زمانی که شخصی از فقدان یک یا چند دندان رنج میبرد جهت جایگزینی آن میتوان از ایمپلنت استفاده کرد.
ایمپلنت به طریقه جراحی در ناحیه مورد نظر و در سوراخی که بدین منظور در استخوان فک تعبیه میگردد قرارداده میشود. پس از طی مدتی که ایمپلنت به استخوان جوش خورد،آن ایمپلنت به صورت یک ریشه درفک بیمار ایفای نقش میکند و در این زمان است که میتوان روی آن روکش یا تاجی که مشابه دندان طبیعی است قرار داد و فضای خالی ناحیه بی دندانی راپر کرد.
عملکرد این ایمپلنت مشابه دندان طبیعی خواهد بود وچه بسا از جهاتی بهتر و راحت تر از آن. برای قرار دادن مناسب یک ایمپلنت نیاز به میزان کافی استخوان در ناحیه میباشد که در صورت کمبود استخوان شاید نیاز به افزایش استخوان از طریق جراحی باشد.
علاوه بر آن وضعیت دندانی و بافت نرم اطراف ناحیه بی دندانی نیز از لحاظ سلامت مهم می باشد.
1- ایمپلنت: قطعه ای فلزی استوانه ای شکل از جنس تیتانیوم ودراغلب موارد همراه با رزوه های پیچی شکل.
2- اباتمنت: قطعه ای از جنس تیتانیوم یا طلا که به ایمپلنت متصل میشود ( ازطریق یک اتصال دهنده یا پیچ ) این همان قسمتی است که کار تاج دندان را انجام میدهد وبا یک روکش روی آن کامل میشود.
3- روکش: معمولا از جنس چینی متصل شده به فلز ویا انواع سرامیکی میباشد و توسط سیمان مخصوص و یا پیچ به قسمت اباتمنت متصل میشود.