فعالیت فیزیکی مناسب هر فرد با چه ویژگی هایی انتخاب می شود؟

شبکه اطلاع رسانی پزشک آن لاین [ پرتال اطلاع رساني ]آدرس وب سایت : www.pezeshkonline.ir

تقریبا هر فردی با هر شرایطی می تواند از مزایای فعالیت فیزیکی بهره گیرد. ولی برخی شرایط جسمی ایجاب می کند فرد مواردی را هنگام فعالیت رعایت کرده و از پزشک متخصص درباره هماهنگی میزان و نوع فعالیت با توانایی های خویش کمک بگیرد. در ادامه به برخی از این شرایط می پردازیم.

آنچه در این مطلب خواهید خواند :

زنان در طول دوران بارداری و پس از زایمان

فعالیت فیزیکی در دوران بارداری بر سلامت عمومی بانوان تاثیر مثبت دارد. شواهد نشان می دهد خطرات ناشی از انجام فعالیت فیزیکی با شدت متوسط توسط زنان سالم باردار بسیار پایین است و حتی انجام این گونه فعالیت ها در دوران بارداری و پس از زایمان مزایایی همچون افزایش آمادگی قلبی تنفسی برای خانم ها در بر دارد و به آن ها کمک می کند پس از زایمان به وزن مناسب دست یابند.

زنان سالمی که در حال حاضر فعالیت زیادی ندارند، باید در طول دوران بارداری و پس از زایمان، در هفته حداقل 150 دقیقه فعالیت هوازی با شدت متوسط انجام دهند. ترجیحا این زمان باید در طول هفته تقسیم شود و میزان فعالیت خود را به تدریج افزایش دهند، البته نیازی به انجام فعالیت شدید نیست.

آن دسته از زنان بارداری که عادت به انجام فعالیت هوازی شدید دارند ، می توانند فعالیت فیزیکی را در طول دوران بارداری و بعد از زایمان ادامه دهند به شرطی که تندرستی خود را حفظ کرده و با پزشک خود در مورد چگونگی، زمان میزان و شدت فعالیت خود مشورت کنند تا مطمئن شوند شرایط پزشکی خاصی ندارند که مانع از فعالیت آنان شود.

در دوران بارداری، زنان باید بعد از سه ماهه اول، از تمرین هایی که نیازمند دراز کشیدن روی کمر است، خودداری کنند. همچنین باید از انجام فعالیت هایی که خطر سقوط یا آسیب های شکمی را افزایش می دهند مانند سوارکاری، اسکی سرعت، فوتبال و بسکتبال اجتناب کنند.

بزرگسالان دارای معلولیت

بزرگسالان دارای معلولیت شامل بیماران مبتلا به سکته مغزی، آسیب نخاعی، ام اس، بیماری پارکینسون، دیستروفی عضلانی، فلج مغزی، قطع عضو، بیماری روانی، ناتوانی فکری و زوال عقل می باشند.شواهد و مطالعات انجام شده حاکی از اهمیت فعالیت فیزیکی منظم و مزایای سلامتی آن برای افراد معلول می باشد. از جمله اثرات مثبت فعالیت برای این افراد، ارتقاء آمادگی قلبی عروقی و عضلانی، بهبود سلامت روان و توانایی بهتر انجام وظایف زندگی روزمره است.

افراد بزرگسال معلول باید با مراقب بهداشتی خود درمورد میزان و نوع فعالیت فیزیکی که برای توانایی آنها مناسب است مشورت کنند و بدین ترتیب برنامه فعالیت فیزیکی خود را با توانایی هایشان هماهنگ سازند.این افراد در صورتی که قادر باشند، باید حداقل 150 دقیقه در هفته فعالیت متوسط یا 75 دقیقه در هفته فعالیت شدید هوازی، یا ترکیبی از این دو نوع فعالیت را انجام دهند. فعالیت هوازی باید در مقاطع زمانی حداقل 10 دقیقه ای صورت گیرد و ترجیحا باید این زمان در کل طول هفته تقسیم شود.این افراد اگر قادر باشند باید فعالیت های تقویت عضلانی متوسط یا شدیدی را انجام دهند که امکان درگیر کردن گروه های عضلانی را در 2 روز هفته یا بیشتر فراهم سازند.

