طیف وسیعی از تغییرات بیولوژیکی طبیعی در بدن زنان در دوران بارداری رخ می دهد که مستقیماً بر سیستم اسکلتی عضلانی تاثیر می گذارد و ممکن است به علت بالقوه کمردرد و مسائل مرتبط با آن مانند تنگی کانال نخاعی کمر تبدیل شود. تغییرات مرتبط با بارداری معمولاً مفاصل و بافت های همبند را درگیر کرده و آنها را شل، انعطاف پذیر و نرم می کند. این تغییرات منجر به افزایش استرس و فشار روی مفاصل ستون فقرات در قسمت تحتانی کمر می شود که می تواند طناب نخاعی و ریشه های عصبی را که از هر مهره خارج می شوند، فشرده کند. تنگی کانال نخاعی، باریک شدن فضاهای ستون فقرات است که در نتیجه همین تغییرات ایجاد می شود.

تنگی کانال نخاعی کمر چیست؟

نخاع شما دسته ای از اعصاب است که از طریق تونلی که توسط مهره های شما تشکیل شده است می گذرد. این تونل را کانال نخاعی می نامند. تنگی ستون فقرات کمری به باریک شدن کانال نخاعی در قسمت پایین کمر شما گفته می شود. تنگی، به معنای باریک شدن، می تواند باعث فشار بر نخاع یا اعصابی شود که از نخاع به عضلات می روند.
تنگی کانال نخاعی می تواند در هر قسمتی از ستون فقرات شما اتفاق بیفتد اما در قسمت پایین کمر شایع تر است. این قسمت از ستون فقرات شما ناحیه کمر نامیده می شود. پنج مهره کمری ستون فقرات فوقانی شما را به لگن متصل می کند.
اگر تنگی کانال نخاعی کمر دارید، ممکن است در راه رفتن مشکل داشته باشید یا متوجه شوید که باید به جلو خم شوید تا فشار روی کمرتان کاهش یابد. همچنین ممکن است در پاهای خود درد یا بی حسی داشته باشید. در موارد شدیدتر، ممکن است در کنترل روده و مثانه مشکل داشته باشید.

علت تنگی کانال نخاعی کمر چیست؟

شایع ترین علت تنگی کانال نخاع، آرتروز است، سایش تدریجی و پارگی که در طول زمان برای مفاصل شما اتفاق می افتد. تنگی کانال نخاع شایع است زیرا استئوآرتریت شروع به ایجاد تغییرات در ستون فقرات بیشتر افراد در سن 50 سالگی می کند. به همین دلیل است که اکثر افرادی که علائم تنگی نخاعی را ایجاد می کنند 50 سال یا بیشتر هستند. زنان بیشتر از مردان در معرض خطر ابتلا به تنگی کانال نخاعی هستند.
علاوه بر استئوآرتریت، شرایط یا شرایط دیگری نیز می تواند باعث تنگی نخاع شود:

• کانال نخاعی باریک
• آسیب به ستون فقرات
• تومور ستون فقرات
• برخی بیماری های استخوانی
• جراحی قبلی ستون فقرات
• روماتیسم مفصلی

علائم تنگی کانال نخاعی کمر چیست؟

تنگی اولیه کانال نخاع کمری ممکن است علامتی نداشته باشد. در بیشتر افراد، علائم به تدریج در طول زمان ایجاد می شوند. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درد در کمر
• درد سوزشی که به باسن و پایین پاها می رود (سیاتیک)
• بی حسی، گزگز، گرفتگی یا ضعف در پاها
• از دست دادن حس در پا
• ضعف در پا که باعث می شود هنگام راه رفتن پا به پایین ضربه بخورد (افت پا)
• از دست دادن توانایی جنسی

فشار بر روی اعصاب در ناحیه کمر نیز می تواند علائم جدی تری به نام سندرم دم اسب ایجاد کند. اگر هر یک از این علائم را دارید، باید فورا تحت مراقبت های پزشکی قرار بگیرید:

