تاندون روتاتور کاف ( تاندون کلاهک چرخاننده شانه ) از تاندونهای چهار عضله اطراف شانه تشکیل می شود که به سر استخوان بازو چسبیده و موجب پایداری آن می شوند و به حرکت مفصل شانه کمک می کنند. این عضلات شامل عضلات سوپرااسپیناتوس - اینفرااسپیناتوس - ترس مینور وعضله ساب اسکاپولاریس می باشد.
آسیب و پارگی تاندون روتاتور کاف می تواند بدنبال ضربه روی دهد , اما علت شایعتر آسیب آن , سایش مداوم تاندون در حین فعالیتهای روزانه بخصوص حرکاتی که دست به بالا برده می شود (overhead activities) می باشد.
بعلت تماس نزدیک این تاندون ها بخصوص تاندون سوپرااسپیناتوس با لبه قدامی استخوان آکرومیون و لیگامان آکرومیوکلاویکولر, این تاندون در معرض سایش و در نهایت پارگی می باشد. این حالت را به نام سندرم ایمپینجمنت (Impingement syndrome) می دانند. در مراحل اولیه این سنرم بصورت درد بخصوص درد شبانه است و با عدم درمان میتواند به سمت پارگی نیمه کامل و در نهایت پارگی کامل تاندون پیش برود.بدیهی است که عدم درمان ایمپینجمنت شانه موجب پیشرفت بیماری میشود.
اگرچه بعضی از بیماران مدت طولانی و حتی سالها با آسیب و یا پارگی تاندون روتاتور کاف زندگی می کنند, اما علاوه بر علایم درد و کاهش قدرت شانه , احتمال شروع و پیشرفت آرتروز در مفصل شانه بیشتر میشود.درمان در مراحل اولیه شامل استراحت , داروهای ضد التهابی, فیزیوتراپی , و تزرق کورتن , و یا ژل هیالورونیک در فضای ساب آکرومیال شانه است. تزریق پی ار پی (PRP) نیز گاهی انجام می شود , اما مطالعات در مورد آن برتری عمده ای نسبت به دیگر روش ها نشان نداده است.
اگر درمان های فوق جواب ندهد و یا در تاندون روتاتور کاف پارگی ایجاد و پیشرفت کند ,عمل جراحی ممکن است لازم باشد.عمل جراحی ترمیم تاندون روتاتور کاف به صورت عمل جراحی باز و یا بصورت جراحی بسته که اصطلاحا عمل لیزری ( عمل آرتروسکوپی) گفته می شود انجام می شود. عمل جراحی بسته ( آرتروسکوپی) به دلیل آسیب کمتر به عضلات و دوره نقاهت کوتاه ترامروزه بیشتر مورد توجه و استقبال قرار گرفته است, البته برای انجام آن به مهارت بالاتری نیاز می باشد.
بطور خلاصه آسیب های تاندون روتاتور کاف شانه در طی بعضی از فعالیتهای شانه شایع است. کلید درمان پیشگیری از آسیب بیشتر هست. در اکثر موارد پزشک ارتوپد فیزیوتراپی را تجویز می کند که شامل یکسری از ورزشهای کششی و تقویتی است, از روشهای دیگر درمانی تزریق کورتن , ژل و PRP در شانه است. به هر حال در بیمارانی که به درمان فوق جواب ندهند و یا پارگی تاندون پیشرفت کند عمل جراحی ممکن است لازم باشد.