اگر کومدون ها شروع به نشت سبوم به اطراف بافت نمایند ، باعث بروز التهاب شده و در نتیجه جوش های قرمز رنگی ایجاد می شود . اندازه پاپول ها کمتر از 5 میلی متر است و هیچ گونه چرک قابل مشاهده ای ندارند ، به این پاپول جوش های سرقرمز می گویند ، اگر میکروکومدون ها پاره شوند ، پاپول ها ایجاد می گردند . بدون اینکه مرحله جوش های سرسفید یا سرسیاه را بگذراند .
پوستول ها نمونه ای از جوش های چرکی یا سرزرد می باشند . پوستول ها هنگامی به وجود می آیند . که باکتری های موجود یعنی پروپیونی باکتریوم آکنه بر روی پوست و درون مجرا ، شروع به رشد و تکثیر نمایند این باکتری ها برای رشد و تکثیر خود ، جاهای تاریک و بدون هوا را ترجیح می دهند . بنابراین یک منفذ پوستی مسدود شده ، محل مناسبی برای تکثیر این باکتری ها است . در این مکان تعداد آن ها به سرعت افزایش یافته و التهاب بیشتری به وجود می آید . این التهاب ، باعث فعال شدن سیستم دفاعی بدن شده و گلبول های سفید ، به آن منطقه فرستاده می شوند ، در نتیجه منجر به بروز جوش های چرکی ، متورم و قرمز می گردند .کومدون ها ، پاپول ها و پوستول ها دارای ظاهری ناخوشایند هستند و به علت تورم و التهابی که ایجاد می کنند ، دردناک می باشند ، اما بعد از مدتی بدون اینکه جای آن ها باقی بماند ، از بین می روند ( مگر در افرادی که پوست تیره ای دارند ) . با این حال ، دو نوع دیگر جوش ، یعنی ز پاپول ندول ها و کیست ها ، می توانند باعث بروز صدمات جدی تری شوند.
ندول ها جوش های سفتی هستند که اندازه آن ها بسیار بزرگ تر از پاپول ها است و تا قسمت های عمیق تری در پوست ،نفوذ کرده اند .ندول ها زمانی ایجاد می شوند که یک کومدون بزرگ پاره شود و محتویات التهابی خود را (شامل گلبول های سفید و باکتری ها )، در بافت اطراف آزاد نماید. در چنین مواقعی ، التهاب و چرک بیشتری ایجاد شده که منجر به تورم و درد زیاد ، می گردد. ندول ها به قسمت های عمیق پوست; محلی که حاوی ساختمان های محافظت کننده پوست هستند، نفوذ کرده و باعث ایجاد جوشگاه (باقی ماندن جای جوش) یا به اصطلاح « اسکار » می گردند.