اگر این افراد قادر به پیروی از این دستورالعمل ها نیستند، باید بر اساس توانایی های خویش در فعالیت فیزیکی منظم مشارکت کرده و از بی تحرکی اجتناب کنند. فعالیت های ویلچرمحور بسیاری وجود داردکه این افراد می توانند انجام دهند. کسانی که از ویلچر استفاده می کنند، می توانند از فیزیوتراپ خود بخواهند به آنها کمک کند تا بهترین گزینه را انتخاب نمایند.

افراد دارای شرایط پزشکی مزمن

بزرگسالان مبتلا به بیماری های مزمن باید فعالیت فیزیکی منظم داشته باشند، زیرا می تواند به بهبود کیفیت زندگی آن هاکمک کند. نوع و میزان فعالیت باید با توانایی فرد و شدت بیماری مشخص شود.فعالیت فیزیکی برای این افراد دو کاربرد درمانی و پیش گیرانه دارد؛ یعنی هم می تواند به روند درمان بیماری فعلی کمک کند ،از جمله برنامه های توانبخشی که باید تحت نظارت متخصص انجام شود و هم باعث پیشگیری از بیماری های جدید می گردد. این افراد باید تحت مراقبت پزشکی باشند و با پزشک خود درباره نوع و میزان فعالیت مناسب مشورت کنند.

افراد مبتلا به آرتروز

افراد مبتلا به آرتروز ، باید فعالیت بدنی منظم داشته باشند تا خطر ابتلا به بیماری های مزمن دیگر مانند بیماری های قلبی یا دیابت نوع 2 را کاهش دهد و به حفظ وزن بدن کمک کند.شواهد علمی نشان می دهد که هر دو فعالیت هوازی و فعالیت تقویت ماهیچه، برای این افراد مزایای درمانی دارد و اگر فعالیت فیزیکی به صورت ایمن انجام شود، بیماری یا درد را تشدید نمی کند.

مطالعات نشان می دهد که فعالیت منظم، می تواند به بهبود درد، عملکرد فیزیکی، کیفیت زندگی و سلامت روان این افراد کمک کند.افراد مبتلا به آرتروز باید نوع و میزان فعالیت فیزیکی را با توانایی ها و شدت مشکل خود هماهنگ سازند. معمولا پزشکان و متخصصان به این افراد فعالیت هایی را پیشنهاد می دهند که به فرد فشار وارد نکند، دردناک نباشد و خطر آسیب دیدگی مفصلی پایینی داشته باشد. مانند شنا و پیاده روی.

افراد مبتلا به دیابت نوع 2

فعالیت فیزیکی اثرات درمانی مهمی بر افراد مبتلا به دیابت دارد. همچنین خطر ابتلا به بیماری های دیگر از جمله بیماری قلبی را در این افراد کاهش داده و به فرد برای داشتن وزن مناسب کمک می کند.فعالیت فیزیکی با شدت متوسط به مدت 150 دقیقه یا بیشتر در هفته به کاهش خطر ابتلا به بیماری قلبی کمک می نماید. افراد مبتلا به دیابت نوع 2 حتما باید با پزشک خود درباره فعالیت مناسب شرایط خود مشورت نمایند. این افراد باید گلوکز خون خود را بررسی کرده و مراقب آسیب دیدگی پای خود باشند.

بهبودیافتگان از سرطان

افرادی که از سرطان نجات یافته اند، همانند دیگر بزرگسالان باید به فعالیت فیزیکی منظم بپردازند. فعالیت فیزیکی می تواند عوارض جانبی درمان سرطان را کاهش داده و خطر ابتلا به دیگر بیماری های مزمن را در این افراد کاهش دهد.تحقیقات نشان می دهد افراد مبتلا به سرطان سینه یا روده بزرگ که از نظر فیزیکی فعال هستند، کمتر در معرض مرگ پیش از موعد یا عود مجدد سرطان می باشند.افرادی که سرطان آنها درمان شده است، باید با پزشک خود مشورت کنند تا برنامه فعالیتشان را با توانایی ها و شرایط سلامتی خود هماهنگ کنند.

افراد مبتلا به مشکلات ریوی از جمله آسم

قدم زدن، دوچرخه سواری، شنا و تنیس از جمله فعالیت های فیزیکی هستند که احتمال کمی برای تشدید بیماری آسم را دارند. به خصوص اگر آسم به خوبی کنترل شده باشد. اگر مشکلات ریوی دیگری مانند بیماری مزمن انسداد ریوی دارید، با پزشک خویش در مورد با تمریناتی که برای شما مناسب است هماهنگ کنید.