لکنت،یک ویژگی از هزاران ویژگی من Stuttering Awareness

لکنت شناخته ترین اختلال گفتاری بوده و هست و البته افراد جامعه معمولا سایر اختلالات گفتار و زبان را هم با لکنت اشتباه می گیرند.بسیاری از افراد و خانواده ها با شکایت ابتلای خود یا کودکشان به لکنت، مراکز گفتاردرمانی مراجعه میکنند که پس از مصاحبه و ارزیابی،اختلالات گفتاری دیگری برای آنها تشخیص داده میشود.

اولین اختلالی که با لکنت اشتباه گرفته میشود:

اگر کودک صداهای گفتاری را اشتباه تلفظ میکند،مثلا بجای سیب،تیب میگوید یا زبانش را بین دندانها میگذارد و س را تلفظ میکند،اختلال تولید صدای گفتار دارد...او لکنت ندارد.

دومین اختلالی که با لکنت اشتباه گرفته میشود:

اگر کودک نمی تواند کلمه های جمله را بدرستی کنار هم قرار دهد و جمله کامل بگوید،اختلال زبانی دارد...او لکنت ندارد.

پس لکنت چیست ؟

وقتی در جریان صحبت کردن وقفه ایجاد میشود.که به صورتهای مختلف اتفاق می افتد: کشش صدا،تکرار بخشی از کلمه یا تکرار کل کلمه،یا مکث و سکوت بین صحبت کردن یا استفاه از صداها یا هجاهای پر کننده...

ممکن است فرد در هنگام لکنت،حرکات اضافه در چهره یا سایر اندامهای بدن نشان دهد.

ممکن است بخاطر شکستهای پی در پی در برقراری ارتباط صحیح،دچار آسیب های روانی شده باشد.

برای اینکه از وجود لکنت و شدتآن و اینکه چطور میتوان به فرد دارای لکنت کمک کرد،مطلع شوید،

فقط به گفتاردرمانگر- نه روانشناس، نه پزشک- مراجعه کنید.

1) روانشناس چه کمکی میکند؟
اگر فردی به خاطر لکنتش،دچار مشکلات رفتاری و روحی شده باشد،مثلا اضطراب،پرخاشگری،رفتارهای جایگزین و...باید به روانشناس مراجعه کند.

2) پزشک چه کمکی میکند؟
اگر فرد مشکلات پزشکی همراه لکنت داشته باشد مثلا بیش فعالی،اضطراب،پرخاشگری و...،ممکن است دارودرمانی هم به او کمک کند.پزشک می تواند با تجویز داروی مناسب،زمینه را برای درمان گفتاردرمانی،مناسب تر کند.

3) مربی چه کمکی میکند؟
مربی یا معلم می تواند به والدین و سایر اعضای تیم درمان کمک کند تا بهتر بتوان به درمان آنها رسیدگی کرد.می تواند محیط کلاس را طوری مدیریت کند که فرد دارای لکنت،استرس کمتری را تجربه کند.

بقلم خانم دکتر کاظمی،متخصص گفتاردرمانی

نسخه اصلی مطلب آنچه باید درمورد لکنت بدانیم را در سایت لیلا رستم شیرازی بخوانید.

---