علت آن ناشناخته است. در بروز آن ممكن است عوامل ژنتيكي، ايمني شناختي، هورموني و محيطي دخيل باشند. عفونت ويروسي در يك فرد مستعد ممكن است باعث آغاز اين اختلال گردد.
اقدام پيشگيري كننده خاصي براي آن شناخته نشده است.
نشانگان شوگرن يك اختلال مزمن است و پيشآگهي آن اغلب به اختلال همراه آن بستگي دارد. درمان به تسكين علايم و جلوگيري از بروز عوارض كمك ميكند.
درمان این بیماری معمولاً نگهدارنده است به این صورت که در مراحل اوليه اشك مصنوعي و يا آدامس بدون قند به بيمار داده ميشود. همچنين پيشنهاد ميشود بيماران يك ظرف آب (نه خيلي گرم و نه خيلي سرد) در دهان بچرخانند و دور بريزند تا دهان را مرطوب نگه دارند و نيز غذاي خشك مصرف نكنند. البته گاهي اوقات نيز از داروهاي تنظيمكننده سيستم ايمني جهت کاهش علائم ناشی از بیماری شوگرن استفاده ميشود.
از آنجا که فقدان اشتها ، کاهش وزن ، خستگی، مشکل در جویدن و بلعیدن، پوسیدگی دندان و کمخونی از عوارض سندرم شوگرن میباشد، هدف کنترل غذایی در مبتلایان عبارت از رهاسازی فرد از علائم و ناراحتیهای ناشی از غذا خوردن است. در ضمن کنترل خشکی دهان (گزروستومی) باید شامل روشهایی برای کاهش خطر پوسیدگی دندان باشد و بههمین منظور شستن با آب، مسواک زدن ، یا استفاده از فلوراید موضعی بهطور مکرر توصیه میشود.
از آنجایی که عمل بلع یک مشکل محسوب میشود، غذاهای مناسب که به راحتی قابل بلع باشند، مفید هستند. غذاها باید مرطوب باشند و از افزایش حرارت غذاها باید خودداری شود. مصرف قطرات لیموی شیرین شده ممکن است جریان بزاق را تحریک کند. بزاق مصنوعی یا فرآوردههایی مانند گلیسیرین لیمویی نیز ممکن است توصیه شوند.