1- رسش بدن : اولین مسئله لازم ، رسش دستگاهای صوتی وسیستم عصبی-مرکزی است و اگر به عللی این رسش حاصل نشده باشد، به همان میزان رشد زبان به تاخیر می افتد. تغذیه نیز تاثیر قابل توجهی در رشد زبان دارد .
2- سلامت بدن : معمولا کودکان سالم زودتر از بیماران ، زبان را کسب می کنند . سلامت بدن باعث می شودتا کودکان فعالیت بیشتری داشته باشند و به این طرف و آن طرف سر بکشند . با افراد بیشتر ارتباط برقرار کنند و از این خزانه لغات آنها گسترش می یابد و نحوه صحبت کردن را بهترفرا می گیرند .
3- جنس : در بین نوزادان و کودکان ، رشد زبان در دختران بیشتر است و زود ازپسران سخن گفتن را آغاز می کنند و تعداد واژگان بیشتری دارند .
4- هوش : میزان بهره هوشی نیز در رشد گفتار موثر است . کودکان با بهره هوشی بالا در زبان ، پیشرفت بیشتری از خود نشان می دهند .
5- رادیو وتلویزیون : نیز در تمامی مقاطع سنی بر رشد زبان ونحوه تکلم تاثیر دارد و بالاخره نکته مهم و موثر دیگر جو عاطفی خانواده است . خانواده هایی که همواره در آنها جوی پر تشویش و اظطراب حاکم است ، برای رشد زبان کودک ، فرصت کمتری را فراهم می آورند .
6- تماس با همسالان : تماس بیشتر با همسالان و تلاش در جهت پذیرفته شدن به عنوان عضوی از گروه آنها، انگیزه کودک را برای یادگیری گفتار افزایش می دهد .
7- تعداد افراد خانواده : تک فرزند ها یا کودکان متعلق به خانواده های کم جمعیت معمولا به دلیل اینکه والدین آنها دارای وقت بیشتری برای آموزش گفتار به کودک می باشند ، زودتر شروع به صحبت می کنند و گفتارشان مناسب تر است .
8- ترتیب تولد فرزند : در یک خانواده ، در نتیجه توجه بیشتر والدین ،گفتار فرزند اول نسبت به فرزندان بعدی مناسبتر است .