جراحی ایمپلنت آلت تناسلی که به آن پروتز آلت تناسلی نیز گفته می شود، یک روش درمانی برای بازیابی عملکرد جنسی در مردان مبتلا به اختلال نعوظ (ED) می باشد. در صورتی که اختلال نعوظ فرد به طور طبیعی و یا با درمان های پزشکی دیگر برطرف نشود، جراحی ایمپلنت آلت تناسلی یکی از گزینه های درمانی برای این افراد می باشد. در این روش نوعی پروتز که شامل یک جفت میله سیلیکونی انعطاف پذیر است، طی عمل جراحی در آلت تناسلی فرد قرار داده می شود.

جراحی ایمپلنت آلت تناسلی معمولاً زمانی استفاده می شود که اختلال نعوظ علت پزشکی مشخصی داشته باشد و این مشکل به طور طبیعی و یا با سایر روش های درمانی دیگر از جمله دارو درمانی، بهبود نیابد و یا گاهی برای درمان عارضه ای استفاده می شود که در آن، زخم شدن آلت تناسلی باعث کج و یا خمیده شدن آن هنگام نعوظ می شود.

مزایای پروتز آلت تناسلی

درمان اختلال نعوظ

ایمپلنت آلت تناسلی نوعی درمان است که می تواند به کسانی که اختلال نعوظ دارند کمک کند. اختلال نعوظ ممکن است به دلیل مسائل مختلفی از جمله افزایش سن، کمبود هورمون و بیماری پیرونی رخ دهد. پیرونی نوعی بیماری است که در آن آلت تناسلی مرد کج می شود. کج شدن آلت تناسلی با نعوظ بسیار دردناک همراه است.

افزایش حجم

ایمپلنت ها سفتی و حجم لازم برای آلت را فراهم می کنند.

انواع پروتز آلت تناسلی مردان

پروتز آلت دارای دو نوع اصلی است:

پروتز منعطف (غیربادی)

پروتز منعطف معمولاً از یک جفت میله تشکیل می شود که طی عمل جراحی داخل بافت های مخصوص آلت (کورپورا کاورنوس) قرار داده می شود. بیمار موقعیت آلت و میله ها را به طور دستی تنظیم می کند. این دستکاری تأثیری بر بلندی یا قطر آلت ندارد.

پروتز بادی

پروتز بادی از دو سیلندر تشکیل می شود که طی عمل جراحی داخل آلت قرار داده می شود و می توان آن را با استفاده از مایع تحت فشار منبسط کرد. لوله هایی، سیلندرها را به مخزن مایع و پمپ متصل می کند. بیمار پروتز را با فشار دادن روی پمپ کوچکی باد می کند که زیر پوست کیسه بیضه قرار داده می شود. پروتز بادی برخلاف پروتز منعطف قطر و طول آلت را نیز بیشتر می کند و ظاهری طبیعی به آلت می دهد. استفاده از پروتز بادی آسان است و تمام بخش های آن داخل بدن قرار داده می شود. پروتز بادی دارای دو نوع است.

پروتز بادی دو بخشی

سیلندرها شکل غیرطبیعی دارد و آلت را شبیه به جارو با سر چهارگوش می کند. این نوع پروتز به مرور بافت آلت را تحلیل می برد و نازک می کند.

پروتز بادی سه بخشی (چند تکه ای)

به دلیل اینکه برای نعوظ آلت مقدار بیشتری مایع وارد سیلندرها می شود، پروتز بادی سه بخشی بیشترین میزان سفتی آلت را به دست می دهد. اگر از این نوع پروتز استفاده شود، بدنه آلت در حالت عادی شل و نرم تر از زمانی است که از پروتزهای دیگر استفاده می شود، به همین دلیل بیمار احساس راحتی بیشتری دارد. پروتز سه بخشی تنها پروتزی است که هنگام راست یا شل بودن حس و شکلی عادی به آلت می دهد. پروتز کمترین فشار را در حالت عادی به آلت وارد می کند، احتمال این که باقیمانده عضله آلت و بافت سر آلت در اثر اعمال فشار تحلیل برود، کمتر است. از طرفی برای جایگذاری این نوع پروتز باید عمل جراحی گسترده ای انجام شود که بهتر است برای انجام آن به جراحان اورولوژی مجرب مراجعه نمود.

اقدامات قبل از جراحی پروتز آلت تناسلی مردان

پزشک معالج آزمایشات کامل جسمانی را انجام خواهد داد و پیشینه پزشکی شما را بازبینی می کند. تمامی گزینه های درمانی دیگر نیز باید در نظر گرفته شوند. ممکن است نیاز به پرهیز از داروهای قوی رقیق کننده خون داشته باشید؛ اما به دلیل طبیعت کم تهاجمی تکنیک MINT، پزشکان می توانند روی بیمارانی که آسپرین مصرف می کنند نیز جراحی را انجام بدهند.

کاشت ایمپلنت آلت تناسلی چگونه انجام میشود؟

جراحی پروتز آلت معمولاً در بیمارستان یا مرکز جراحی انجام می شود. بیمار دارو دریافت می کند تا در طول جراحی بیهوش باشد، در حالت دیگر عمل تحت بی حسی موضعی و بی حس بودن پایین تنه (بی حسی نخاعی) انجام می شود. پزشک آنتی بیوتیک دورن وریدی را برای جلوگیری از عفونت تزریق می کند. محل جراحی بلافاصله قبل از عمل با تیغ تراشیده می شود تا خطر عفونت کاهش یابد. لوله (سوند) از راه آلت وارد مثانه می شود تا ادرار را در طول جراحی جمع کند.

