فیموز و پارافیموز دو اختلال آلت تناسلی در مردان است. فیموز بیشتر در میان کودکان رایج بوده و حالتی را نشان می دهد که پوست ختنه گاه دیگر قادر به عقب کشیدن از نوک آلت تناسلی نیست. فیموز در مقایسه با پارافیموز جدی و خطرناک نخواهد بود، بنابراین علائم و عواقب پارافیموز بسیار بیشتر و حیاتی تر از فیموز است. این عارضه به این معنا است که پوست ختنه گاه به مرور سطح آلت تناسلی را می پوشاند و مانع جلو و عقب شدن آن می گردد.

جریان خون به طرف نوک آلت تناسلی کم یا حتی متوقف می شود؛ زیرا این کار سبب متورم شدن پوست ختنه گاه در اطراف آلت تناسلی و گیر کردن آن می شود. پارا فیموز در صورتی که درمان نشود میتواند منجر به عوارض وخیم شود. شناخت این علائم و مراجعه به موقع به پزشک می تواند تا حدود زیادی از مشکلات و عوارض جدی جلوگیری نماید.

تفاوت فیموز و پارافیموز

بیماری پارافیموز همانند فیموز می تواند هنگام جمع شدن پوست ختنه گاه ایجاد شود؛ اما نمی تواند به حالت طبیعی خود برگردد. در این مورد ممکن است نیاز به مراقبت های پزشکی فوری داشته باشد. یکی از عوارض پارافیموزیس کاهش جریان خون در انتهای آلت تناسلی مرد است. گزینه های درمانی پارافیموز مشابه موارد فیموزیس است.

علت فیموز

فیموز می تواند به طور طبیعی رخ دهد و مشخص نیست که چرا در بعضی از پسران این حالت ایجاد می شود. اگر پوست ختنه گاه قبل از شل شدن به زور به سمت عقب کشیده شده و زخم شود، فیموز ایجاد می شود. این کار می تواند به پوست آسیب برساند و باعث ایجاد زخم شده که خود بعداً جمع شدن پوست ختنه گاه را دشوارتر خواهد کرد. التهاب یا عفونت پوست ختنه گاه یا سر آلت تناسلی مرد (گلنس) ممکن است باعث فیموز در پسران یا مردان شود که با آن بالانیت نیز می گوییم.

این عارضه گاهی اوقات نتیجه عدم رعایت بهداشت یا عفونت پوست ختنه گاه ایجاد می شود. یکی از عفونت هایی که می تواند منجر به بالانیت شود، لیکن اسکلروزوس نام دارد. این یک بیماری پوستی است که ممکن است در اثر پاسخ ایمنی غیرطبیعی یا عدم تعادل هورمون ها ایجاد شود. علائم لیکن اسکلروزوس می تواند شامل لکه های سفید بر روی پوست ختنه گاه باشد. پوست ممکن است دچار خارش شده و حتی به راحتی پاره شود.

علائم فیموز

علامت اصلی فیموز ناتوانی در جمع شدن پوست ختنه گاه تا سن ۳ سالگی است. پوست ختنه گاه معمولاً با گذشت زمان شل می شود؛ اما این روند در برخی از پسران ممکن است بیشتر طول بکشد. در حدود ۱۷ سالگی، یک پسر باید بتواند به راحتی پوست ختنه گاه خود را جمع کند. یکی دیگر از علائم رایج فیموز، تورم پوست ختنه گاه هنگام ادرار است. در ادامه سایر علائم آورده شده است:

• سوزش ادرار
• زخم های پوست ختنه گاه
• تحریک و خارش
• ترشحات سفید ، توده ای، بدبو
• رابطه جنسی دردناک
• برجستگی های کوچک شبیه بثورات که ممکن است حاوی چرک باشند.