• از دست دادن کنترل روده یا مثانه
• بی حسی شدید یا فزاینده بین پاها، قسمت داخلی ران و پشت پاها
• درد و ضعف شدید که به یک یا هر دو پا گسترش می یابد. این امر راه رفتن یا بلند شدن از صندلی را سخت می کند

تنگی کانال نخاعی کمر چگونه تشخیص داده می شود؟

برای تشخیص تنگی کانال نخاع کمری، پزشک از شما سوالاتی در مورد علائم شما می پرسد و یک معاینه فیزیکی کامل انجام می دهد. در طول معاینه فیزیکی، پزشک شما به دنبال علائم تنگی ستون فقرات، مانند از دست دادن حس، ضعف و رفلکس های غیرطبیعی خواهد بود.
آزمایشات زیر به پزشک در تشخیص تنگی کانال نخاع کمک می کند:

1. اشعه ایکس: اینها ممکن است رشد خار استخوانی را نشان دهند که به اعصاب نخاعی فشار می آورد و یا باریک شدن کانال نخاعی.
2. تست های تصویربرداری: با سی تی اسکن یا اسکن MRI می توان نگاه دقیق تری به کانال نخاعی و ساختارهای عصبی انداخت.
3. مطالعات دیگر: پزشک شما ممکن است اسکن استخوان، میلوگرام (سی تی که پس از تزریق رنگ گرفته می شود) و EMG (تست الکتریکی فعالیت عضلانی) تجویز کند.

تنگی کانال نخاعی کمر چگونه درمان می شود؟

• اگر تنگی کانال نخاعی کمر دارید، بسیاری از متخصصان مانند جراحان مغز و اعصاب می توانند به شما کمک کنند. درمان می تواند شامل فیزیوتراپی، دارو و گاهی اوقات جراحی باشد. به جز در موارد اورژانسی، مانند سندرم دم اسب، جراحی معمولا آخرین راه حل است.
• فیزیوتراپی ممکن است شامل تمریناتی برای تقویت عضلات پشت، شکم و پا باشد. یادگیری نحوه انجام فعالیت های ایمن، استفاده از بریس برای حمایت از کمر، کشش و ماساژ نیز ممکن است مفید باشد.
• داروها ممکن است شامل داروهای غیراستروئیدی و ضد التهابی باشند که درد و تورم را تسکین می دهند و تزریق استروئید که تورم را کاهش می دهند.
• طب سوزنی و مراقبت های کایروپراکتیک نیز ممکن است برای برخی افراد مفید باشد.

درمان جراحی تنگی کانال نخاعی

جراحی لیزری تنگی کانال نخاعی :

یکی از کم عارضه ترین و بهترین روشهای جراحی تنگی کانال نخاعی ، جراحی بسته با لیزر پلاسما است. کاربرد لیزر پلاسما در موارد تنگی کانال های دیسکوژنیک می باشد. در این بیماران عامل عمده تنگی کانال بیرون زدگی دیسک از قسمت جلو کانال می باشد. این بیماران یا با انجام لیزر پلاسما بهبودی کامل یافته و یا در صورت نیاز به عمل جراحی باز ، انجام لامینکتومی ساده معمولا بدون نیاز به وسیله گذاری مشکل بیماران را مرتفع می سازد.

جراحی لامینوتومی :

شایع ترین عمل جراحی در ستون فقرات کمری لامینکتومی دکمپرسیو نامیده می شود که در آن لامینا (سقف) مهره ها برداشته می شود تا فضای بیشتری برای اعصاب ایجاد شود. یک جراح مغز و اعصاب ممکن است لامینکتومی را با یا بدون جوش دادن مهره ها یا برداشتن بخشی از دیسک انجام دهد.

• انواع دیگر جراحی ها یا تکنیک های درمان تنگی کانال نخاعی کمر عبارتند از:

جراح یک سوراخ در استخوان (در لامینا) ایجاد می کند تا فشار روی ریشه های عصبی را کاهش دهد.

نسخه اصلی مطلب تنگی کانال نخاعی کمر و بارداری را در سایت دکتر احمد شکرچی زاده بخوانید.

---