پروتز در دندانپزشکی به سه دسته کلی پروتزهای دندانی، پروتزهای فکی-صورتی و پروتزهای کمکی تقسیم می شود. پروتزهای دندانی که عمده فعالیتهای درمانی معمول دندانپزشکی را در بر می گیرد، شامل دو گروه کلی پروتزهای ثابت و پروتزهای متحرک می گردد.
پروتزهای ثابت همانطور که از نامشان پیداست، پس از طراحی و ساخت، توسط مواد مخصوصی به صورت موقت یا دائم در محل خود در دهان بیمار قرار گرفته و خارج نمودن آنها تنها توسط دندانپزشک امکان پذیر است. مثال های این دسته شامل انواع روکش ها و بریج ها می شود.
اما طراحی پروتزهای دندانی متحرک به گونه ای است که به منظور رعایت بهداشت، استراحت بافتهای زیرین و سایر موارد، به راحتی توسط بیمار از محل خود خارج شده و سپس در جای خود قرار می گیرد. نمونه آشنای این گروه، دست دندان کامل می باشد.
پروتزهای فکی-صورتی به منظور بازگرداندن زیبایی، تکلم، جویدن و بلع برای بیمارانی طراحی و ساخته می شود که به دلایل مختلفی از قبیلانواع تومورها، عفونت ها، صدمه های فیزیکی، نقایص مادرزادی و سایر عوامل دچار نقایصی در فک و صورت خود شده اند. این پروتزها شامل انواع داخل دهانی و خارج دهانی بوده و پروتزهای گوش، چشم و بینی نمونه های آن هستند.
پروتزهای کمکی یا فرعی(َAncillary) پروتزهایی هستند که نتوان آنها را در دو گروه قبلی جای داد و معمولا برای مقاصد خاص و کوتاه مدت طراحی و ساخته می شوند. مانند کمک کننده به نوزادان دارای شکاف کام برای شیر خوردن، و یا پروتزهای حامل فلوراید.