پاسخ: بله، این داروی اپیوئیدی برای درمان اسهال، 50 بار از مورفین قوی تر است، اما به میزان ناچیزی وارد مغز می شود و در مجموع کم عارضه محسوب می شود. اثر بخشی و ایمنی این دارو از دیفنوکسیلات بیشتر است. یکی از مزایای این داروی ضد اسهال در این است که انقباض اسفنکتر مقعدی را نیز افزایش می دهد لذا به کنترل دفع ناخواسته کمک می کند.
پاسخ: بله،این دارو ضمن کم کردن حرکات روده بزرگ، اثر توکسین های باکتریایی را نیز خنثی می کند، لذا در درمان بعضی از اسهال های عفونی مانند وبا موثر است.
پاسخ: بله،یکی از کاربرد های این داروی ضد فشار خون، برای کنترل اسهال ناشی از ترک اپیوئید ها و اسهال مزمن در افراد دیابتی است. البته عوارضی نظیر افسردگی و افت فشار خون را باید در نظر داشت.
پاسخ: نکته جالب توجه در مورد این دارو این است که تزریق زیر جلدی دوزهای پائین این دارو، باعث افزایش تحرک روده و دوزهای بالای آن مهار کننده حرکات روده می باشد.
پاسخ: موارد تجویز اصلی این داروی تزریقی، برای درمان آکرومگالی و نیز سندرم گوارشی دامپینگ ( تخلیه ناگهانی معده به روده) ناشی از اعمال جراحی می باشد.این دارو برای درمان اسهال ترشحی شدید در بیماران تحت شیمی درمانی ، ایدزی و دیابتی نیز مورد تجویز قرار می گیرد.
پاسخ: یکی از موارد مصرف داروهای تزریقی Vasopressin, Octreotide, Somatostatin، برای درمان خونریزی گوارشی به خصوص واریس مری است. ضمنا عوارض جانبی قلبی- عروقی وازوپرسین را باید مد نظر داشت.
پاسخ: این داروها می توانند ترشح پانکراس را کاهش دهند لذا برای پیشگیری و درمان پانکراتیت حاد مورد استفاده قرار می گیرند. البته مصرف سوماتواستاتین در این مورد ارجحیت دارد.
پاسخ: برای کاهش علائم مربوط به سندرم روده تحریک پذیر، این داروها در آغاز درد و یا قبل از وعده های غذایی مورد مصرف قرار می گیرند.
پاسخ: بله،یکی از موارد کاربرد این داروی ضد اسپاسم، برای کاهش علائم مربوط به سندرم روده تحریک پذیر یا IBSمی باشد.