جراح برش را زیر سر آلت، در پایه آلت یا پایین شکم ایجاد می کند. سپس جراح بافت اسفنجی داخل آلت یعنی بافتی را می کشد که معمولاً هنگام نعوظ پر از خون می شود. این بافت داخل هر دو حفره توخالی آلت به نام کورپوس کاورنوس وجود دارد. جراح، پروتز در اندازه مناسب را انتخاب می کند و سیلندرهای آن را داخل آلت قرار می دهد. تمام پروتزها را می توان با توجه به اندازه گیری های دقیق انجام شده با بزرگی آلت متناسب کرد. اگر پزشک، پروتز بادی دو قطعه ای را انتخاب کرده باشد، پمپ و دریچه تخلیه داخل کیسه بیضه قرار داده می شود. چنانچه پروتز سه تکه ای انتخاب شده باشد، جراح مخزن مایع را از راه برش داخلی ایجاد شده زیر دیواره شکم قرار می دهد. جراح برش ها را پس از قرار دادن پروتز بخیه می زند. جراحی ایمپلنت آلت معمولاً 45 تا 60 دقیقه طول می کشد.

مراقبت پس ازجراحی پروتز آلت تناسلی مردان

پس از جراحی ایمپلنت آلت باید دارو برای تسکین درد مصرف شود. بیمار تا چند هفته درد خفیفی را حس می کند. همچنین لازم است به مدت یک هفته آنتی بیوتیک برای پیشگیری از عفونت مصرف شود. پزشک به بیمار توصیه می کند که آلت را در طول دوران بهبود بالا روی شکم و به سمت ناف نگه دارد تا از خم شدن رو به پایین آن جلوگیری شود. پزشک زمان از سرگیری فعالیت های معمول را اعلام می کند. اکثر آقایان می توانند فعالیت های سنگینی بدنی و رابطه جنسی را 4 تا 6 هفته پس از جراحی شروع کنند. پزشک در این زمان به بیمار توصیه می کند که باد آلت را دو بار در روز به طور کامل پر و تخلیه کند تا تمرینی برای استفاده از آلت باشد و ناحیه اطراف سیلندرها نیز تحت کشش قرار بگیرد.

کاندیدای مناسب جراحی پروتز آلت تناسلی مردان

• اختلال نعوظ مداوم که زندگی جنسی فرد را مختل می کند.
• افرادی که به درمان های دارویی پاسخ نداده اند.
• مردانی که نتایج مثبتی از داروهای تزریق آلت تناسلی نداشته اند.
• فرد به بیماری هایی مانند بیماری پیرونی مبتلا است که با درمان های دیگر بهبود نمی یابد.
• افرادی که سابقه سرطان پروستات داشته یا تحت عمل جراحی پروستاتکتومی قرار گرفته اند.

موارد منع جراحی پروتز آلت تناسلی مردان

اگر به عفونت مثانه مبتلا هستید، باید جراحی خود را به بعد از درمان و رفع عفونت موکول کنید. اگر مبتلا به عفونت مزمن مثانه یا لگن هستید، ممکن است این روش برای شما توصیه نشود. احتمال عفونت شدید یا آلودگی دستگاه تناسلی می تواند این جراحی را برای شما بسیار خطرناک کند. علاوه بر این، اگر قبلاً ضربه قابل توجهی به آلت تناسلی یا مجرای ادرار شما وارد شده و این آسیب یا تروما برطرف نشده است، ممکن است ایمپلنت آلت تناسلی برای شما مناسب نباشد. اگر به بیماری های مقاربتی و زخم های باز مبتلا هستید، باید بیماری شما قبل از جراحی کاملاً درمان شود؛ زیرا جراحی می تواند شما را در معرض عفونت های بعدی در ناحیه لگن قرار دهد.

عوارض جراحی پروتز آلت تناسلی مردان

خطراتی که جراحی کاشت آلت می تواند داشته باشد شامل:

• عفونت: مانند هر جراحی دیگری، احتمال عفونت وجود دارد. در صورتی که آسیب طناب نخاعی یا دیابت داشته باشید احتمال عفونت بالاتر می رود.
• مشکلات کاشت: طراحی های جدید آلت های کاشتینه ای قابل اعتماد هستند؛ اما در موارد نادری ممکن است بد عمل کنند. در این صورت برای تعمیر، جایگزینی یا حذف دستگاه باید جراحی مجدد انجام گیرد
• زخم های داخلی یا چسبندگی: در بعضی از موارد آلت کاشته شده ممکن است به پوست داخلی آلت بچسبد و یا موجب ساییدن آن از داخل شود. در موارد نادری هم ممکن است از پوست آلت سر باز کند. گاهی اوقات این شرایط به عفونت مربوط می شود.

نسخه اصلی مطلب کاشت ایمپلنت آلت تناسلی چگونه انجام میشود؟ را در سایت دکتر پیمان صالحی بخوانید.

---