ضایعات پوستی آلت تناسلی یکی از مشکلات شایع در بین افراد است که می تواند از علل مختلفی ناشی شود و تأثیرات جدی بر سلامت جسمی و روانی داشته باشد. برخی از این ضایعات ممکن است با خارش، درد، حساسیت و یا ترشح همراه باشند و برخی ممکن است هیچ علامتی ایجاد نکنند. این ضایعات، که می توانند ناشی از عفونت ها، التهابات، عوامل فیزیکی یا حتی بیماری های سرطانی باشند، نیازمند تشخیص و درمان به موقع هستند. بیماریهای پوستی آلت تناسلی، بسیار متنوع و گوناگون است. در برخی موارد ممکن است درمان به راحتی صورت پذیرد؛ ولی در برخی موارد ممکن است نیاز به اقدامات درمانی متعددی داشته باشد. آگاهی از علل، علائم و روش های درمانی ضایعات پوستی آلت تناسلی می تواند به بهبود کیفیت زندگی و جلوگیری از عوارض جدی کمک کند. در این مقاله، به بررسی جامع ضایعات پوستی آلت تناسلی، از تعاریف و علل تا روش های تشخیصی و درمانی، پرداخته ایم تا با ارائه اطلاعات دقیق و علمی، به افراد در مواجهه با این مشکلات کمک کنیم.
پاپول های مرواریدی آلت تناسلی که به عنوان پاپیلوم های هیرسوتوئید نیز شناخته می شوند، برجستگی های کوچک و همرنگ پوست هستند که در اطراف سر آلت تناسلی ایجاد می شوند. پاپول یک رشد برجسته و جوش مانند روی پوست است که چرک تولید نمی کند. اگرچه این برجستگی های ریز ممکن است هشدار دهنده به نظر برسند؛ اما بی ضرر هستند و با افزایش سن از نظر ظاهری محو می شوند. تشخیص را معمولاً می توان به سادگی با بررسی ظاهر آنها انجام داد. تشخیص پاپول آلت تناسلی مرواریدی از سایر بیماری های پوستی، مانند زگیل های ویروسی، دشوار نیست. تشخیص را معمولاً می توان به سادگی با بررسی ظاهر آنها انجام داد
کیست پوستی یک اختلال پوستی شایع و غالبا بی ضرر است که در اکثر موارد خود به خود درمان می شود. در واقع کیست پوستی یک توده یا بافت کیسه ای گرد و برجسته ی پر از مایع در زیر پوست است که داخل آن از لیپید، هوا، مایع، کراتین یا مخاط پر شده است. بیشتر کیستها خوش خیم و غیر سرطانی هستند؛ اما به نوع کیست بستگی دارد.
کیستهای اپیدرموئید یکی از انواع کیستهای پوستی هستند که روی پوست اطراف دستگاه تناسلی ایجاد می شوند و توده های کوچک، خوش خیم و غیر سرطانی هستند که رشد کندی دارند. داشتن برخی اختلالات ژنتیکی، دوره بلوغ و آسیبهای پوستی می توانند احتمال ابتلا به این نوع کیست پوستی را افزایش دهند.
یکی دیگر از بیماریهای پوستی دستگاه تناسلی مردان که برخی از افراد ذکر می کنند بروز ناگهانی یک توده برجسته روی آلت تناسلی است. این حالت که به آن گرانولوم پیوژنیک نیز می گوئیم معمولا خطرناک نیست. علت آن نیز مشخص نیست.
کیست بارتولن یک نوع بیماری در دستگاه تناسلی زنان است. غده های بارتولن در دو طرف مهبل (vagina) زنان قرار گرفته و به صورت مایع است. این غدد وظیفه مرطوب نگه داشتن واژن را بر عهده دارند و در اندازه کوچکی (نقریبا به اندازه یک نخود) هستند. مایعی که در درون این غده ها تشکیل می شود از طریق مجراها وارد واژن می شود. هنگامی که راه این لوله و مجراها بسته شود، مایع تشکیل شده در غده بارتولن باقی می ماند و باعث ایجاد کیست بارتولن می شود.
درماتیت به تحریکات و بثورات پوستی گفته می شود که دارای علائمی نظیر خشکی ، قرمزی و خارش پوست بوده و می تواند دلایل مختلفی داشته باشد، نظیر ارثی بودن ، عفونت ، آلرژی ، سیستم ایمنی بیش از اندازه فعال ، مواد تحریک کننده و ... . همچنین علائم درماتیت بنا به علت ایجاد ، ممکن است خفیف ، متوسط یا شدید باشد؛ اما آسیب مهمی به بدن وارد نکرده و قابل سرایت به سایر افراد نیست و درمان دارویی به کنترل علائم کمک می کند.
