برای درمان مناسب این بیماری كمپلكس در كنار همكاری خود بیمار، نیاز به تنظیم رژیم غذایی، درمان دارویی و تمرینات ورزشی وجود دارد. ورزش یكی از مداخلات مهم در مدیریت درمان دیابت محسوب می شود. ورزش منظم، كنترل گلوكز خون را در مبتلایان به دیابت نوع 2 بهبود می بخشد و ممكن است منابع مشابهی در دیابت بارداری نیز داشته باشد. نكته جالب این است كه ناهنجاری هایی كه باعث بروز مقاومت به انسولین می شوند، با كاهش وزن ، رژیم غذایی و فعالیت بدنی قابل بازگشت هستند.
از این رو تغییرات شیوه زندگی با تمركز بر كاهش وزن و افزایش فعالیت بدنی از راهكارهای اصلی پیشگیری از بروز دیابت در افرادی است كه تست تحمل گلوكز مختل دارند. هر چند كه تا كنون تمرینات منظم ورزشی در كنترل مطلوب گلوكز خون بیماران دیابتی نوع 1 موثر نشان داده نشده اند، ولی می توانند به عنوان یك درمان فرعی ایمن و اثر بخش در این افراد استفاده شوند. شركت منظم در تمرینات ورزشی، صرفه نظر از تاثیر بر كنترل گلوكز خون، اثرات سودمند بسیاری، از جمله بهبود وضعیت قلبی عروقی، متابولیك و سلامت روانی برای بیمار مبتلا به دیابت به همراه خواهد داشت. ورزش در پیشگیری اولیه و ثانویه بیماریهای قلبی عروقی و پیشگیری از عوارض خاص بیماری دیابت كمك كننده است.
همچنین بخوانید : انواع داروهای دیابت
دیابت نوع 1 بیشتر در بین سنین 15 تا 57 سال آغاز می شود. یعنی در دورانی كه فرد نیاز به فعالیت دارد. منع كردن كودك یا نوجوان بیمار از شركت در بازی و ورزش به همراه همسالان خود، از ترس ایجاد حملات افت قند خون، ممكن است در سلامت روانی و رشد اجتماعی او تاثیر منفی داشته باشد و نیز او را از كسب سایر منافع فعالیت بدنی (جدول 1) محروم سازد.
از طرف دیگر هرچه می گذرد، نقش فعالیت بدنی به عنوان یك ابزار درمانی، در كنترل دیابت نوع 2 و پیشگیری از بروز آن در افراد در معرض خطر، آشكارتر می شود. اما مانند هر درمان دیگر، اثرات آن باید به طور كامل شناخته شود. این بدان معناست كه تیم درمان كننده بیماران دیابتی باید بدانند كه چگونه فواید و خطرات ورزش را در بیمار مورد نظر ارزیابی كنند و ارجح آن است كه در كنار این تیم درمانی كه شامل خود بیمار، پزشك، پرستار، متخصص تغذیه و روانشناس است، یك فرد آگاه به علم تمرین و فیزیولوژی ورزشی یا متخصص پزشكی ورزشی حضور داشته باشد.