علت پارافیموز

زمانی که متخصص بعد از عمل پزشکی یا معاینه مراقبت های بهداشتی را رعایت نکند، فرد مورد نظر دچار پارافیموز می شود همچنین زمانی که جریانات خون در آلت تناسلی کاهش یابند احتمال ابتلا به این عارضه قوت می یابد. علاوه بر این موارد، برخی دیگر از علت های به وجود آمدن پارافیموز به شرح زیر هستند:

1. عدم انجام ختنه یا انجام ختنه ناقص
2. وارد شدن ضربه فیزیکی بسیار شدید به آلت تناسلی
3. داشتن عفونت در ناحیه تناسلی به دلایلی همچون بهداشت ناکافی و …
4. برخورداری از پوست ختنه گاه محکم و سفت تر از حالت نرمال
5. رشد نکردن کافی پوست اطراف آلت تناسلی
6. عقب کشیدن بیش از اندازه پوست در ختنه گاه

علائم پارافیموز

از نشانه های اصلی عارضه پارافیموز قرار نگرفتن پوست روی نوک آلت تناسلی به حالت اولیه است. پوست ختنه گاه در این حالت دچار درد، تورم و قرمزی بیش از حد خواهد شد. همچنین رنگ نوک آلت تناسلی نیز آبی یا قرمز تیز می شود؛ زیرا جریان خون کند یا متوقف می گردد. بیمار در چنین وضعیتی اگر سعی کند پوست را حرکت داده و به عقب بکشد، با درد و سوزش زیادی مواجه خواهد شد. حتی ممکن است در طی چند ساعت، پوست رو به کبودی رفته و تغییر رنگ دهد؛ چراکه در این حالت خون زیادی تجمع کرده و همین موضوع پوست را کبود می کند.

تشخیص فیموز و پارافیموز

یک معاینه فیزیکی و بررسی علائم معمولاً برای تشخیص فیموز یا یک بیماری زمینه ای مانند بالانیت کافی است.

عوارض پارافیموز

پارافیموز اگر به سرعت درمان نشود ، ممکن است منجر به عوارض جدی شود. این شرایط می تواند باعث کاهش جریان خون در آلت تناسلی شود که بافت ها را از اکسیژن باز می دارد. وقتی این اتفاق می افتد، پارافیموز می تواند منجر به موارد زیر شود:

1. یک عفونت شدید
2. آسیب به نوک آلت تناسلی مرد
3. گانگرن، یا مرگ بافتی، در نتیجه از دست دادن نوک آلت تناسلی مرد

درمان فیموز و پارافیموز

درمان این عارضه بسته به علت آن است. درمان بالانیت یا نوع دیگری از عفونت معمولاً با نمونه برداری با کمک سواب پوست ختنه گاه شروع می شود تا نمونه ترشحات در آزمایشگاه مورد بررسی قرار گیرد. درمان عفونت باکتریایی به آنتی بیوتیک نیاز دارد، در حالی که درمان عفونت قارچی ممکن است به پمادهای ضد قارچی نیاز داشته باشد. اگر علت فیموز، عفونت باکتریایی یا قارچی نباشد، احتمالاً پوست نوک آلت تنگ است. برای درمان این عارضه، بسته به شدت شرایط، عقب کشیدن ملایم روزانه ممکن است برای درمان مشکل کافی باشد. می توان از یک پماد استروئیدی موضعی برای نرم شدن پوست ختنه گاه و راحت تر شدن عقب کشیدن آن استفاده کرد. پماد را به مدت چند هفته در دو نوبت در روز در اطراف گلنس مالیده و پوست ختنه گاه را ماساژ داده و به آرامی به سمت عقب بکشید.

در موارد شدیدتر فیموز، ختنه یا یک روش جراحی ممکن است لازم باشد. ختنه برداشتن کل پوست ختنه گاه است. برداشتن قسمتی از پوست ختنه گاه با عمل جراحی نیز امکان پذیر است. در حالی که ختنه معمولاً در نوزادی انجام می شود، می توان این جراحی را روی یک مرد در هر سنی انجام داد.
اگر فرد با بالانیت مکرر، عفونت ادراری یا سایر عفونت های قارچی مواجه می شود، ختنه ممکن است لازم باشد.

نسخه اصلی مطلب درباره فیموز و پارافیموز چه می دانید؟ را در سایت دکتر پیمان صالحی بخوانید.

---