• زنان برای برقراری رابطه ی جنسی نیاز به برقراری رابطه ی عاطفی دارند و مردان برای برقراری رابطه ی عاطفی، نیاز به رابطه ی جنسی دارند

ما فکر می کنیم این عبارت که «مردان پیش نیاز های کم تری نسبت به زنان دارند» بهتر با داده ها منطبق است. شاید این عبارت، توجیه این گفته باشد که مردان همجنس گرا بیشترین میزان رابطه ی جنسی را میان انواع زوج ها دارند: دو مرد با پیش نیاز های کم. همین طور توجیه گفته ی دیگری مبنی بر اینکه زنان همجنس گرا کم ترین میزان رابطه ی جنسی را میان انواع زوج ها دارند: دو زن با بیشترین پیش نیاز ها.
پیش نیاز های زنان همیشه مربوط به نزدیکی احساسی نیست. گاهی اوقات، مربوط به خسته بودن یا عدم تمرکز یا نداشتن حس خوب یا ملاحظات دیگر است. شواهد کاملاً روشن است که علی رغم تمامی این پیش نیاز ها، مردان معمولاً آن ها را نادیده می گیرند و در هر صورت، خواهان رابطه ی جنسی هستند. میل جنسی برای زنان، یک فشارسنج است. اگر زن شاد نباشد، استراحت نکرده باشد، مریض باشد یا احساس دوست داشته شدن نکند، پس لذت جنسی زیادی را تجربه نخواهد کرد.

• دومین تفاوت زن و مرد در رابطه جنسی و برخورد با آن ، عوامل هورمونی است

که میل زن را کاهش می دهند. مثلاً حین شیر دادن به نوزاد، یائسگی و پس از آن. اغلب زنان حتی پس از یائسگی از رابطه ی جنسی لذت می برند (به شرطی که اندام تناسلی آن ها یا به صورت طبیعی یا با کمک استروژن های موضعی، به اندازه ی کافی خیس شود). با وجود این، اگر چه آن ها از رابطه ی جنسی لذت می برند، اما میل بسیاری از آن ها به اندازه ی میل پیش از یائسگی شان نیست. اگر چه کار سختی است، اما مهم است که این مسائل را به خودتان نگیرید. بیماری های مزمن و بسیاری از دارو ها (از جمله دارو های ضد بارداری) نیز می توانند بر میل جنسی زنان اثر بگذارند. افسردگی، اضطراب و قربانی سوء استفاده ی جنسی شدن در گذشته، همگی می توانند بر تجربه ی زن از لذت اثر بگذارند.
ذکر این نکته ارزشمند است که وقتی می گوییم زنان در مقایسه با مردان، پیش نیاز های بیشتری برای رابطه ی جنسی دارند و میل جنسی بسیاری از زنان با شروع یائسگی، کاهش می یابد، درباره ی زنان حکم کلی صادر می کنیم. این ها در مورد همه ی زنان صادق نیست و زنان در تمامی سنین می توانند شهوت قوی جنسی داشته باشند. ما با زوج هایی کار کرده ایم که بین آن ها، زن میل جنسی قوی تری از شریک خود داشته است. این ویژگی زن از دید مرد شگفت انگیز، خستگی آور یا حتی تهدید کننده است.

• سومین تفاوت زن و مرد در رابطه جنسی آن است که مردان بیشتر از زنان آغازگر رابطه ی جنسی هستند.

