نورومدولاسیون ساکرال ( (Sacral Neuromodulation (SNM که به عنوان تحریک عصب ساکرال هم شناخته می شود، درمانی است برای افرادی که مشکلات مثانه و روده، مانند بی اختیاری ادرار و مدفوع را تجربه می کنند. نورومدولاسیون ساکرال می تواند در برخی موارد به طور موثر بی اختیاری مدفوعو نشانه های مثانه بیش فعال، از جمله میل مکرر، قوی و ناگهانی برای رفتن به توالت را درمان کند. تحریک عصب ساکرال در دو مرحله انجام می شود؛ مرحله اول یک مرحله ارزیابی/تست و مرحله بعدی مرحله ایمپلنت است.
نورومدولاسیون ساکرال ( (Sacral Neuromodulation (SNM که به عنوان تحریک عصب ساکرال هم شناخته می شود، درمانی است که ممکن است بتواند به افرادی که مشکلات مثانه و روده را تجربه می کنند کمک کند. در صورت موفقیت آمیز بودن، درمان می تواند تاحدود زیادی زندگی بیماران را تغییر دهد، اما مانند تمام درمان ها، برای همه مناسب نیست و پزشک یا متخصص شما می تواند در مورد مناسب بودن این درمان برای شما یا کسانی که از آنها مراقبت می کنید صحبت کند.
درمان تحریک عصب ساکرال می تواند به بازیابی عملکرد طبیعی مثانه یا روده کمک کند و برای درمان 200000 مورد در سراسر جهان استفاده شده است. این درمان مشکل ارتباطی بین مثانه/روده و مغز را که ممکن است باعث ایجاد علائم شود، برطرف می کند. یک دوره آزمایشی درمان برای چند هفته برای بررسی موفقیت آمیز بودن آن استفاده می شود.
مدیریت روده، به طور خاص، هنوز یک حوزه مراقبت توسعه نیافته در سراسر جهان و بریتانیا است. متخصصان انجمن مثانه و روده می خواهند اطمینان حاصل کنند که همه افراد به سطح مناسبی از اطلاعات و پشتیبانی دسترسی دارند ، می توانند بصورت دقیق ارزیابی شوند و درمان صحیح را برای نیازهای فردی خودشان دریافت کنند.
تحریک عصب (نورومدولاسیون) ساکرال، برای درمان مثانه بیش فعال نیز به کار می رود و می توان از آن برای درمان مشکلات همزمان مثانه و روده استفاده کرد.
نورومدولاسیون ساکرال می تواند در برخی موارد به طور موثر بی اختیاری مدفوع را درمان کند. همچنین ممکن است به طور موثر مثانه بیش فعال، از جمله میل مکرر، قوی و ناگهانی برای رفتن به توالت را درمان کند.
تحریک عصب ساکرال ،درمانی است که زمانی مورد توجه قرار می گیرد که گزینه های محافظه کارانه (مانند تغییرات سبک زندگی و رژیم غذایی، دارو یا بیوفیدبک) موفقیتی محدود داشته یا بدون موفقیت باشند، یا زندگی بیمار با آنها بسیار دشوار باشد. یک پزشک متخصص پس از ارجاع از طرف یک پزشک عمومی یا درکلینیک تخصصی ، شرایط فرد را برای درمان با نورومدولاسیون ساکرال ارزیابی می کند.
نورومدولاسیون ساکرال در دو مرحله انجام می شود، مرحله اول یک مرحله ارزیابی/تست و مرحله بعدی مرحله ایمپلنت است. مرحله ارزیابی به پزشک اجازه می دهد تا ارزیابی کند که آیا علائم شما به طور قابل توجهی توسط نورومدولاسیون ساکرال کاهش می یابد یا خیر؟
قبل از اینکه در ارزیابی شرکت کنید، از شما خواسته می شود که چند هفته در طول روال عادی خود در خانه، عادات و علائم توالت رفتن خود را در یک دفترچه یادداشت کنید تا به عنوان پایه ای برای مقایسه آینده استفاده شود.
