانی صادق است که نشانه های جسمانی گال به وضوح دیده بشود. در مواردی هم که تشخیص سخت و دشوار است، از آزمایش هایی نظیر واکنش زنجیره پلیمراز (PCR) استفاده می شود. استفاده از این آزمایش چندان رایج نیست. این تکنیک ابزاری آسان برای تکثیر یک قطعه خاص از DNA است و برای اهدافی همچون تشخیص و نظارت بر بیماری ها و مطالعه ی عملکرد بخشی خاص از DNA استفاده می شود. روش دیگر شناسایی و تشخیص بیماری گال هم نمونه برداری از پوست است. این کار زمانی انجام می گیرد که پزشک به سایر مشکلات پوستی مشکوک باشد.

پیشگیری از ابتلا به بیماری گال

برای پیشگیری از آلوده شدن به این بیماری و جلوگیری از انتقال آن به سایر افراد، از روش های زیر استفاده کنید:

• تمیز کردن تمامی لباس ها و پارچه ها: در ابتدا با استفاده از آب گرم و صابون، تمامی لباس ها، حوله ها و لوازم خواب (ملحفه، روبالشتی و...) خود را که در طول سه روز پیش از شروع درمان استفاده کرده اید را بشویید.
• گرسنه نگه داشتن انگل ها: یکی دیگر از کارهایی که می توانید برای از بین بردن انگل ها انجام دهید، این است که وسایلی که قادر به شستن آنها نیستید را در یک کیسه پلاستیکی قرار داده و آن را گره بزنید به طوری که هیچ راه نفوذی به داخل آن نباشد. پس از قرار دادن وسایل در کیسه پلاستیکی، آن را به مدت چند هفته در محلی دور از رفت و آمد قرار دهید. پس از گذشت چند روز، انگل های موجود در وسایلتان، به دلیل نداشتن غذا و گرسنگی از بین خواهند رفت.

درمان گال

هر شخصی که بیماری گال در او تشخیص داده شود یا در نزدیکی فردی مبتلا قرار داشته باشد، نیاز به درمان خواهد داشت. گال ها بدون درمان، پوست فرد را ترک نخواهند کرد. درمان این بیماری پوستی شامل درمان های دارویی یا خوراکی می شود؛ اما در بیشتر موارد با درمان های پوستی می توان گال را از بین برد.

یکی از رایج ترین روش های درمان پماد پرمترین است. طول درمان بیماری گال با استفاده از این پماد باید حدود 7 الی 15 شب است. در این مدت زمان باید پاد را در محل تحت درمان مالیده و صبح روز بعد بشویید. استفاده از این پماد برای سنین بالای 5 ماه تأیید شده است.

کرم یا لوسیون لیندان یکی از جایگزین های پماد پرمترین است. استفاده از این پماد به کسانی که دارای پوست های حساس و تحریک پذیر، بیماری های زمینه ای یا بیماری های پوستی هستند توصیه نمی شود. همچنین به دلیل عوارض آن استفاده از کرم و لوسیون های لیندان به افراد مسن، خانم های باردار، مادران شیرده، کودکان زیر 3 سال و افراد مبتلا به زخم های باز توصیه نمی شود.

اغلب توصیه می شود از داروهای بیماری گال در شب استفاده شود؛ زیرا گال ها در شب بیشتر فعال هستند. برخی دیگر از درمان های گال به شرح زیر می باشد:

• لوسیون 25 درصد بنزیل بنزوات
• کرم 10 درصد کروتامیتون
• پماد گوگرد.

همچنین احتمال دارد که پزشک شما با تجویز داروهای زیر سعی در کاهش و تسکین علائم آزاردهنده گال داشته باشد:

• برخی از آنتی هیستامین ها
• آنتی بیوتیک
• کرم های استروئیدی

علاوه بر درمان های فوق لازم است که بیماران مبتلا به بیماری گال و اطرافیان آنها نکات زیر را نیز رعایت فرمایند:

• تمامی ملحفه، لباس ها، حوله و … به طور کامل شسته شود.
• وسایل غیر قابل شستشو را در یک کیسه سر بسته قرار داده و به مدت یک هفته دور از دسترس نگه دارید.
• اتاق و محل زندگی را با استفاده از محصولات شوینده تمیز نمایید.
• فرش، مبلمان و پرده ها را با استفاده از جارو برقی تمیز نمایید.
• تا زمانی که به طور کامل درمان نشده اید از تماس فیزیکی با سایر افراد بپرهیزید.
• اگر دچار خارش شدید و آزاردهنده هستید از کمپرس یخ برای تسکین علائم استفاده کنید.

عوارض بیماری گال

خاراندن شدید پوست می تواند باعث خراشیده شدن آن شود که در نتیجه می تواند منجر به ایجاد عفونت های باکتریایی پوستی، مانند زرد زخم گردد. زرد زخم یک عفونت سطحی در پوست بوده که معمولاً توسط باکتری استاف (استافیلوکوک) یا در بعضی موارد باکتری استرپ (استرپتوکوک) به وجود می آید.

نوع وخیمی از بیماری گال، با نام گال پوسته دار وجود دارد که برای افراد زیر بسیار خطرناک است:

• افرادی که به شرایط یا بیماری خاصی مانند ایدز یا سرطان خون مبتلا هستند که باعث ضعف سیستم ایمنی بدن می شود.
• افرادی با بیماری های شدید، مانند افرادی که در بیمارستان یا تحت نظر پرستار هستند.
• افراد مسن در خانه سالمندان
• گال پوسته دار که با نام گال نروژی نیز شناخته می شود، بدن بیمار را پوسته پوسته و فلس مانند کرده و مناطق گسترده ای از پوست را درگیر می کند. این بیماری به شدت مسری بوده و به سختی درمان خواهد شد.

نسخه اصلی مطلب بیماری گال چیست ؛ چه علائمی دارد و چگونه درمان میشود؟ را در سایت دکتر رامین مدرسی بخوانید.

---