همچنین مردانی که هم خانه ی شریک جنسی شان هستند، بیشتر از مردان متاهل، آغازگر می باشند. با وجود این، در واکنش های مردان و زنان به آغاز رابطه ی جنسی، هیچ تفاوتی وجود نداشته است. هم مردان و هم زنان، حدود ۷۵ درصد اوقات، به آغاز یا پیشنهاد رابطه ی جنسی، واکنش مثبت نشان دادند. این شروع، اغلب به صورت غیر کلامی بود. آن ها با ارتباط احساسی و حال و هوای رمانتیک آغاز می کردند. سپس با مهربانی و بوسیدن و نوازش ادامه می دادند. و اگر سیگنال ها مثبت بود، وارد مرحله ی تماس شهوت انگیز می شدند. نتیجه ی نهایی این پژوهش این است که از زن برای رابطه ی جنسی تقاضا کنید. با این فرض که باقی موارد در شرایط خوبی باشد: او استراحت کرده است، با شما ارتباط عاطفی برقرار کرده است، استرس ندارد و احساس امنیت می کند، ۷۵ درصد شانس بله گرفتن دارید.
مهم تر از همه این است که اگر «نه» شنیدید، به خودتان نگیرید. بازنده ها با نه شنیدن، عصبانی شده و حالت تدافعی به خود می گیرند. برعکس، قهرمان ها جملاتی از این دست می گویند: «عزیزم! امشب خیلی زیبا شدی، اما حوصله نداری، شاید وقت دیگه ای این کارو کنیم که حال تو هم بهتر باشه»، یا بهتر از این: «ممنون که بهم گفتی دل و دماغشو نداری. دوست داری چیکار کنیم الان؟ می خوای بریم پیاده روی یا پاپ کورن درست کنم و با هم یه فیلم ببینیم یا فقط حرف بزنیم؟». شانس این جور آدم ها خیلی بیشتر است.

• چهارمین تفاوت زن و مرد در رابطه جنسی آن است که زن برای داشتن رابطه ی جنسی عالی، اول باید با شما احساس نزدیکی و امنیت کند.

ما از رابطه ی جنسی «عالی» صحبت می کنیم، نه رابطه ای که به اندازه ی کافی خوب است. دو فرد غریبه هم می توانند اندام هایشان را بهم نزدیک کنند و رابطه ی جنسی برقرار کنند. نتیجه ی نهایی چندان هیجان انگیز نخواهد بود. این نوع رابطه ی جنسی، غیر شخصی است، صمیمی نیست و در نهایت می تواند احساس مبهم تهی بودن و عدم رضایت را به شما بدهد. بدون شک، رضایت جسمی وجود دارد، اما حقیقت این است که این نوع رابطه ی جنسی غیر شخصی فرق زیادی با خودارضایی ندارد. در واقع، بد تر از آن است.

• پنجمین تفاوت زن و مرد در رابطه جنسی به «اثر ناسازگار» معروف است.

این ناسازگاری، اختلاف بین تراکم خون در اندام تناسلی (یک پدیده ی کاملاً فیزیولوژیکی) و تمایل واقعی به رابطه ی جنسی (یک پدیده ی روانشناسانه یا رفتاری) است. شاید متعجب شوید اگر بدانید که مردان هنگام جمع شدن خون در اندام تناسلی شان، فقط ۵۰ درصد اوقات تمایل به رابطه ی جنسی خواهند داشت. برای زنان، این مقدار فقط ۱۰ درصد است. این به آن معناست که برای تمام زنان و مردان، پدیده ی تراکم خون در آلت تناسلی به ندرت به معنای وجود میل جنسی است. علاقه (به ویژه برای زنان) منجر به میل نمی شود.
رازِ تبدیل علاقه ی فیزیولوژیکی به تمایل واقعی برای رابطه ی جنسی، برقراری ارتباط ذهنی، قلبی و تناسلی است. به عبارت دیگر، مسئله فقط کاری که می کنید نیست، بلکه نحوه ی انجام آن هم اهمیت دارد. به هرحال تفاوت بسیار زیادی در مردان و زنان در خصوص رابطه ی جنسی وجود دارند.یکی دیگر از مسائل مهم متفاوت در برخورد زنان و مردان با رابطه ی جنسی ، میزان ارزش دادن و در کل مهم جلوه دادن رابطه ی جنسی است. در این زمینه کیفیت این موضوع برای خانم ها بسیار مهم است و به خود مسئله ی رابطه ی جنسی به شکلی سطحی نگاه نکرده و نمی کنند.

نسخه اصلی مطلب تفاوت زن و مرد در برخورد با روابط جنسی را در سایت دکتر پیمان صالحی بخوانید.

---