متخصص ارتودنسی فردی است که 6 سال دوره دندانپزشکی عمومی را گذرانده ، سپس در امتحانات سراسری پذيرش متخصصين شرکت کرده ، قبول شده و 3 سال تحت آموزش تخصصی درمانهای ارتودنسی قرار گرفته اند.
بر روی تابلو يا مهر متخصصين ارتودنسی حتما لفظ متخصص ارتودنسی قيد شده و عباراتی مثل " جراح دندانپزشک-ارتودنسی " یا الفاظ مشابه دال بر نداشتن تخصص و بالطبع مهارت لازم می باشد.
دندانپزشک عمومی صلاحیت انجام درمان تخصصی ارتودنسی ثابت را ندارد. با این وجود در حال حاضر تعداد زیادی از دندانپزشکان اگرچه تخصص ارتودنسی ندارند با یا بدون شرکت در دوره های آموزشی کوتاه مدت غیر آکادمیک با هزینه های کمتر اقدام به انجام ارتودنسی برای بیماران خود می کنند که متاسفانه در بسیاری موارد سبب بروز مشکلات و عوارض غیرقابل جبران برای فک و دندانها می گردد. تخصص ارتودنسی مستلزم گذراندن دوره رزیدنتی چهار ساله در دانشگاههای معتبر پس از دوره دندانپزشکی عمومی می باشد.
متخصص ارتودنسی روی تابلو، کارت و مهر مطب خود از عبارت متخصص ارتودنسی و نه ارتودنسی استفاده می کند. عبارت جراح- دندانپزشکبا هر عنوان دیگری در ادامه آن نظیر کلمه ارتودنسی نشانگر عمومی بودن دندانپزشک می باشد. به علاوه شما می توانید با مراجعه به لینک اعضا وبسایت انجمن ارتودنتیست های ایران (www.IAO.ir) نسبت به متخصص بودن دکتر خود اطمینان حاصل کنید.
متاسفانه دوره های کوتاه مدتی رايج شده که حتی مدرس اين دوره ها نيز متخصص نمی باشد. در اين دوره ها که بيشتر به صورت تئوری می باشد ، آموزش عملی چندانی داده نمی شود و مهارتهای لازم به دست نمی آيد . به همين دلايل است که انجام درمان توسط اين افراد در بسياری مواقع به صورت ناقص و نادرست انجام شده و همراه با عوارض مثل آسيب به ريشه دندانها می باشد. اين افراد معمولا هزينه کمتری می گيرند که باعث جذب بیماران می شود