شبکیه
لایه حساسی است که از داخل ، بخش های خلفی چشم را می پوشاند این لایه در ادامه رشته های عصب بینایی قرار داشته و از طریق آن با مغز در ارتباط است . وظیفه این لایه دریافت تصاویری می باشد که روی شبکیه تشکیل شده است . این تصاویر تبدیل به پیام هایی شده که از طریق عصب بینایی به مغز هدایت می شوند . در شبکیه دو نوع گیرنده وجود دارد که عبارتند از : گیرنده های مخروطی ( مسئول دید رنگ و تیزبینی ) و گیرنده های استوانه ای ( مسئول دید شب و تشخیص حرکات اشیاء ) .
ماکولا
ناحیه ای در مرکز شبکیه می باشد که به علت تراکم بالای گیرنده های مخروطی ، اجازه می دهد اشیاء با جزئیات بیشتری دیده شوند .
فوه آ
فرورفتگی مرکز ماکولا می باشد که تنها حاوی سلول های مخروطی بوده و باعث وضوح بالای تصویر تشکیل شده در این ناحیه می شود .
عصب بینایی
عصب بینایی دومین عصب از اعصاب دوازده گانه مغزی است .این عصب اطلاعات بینایی را به شکل پیام های عصبی از شبکیه به مغز منتقل می نماید . وظیفه این عضو تا حد زیادی شبیه سیم تلفن می باشد .
سر عصب بینایی یا دیسک بینایی
مقطع ابتدای عصب بینایی می باشد که به صورت یک ناحیه گرد صورتی رنگ در معاینه ته چشم دیده می شود . از بخش میانی آن عروق خونی تغذیه کننده بخش های داخلی شبکیه وارد چشم می شوند .با توجه به اینکه گیرنده های نوری در ناحیه سر عصب بینایی وجود ندارند ، در آزمایش میدان بینایی این ناحیه به صورت نقطه کور دیده می شود .
جسم مژگانی
بخشی از چشم می باشد که بین عنبیه و مشیمیه قرار میگیرد . به مجموع عنبیه ، جسم مژگانی و مشیمیه ، بافت یووآ گفته می شود .
وظایف جسم مژگانی عبارتند از :
تولید و ترشح مایع زلالیه ، نگه داشتن عدسی در وسط چشم و شرکت در عمل تطابق
زنولا
الیاف یا فیبرهای ظریفی بوده که از یک طرف به جسم مژگانی و از طرف دیگر به عدسی متصل هستند و در نگه داشتن عدسی در وسط چشم و همچنین عمل تطابق نقش مهمی ایفا می نمایند .
ملتحمه
یک غشاء مخاطی است که سطح چشم ( به استثنای قرنیه ) و سطح داخلی پلک ها را می پوشاند .
عنبیه
لایه ای با عضلات ظریف است که بین عدسی و قرنیه قرار داشته و با اتساع و انقباض عضلات خود ، باعث تغییر اندازه مردمک و کنترل میزان نور ورودی به چشم می شود . میزان رنگدانه موجود در عنبیه ، رنگ چشم را تعیین می کند .
مردمک
منفذ گردی است که به صورت دایره ای سیاه در وسط بخش رنگی چشم ( عنبیه ) قرار دارد .
مایع زلالیه
مایع زلال و شفافی میباشد که در جلوی چشم و بین قرنیه و عدسی در جریان است. این مایع توسط جسم مژگانی تولید و ترشح میشود. مهمترین وظیفه آن رساندن مواد غذایی به بخشهای قدامی چشم بوده و از طریق شبکه ترابکولار (Trabecular Meshwork) که در زاویه بین عنبیه و قرنیه قرار دارد از چشم تخلیه میشود.
این مایع به صورت مداوم تولید و به داخل چشم ترشح شده و از آن تخلیه میشود. تجمع بیش از حد طبیعی آن در داخل چشم، باعث افزایش فشار داخلی چشم (بیماری گلوکوم) و به دنبال آن آسیب عصب بینایی میگردد.
بخشهای مختلف چشم همگی عواملی برای ایجاد توانایی بینایی میباشند. پلک و اپیتلیوم قرنیه با حفاظت از چشم، از وارد شدن آسیب به آن جلوگیری میکنند، اشک باعث مرطوب شدن و رساندن مواد غذایی به سطح چشم میشود. عضلات خارجی، چشم را در جهتهای مختلف به حرکت در آورده و عصب بینایی و اعصاب حساس به درد قرنیه، مسئول انتقال اطلاعات بینایی و حس درد بین چشم و مغز هستند.
نسخه اصلی مطلب چشم از نظر ساختاری بخش دوم را در سایت دکتر سیروس بخت آور بخوانید.