تبخال تناسلی یک بیماری جنسی شایع در میان زنان و مردان است و از ویروس هرپس تناسلی به وجود می آیند، از خصوصیات آن درد، زخم و خارش در اندام تناسلی می توان نام برد. البته ممکن است هیچ گونه نشانه ای از خود بر جای نگذارد. این تبخال ها همانند زگیل تناسلی می توانند قابل انتقال به غیر باشند .برای شناسایی آنتی بادی های ویروس تبخال از آزمایش خونی به نام آزمایش کمی لومینانس (CLIA) استفاده می کنند. بهتر است بدانید هرپس تناسلی در هر فردی متفاوت عمل می کند و ممکن است علائم سالها بعد بروز پیدا کنند تا در صورت درمان مجدداٌ عود پیدا کنند. درمان این نوع ضایعه تناسلی با مصرف انواع دارو های ضد ویروس به نام آسیکلوویر، فامسیکلوویر، والاسیکلوویر، میسر می شود.
زگیل تناسلی از ویروس پاپیلومای انسانی یا همان hpv ایجاد می شود و از راه های مختلفی مانند تماس های پوستی به فرد دیگری منتقل می شود. این زگیل ها در ابتدا اندازه ی بسیار کوچکی دارند به همین دلیل عده ای امتناع به درمان آن نمی کنند و همین امر باعث عود آنها می شود. این بیماری می تواند با علائمی همچون خارش، سوزش باشد. این زگیل ها در دهان، گلو، کشاله ران ها، داخل و بیرون ناحیه واژن، مقعد و رحم ایجاد می شود و آلت تناسلی آقایان بروز پیدا می کنند. یکی از بهترین راه ها برای کاهش خطر ابتلا به ویروس پاپیلومای انسانی، واکسیناسیون است. به عنوان مثال واکسن گارداسیل ۹ می تواند تقریبا به میزان ۱۰۰% از بدن در برابر گونه های مختلف ویروس پاپیلومای انسانی محافظت کند. درمان ضایعات تناسلی ممکن است از طریق دارو درمانی میسر نشود. برای درمان زگیل تناسلی باید از روش هایی کمک گرفت که بتواند بافت آنها را تخریب و از بین ببرد. روش های مانند کرایوتراپی که از طریق انجماد عمل می کند و لیزر تراپی که با اشعه آنها را محو می کند، جزء رایج ترین راهکار های درمانی این بیماری ها محسوب می شوند.
برای مطالعه بیشتر بخوانید: تقویت سیستم ایمنی در برابر زگیل تناسلی
سیفلیس یک عفونت مقاربتی است که توسط نوعی باکتری بنام تریپونما پالیدوم ایجاد می شود. اولین نشانه سفلیس، زخم کوچک و بدون درد است. این زخم ها ممکن است در اندام های جنسی، رکتوم یا داخل دهان ظاهر شود. این زخم شانکر نامیده می شود و معمولاً افراد بلافاصله متوجه آن نمی شوند.
مراحل چهارگانه ی سیفلیس عبارتند از:
سیفلیس در دو مرحله اول بسیار عفونی است. هنگامی که سیفلیس در مرحله پنهان یا نهفته قرار دارد، بیماری همچنان فعال است؛ اما اغلب بدون علائم است. سیفلیس ثالثیه با بیشترین آسیب همراه است. سیفلیس اولیه و ثانویه به راحتی با تزریق پنی سیلین قابل درمان هستند. پنی سیلین یکی از پرکاربردترین آنتی بیوتیک ها است و معمولاً در درمان سیفلیس مؤثر است. افرادی که به پنی سیلین حساسیت دارند احتمالاً با آنتی بیوتیک های دیگری مانند موارد زیر درمان خواهند شد:
اریتم مولتی به بیماری التهابی حاد پوست و غشاهای مخاطی (بافت های نازک و مرطوبی که حفرات بدن را می پوشانند) گفته می شود. در اکثر موارد، این بیماری خوش خیم است و خودبه خود محدود می شود؛ اما امکان دارد بیماری تشدید یابد. علت اریتم مولتی فرم یا قرمزشدگی چندشکل دقیقا شناخته نشده است؛ اما احتمالاً به دنبال یک عفونت یا مصرف دارو کمپلکسهای ایمنی (به خصوص IgM) تشکیل می شود که در مویرگهای پوست و مخاط (به خصوص مخاط دهان) رسوب میکند. در شکل خفیف و کلاسیک اریتم مولتی فرم با ضایعات پوستی به شکل هدف (target lesion)مشخص می شود (ضایعات حلقوی قرمز با مرکز رنگ پریده). البته گاهی نیز ضایعات پوستی به اشکال مختلف دیگری مانند برجستگیهای قرمزرنگ و یا دانه های آبدارکوچک وبزرگ پوستی بروز می کند. نام این بیماری نیز به همین علت که بثورات مختلفی دارد اریتم مولتی فرم می باشد که به معنی قرمزی چندشکلی است. ضایعات صورتی تا قرمز بوده اغلب با خارش متوسط همراه هستند.