برای ارزیابی نورومدولاسیون ساکرال SNM به عنوان یک روش درمانی، یک سیم موقت نازک در نزدیکی اعصاب خاجی (ساکرال) در قسمت پایین کمر، [نزدیک استخوان دنبالچه شما] که مثانه و روده را کنترل می کند، وارد می شود. سپس سیم به یک دستگاه خارجی مجزای کوچک متصل می شود که تحریک را به اعصاب می رساند. این دستگاه خارجی، یک باتری را در خود جای داده است که در طول مدت ارزیابی روی یک کمربند بسته می شود. این روش معمولا کمتر از یک ساعت طول می کشد و معمولا به صورت روزانه عادت های شما را ثبت می کند.
پس از قرار دادن سیم موقت، به خانه می روید و به زندگی روزمره خود می پردازید، و همچنان عادت های توالت خود را در طول این آزمایش در یک دفتر خاطرات جدید ثبت می کنید.
پس از دو هفته از ارزیابی خانگی، پزشک شما نتایج را توضیح داده و با شما در میان خواهد گذاشت. چندین معیار برای ارزیابی اینکه آیا شما از تحریک عصب ساکرال سود می برید یا نه استفاده می شود. بسته به علائم شما، این موارد ممکن است شامل ثبت تعداد دوره های بی اختیاری قبل و بعد از آزمایش، ارزیابی کیفیت زندگی و رضایت بیمار باشد.
پس از ارزیابی مثبت، ممکن است یک دستگاه ایمپلنت به شما پیشنهاد شود که محرک عصبی (مشابه ضربان ساز) نامیده می شود. ایمپلنت معمولاً درست در زیر پوست در قسمت بالایی باسن قرار می گیرد. اندازه آن تقریباً به اندازه یک سکه 25 تومانی است. یک سرب نازک نیز در قسمت پایین کمر کاشته شده و به دستگاه متصل می شود که باتری آن تقریباً 5 سال دوام می آورد.
اگرمرحله ارزیابی شما ناموفق باشد، سیم موقت در کلینیک برداشته می شود و پزشک متخصص شما یا تکرار آزمایش را در نظر می گیرد یا گزینه های دیگردرمانی را با شما در میان می گذارد.
یکی از راه هایی که مغز عضلات و حرکات بدن ما را کنترل می کند، پیام های الکتریکی است که توسط اعصاب منتقل می شود. این اعصاب دارای مسیرهای اصلی با مسیرهای کوچکتر هستند.
یک مسیر اصلی از مغز، در امتداد طناب نخاعی و از قسمت تحتانی کمر به نام ناحیه خاجی می گذرد. در اینجا، مسیرهای عصبی از هم جدا می شوند و در جهات مختلف حرکت می کنند، برخی از آنها به ناحیه لگن می روند. ماهیچه های ناحیه لگن مانند کف لگن، اسفنکترهای مجرای ادرار، عضلات اسفنکتر مثانه و مقعدی توسط مغز از طریق اعصابی که از ناحیه خاجی خارج می شوند کنترل می شوند. احساسات ما، مانند پری مثانه یا راست روده، نیز از طریق این مسیرهای عصبی به مغز منتقل می شود.
تحریک عصب ساکرال به تصحیح پیام های نامناسب، ناخواسته یا حتی اشتباه ارسال شده در طول این مسیرهای عصبی کمک می کند.
تحریک عصب ساکرال (نورومدولاسیون) ساکرال برای همه بیماران با بی اختیاری، گزینه درمانی مناسبی مناسب نیست، بنابراین لطفاً این موضوع را بامتخصص ارولوژی یا کف لگن که در مشکلات مثانه و روده تخصص دارند. فیزیوتراپیست متخصص کف لگن و یا سکس تراپیست کلینیک خودتان در میان بگذارید. آنها هر روز با افرادی که علائم مرتبط با مثانه و روده دارند کار می کنند. و در صورت لزوم می توانند شما را به یک مشاور ارجاع دهند.
نسخه اصلی مطلب درمان بی اختیاری مدفوع و ادرار با تحریک عصب ساکرال را در سایت دکتر میترا مولائی نژاد بخوانید.