گذراندن وقت با شنا کردن در استخر عمومی منجر به یک مورد شایع از مشکلات گوش کودکان می شود :
گوش شناگر :یک عفونت دردناک در پوست حساس کانال گوش خارجی می باشد. تماس مکرر فرزند شما با آب باعث مرطوب شدن پوست کانال شده و محیط مناسبی برای رشد قارچ و باکتری را فراهم میکند. تحریک ایجاد شده در مرحله اول باعث خارش و به دنبال آن تورم پوست کانال گوش و ترشح می شود. در نهایت درد شدیدی ایجاد می شود که با لمس لاله گوش یا قسمتهای خارجی آن بد تر هم می شود.
درمان: پزشک فرزند شما احتما لأ قطره های گوشی دارای آنتی بادیها ویا کورتیکواستروئیدها را تجویز خواهد کرد. این داروها با مبارزه با عفونت کمک خواهد کرد تورم در کانال گوشکم شود. معمولأ چندین نوبت در روز تا حد اکثر ده روز استفاده می شوند. پزشک همچنین ممکن است مسکن هایی به شما پیشنهاد کند تا وقتیکه آنتی بیوتیکها مؤثر واقع شوند.اگرتورم گوش خیلی شدید باشد ممکن است پزشک فتیله کنانی در کانال گوش وارد کند تا به جذب دارو در گوش کمک کند. و برای عفونتهای شدیدتر، آنتی بیوتیک خوراکی ممکن است تجویز شود. همچنین ممکن است یک نمونه از ترشح گوش برای تعیین عامل اصلی میکروب عفونت به آزمایشگاه فرستاده شود.
علاوه بر دوره دارو درمانی کودک شما نبایستی تا وقتیکه عفونت کاملأ بر طرف شود، شنا کند که معمولأ 10 تا 14 روز طول می کشد. پزشک کودک شما می تواند بگوید که کودکتان دوباره چه موقع میتواند سرش را زیر آب ببرد. این محدودیت ممکن است شامل دوش گرفتن و شامپوها نیز گردد. همچنین ممکن است پزشک استفاده از یک محافظ گوش ویا استفاده از توده کتانی آغشته به وازلین را در هنگام دوش گرفتن توصیه کند.
پیشگیری : خوشبختانه راههائی برای اجتناب از گوش شناگر وجود دارند،قطره های اسید الکل،که بصورَت آماده موجود می باشند یک راه مؤثر برای پیشگیری این مشکل می باشند. در پایان روز شنا کردن،سه تا چهار قطره باید در کانال گوش بریزید در حالیکه کودک شما به پهلو خوابیده است و سپس به آرامی ناحیه اطراف کانال گوش را ماساژ دهید تا قطره کاملأ وارد گوش شود. کودک باید یک تا دو دقیقه به این حالت بماند. برای کودکی با شنوائی نرمال ، توپی گوش به اندازه قطره ها در پیشگیری از گوش شناگر مؤثر نیستند. برای کودکی با یک سوراخ در پرده گوش یا دارای لوله تهویه گوش، توپی های گوش مفید هستند، توپی های گوش برای شنا در سطح آب اثر دارند واثر آنها در زیر آب تضمین نمی شود.