هدف درمان، از بین بردن علائم و کاهش گستردگی مناطق درگیر شده پوست است. پزشک شما ممکن است موارد زیر را توصیه کند:
کراتوز آکتینیک یک بیماری پوستی ناشی از قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آفتاب است. پوست آسیب دیده، نقاط کوچک، قرمز، خشن، پوسته پوسته شده و مسطح را نشان می دهند که کراتوزها یا ضایعات آکتینیک نامیده شده و به صورت پچ هایی روی پوست خشک احساس می شوند. علائمی مانند خونریزی و درد می توانند با کراتوزهای آکتینیک همراه باشند. کراتوز اکتینیک در بیشتر موارد به جز تغییرات ظاهری پوست علائمی ندارد؛ اما در برخی از افراد می تواند سبب بروز مشکلات زیر شود:
این دسته سرطان ها به دلیل رشد غیرعادی سلول ها که توانایی حمله یا انتشار به دیگر قسمت های بدن را دارند، به وجود می آیند. سه نوع عمده وجود دارد: سرطان سلول پایه ای (BCC)، کارسینوم سلول-سنگفرشی (SCC) و ملانوما.
از جمله علائم سرطان پوست عبارتند از:
علل عفونی به وجود آورنده ی ضایعات ناحیه تناسلی غالباً از طریق رابطه ی جنسی غیر ایمن با فرد آلوده ایجاد می شوند. گاه عفونت در اثر اصلاح با تیغ آلوده یا شنا در آب آلوده رخ می دهد.
شایع ترین نوع التهاب حاد پوست، یک واکنش آلرژیک به محرک های خارجی است که منجر به بثورات پوستی می شود.
در طول لیزر درمانی، پزشکان با پرتوهای نور پر انرژی و بسیار متمرکز کار می کنند. در ابتدا پزشک طول موج، شدت، زمان تکانه و فرکانس پالس لیزر را طبق هدف درمان تنظیم می کند. سپس دستگاه را به سمت قسمت هایی از بدن که قرار است تحت درمان قرار گیرند، هدایت می کند، جایی که شات لیزر روی پوست اعمال میشود.
مانند هر روش پزشکی، لیزر درمانی با عوارض جانبی خاصی همراه است. آنها بسته به نوع لیزر درمانی، دستگاه، وضعیت درمان شده و وضعیت پزشکی بیمار متفاوت هستند. عوارض جانبی رایج عبارتند از:
این روش استاندارد برای برداشتن ضایعه پوستی در جایی است که احتمال سرطانی بودن آن وجود دارد. در این روش کل ضایعه پوستی بریده و برداشته می شود. این روش معمولا تحت بی حسی موضعی برای جلوگیری از هر گونه دردی انجام می شود.
برداشتن نسبی که تکنیکی برای تراشیدن ضایعات بیرون زده از پوست است. در این روش پزشک پایه ضایعه پوستی را برش می دهد، بنابراین پس از برداشتن ضایعه، ناحیه تحت درمان با پوست اطراف همسطح است.
کرایوتراپی که بعضاً به آن سرما درمانی می گویند، استفاده از دماهای پایین در درمان پزشکی است. در این روش از دستگاهی به نام کرایو برای از بین بردن ضایعات پوستی استفاده می شود. دستگاه کرایو یک مخزن دوجداره و عایق است که نیتروژن مایع یا ازت در آن نگهداری می شود. دمای مواد موجود در مخزن با اسپری کردن می تواند از ۱۹۶- تا ۲۱۰- کاهش یابد. هنگامی که مواد سرمازا روی بافت مخرب اسپری می شود ، رگ هایی که به این بافت ها خون رسانی می کرده اند از بین رفته و طی چند روز ضایعات به صورت تاول سفید یا قرمز دیده می شود و کبود خواهد شد. ضایعه پوستی اکنون پوسته پوسته شده و از بدن جدا می شود. پوست در اثر کلاژن سازی ترمیم شده و سلول های تازه جای بافت های مرده را می گیرد و در نهایت پوستی سالم به ارمغان آورده می شود.
به طور کلی کرایوتراپی در سه مرحله انجام می شود:
1. انتقال حرارت:
نیتروژن مایع به بالاترین دمای خود رسیده و حرارتی به پوست منتقل می شود. به این ترتیب از پوست به مایع فریزکننده حرارت منتقل شده و سلول های بافت آسیب دیده تخریب می شوند.
2. تخریب سلول ها:
در این فاز سرمای وارد شده و فریز شدن سلول ها سبب تخریب بافت مخرب می شود. نتیجه آن کاهش تولید کلاژن ها و توقف خون رسانی به بافت مخرب می باشد. به همین جهت سلول های این بافت از بین می روند.
3. التهاب:
ناحیه ای که تخریب شده بود اکنون دارای التهاب و قرمزی می باشد. التهاب در این فاز نشان دهنده از بین رفتن کامل سلول های آسیب دیده بوده و فرآیند ترمیم پوست آغاز می شود.