تنگی کانال نخاع گردن بیماری است که در آن کانال استخوانی درون مهره ها تنگ شده و در نتیجه به نخاع که درون آن قرار دارد فشار وارد می آورد. این فشار موجب بروز مشکلات و دردهای زیادی در ناحیه ی گردن می شود. در مواردی که شدت درد و ناراحتی در بیمار زیاد بوده و یا مشکلات بیمار در حال شدیدتر شدن باشد درمان تنگی کانال نخاع کمر به صورت انجام عمل جراحی است. در غیر این صورت معمولا در ابتدا درمان با استفاده از روش های غیر جراحی انجام می گردد و تنها در صورتی که مشکلات بیمار به این درمان ها پاسخ مناسبی ندهد استفاده از عمل جراحی در دستور کار قرار خواهد گرفت.
درمان غیر جراحی بیماری تنگی کانال نخاع گردن معمولا با این روش ها انجام می شود:
درمان تنگی کانال نخاع گردن به وسیله ی جراحی به سه طریق انجام می شود. نوع عمل جراحی تنگی کانال نخاع گردن با توجه به شدت و ضعف این بیماری و توسط پزشک معالج تعیین می گردد.
این سه روش جراحی معمول ترین روش ها ی درمان بیماری تنگی کانال نخاع گردن می باشند:
لامینکتومی: لامینا Lamina تیغه استخوانی است که قسمت پشتی حلقه استخوانی مهره را می سازد. لامینا یک پوشش استخوانی را در پشت نخاع ایجاد کرده و آن را حمایت میکند. لامینکتومی Laminectomy به معنای برداشتن لامینا است تا فضای بسته اطراف نخاع تبدیل به یک فضای باز شده و فشار از روی آن برداشته شود.
دیسککتومی قدامی و فیوژن: در این روش جراحی ابتدا دیسک بین مهره های گرفتار، برداشته شده که به آن دیسککتومی Discectomy میگویند و سپس به جای آن تکه ای استخوان که معمولا از لگن بیمار بداشته میشود قرار داده میشود. به این ترتیب دو مهره مجاور از هم فاصله گرفته و به هم جوش خورده و یکی میشوند. این کار موجب کاهش فشار بر روی نخاع گردنی میشود.
کورپکتومی و گرافت استرات: کورپکتومی Corpectomy به این معنا است که جراح جسم مهره چند مهره مجاور را از بدن خارج کرده و فضای خالی ایجاد شده با استخوان پیوندی ( گرافت استرات Strut graft ) که از محل دیگر تهیه شده جایگزین میشود. از پیچ و پلاک برای بیحرکت نگه داشتن مهره ها و گرافت استفاده میشود. از این روش در درمان تنگی کانال های شدید استفاده می شود.
برای آشنایی با فیزیوتراپی در درمان بیماری های ارتوپدی ، کلیک کنید.