در قسمت قبل درباره انتخاب های درمانی موجود برای پیرگوشی و فواید استفاده از سمعک توضیحات مختصری ارایه شد.
در این قسمت، به بخش دیگری از این موضوع پرداخته می شود.
همچنانکه گفته شد، هنوز درمان مستقیمی برای درمان پیرگوشی وجود ندارد.در واقع، تشخیص پیرگوشی و نوع آن(مبحث پیرگوشی چیست؟-قسمت سوم)، یکی از اصلی ترین گام های درمان پیرگوشی محسوب می گردد.به طور کلی، اگر کم شنوایی در فرکانس های بالا بیش از 40 دسی بل باشد، فرد سالمند باید استفاده از سمعک را مد نظر قرار دهد یا حداقل آن را امتحان کند.
در مواردی که کم شنوایی فرد کمتر از این باشد، نیاز ارتباطی، میزان فعالیت اجتماعی و موقعیت و حرفه فرد سالمند تعیین کننده نیاز به استفاده از سمعک می باشد. در همه این موارد، مشاوره با متخصص شنوایی شناس ضروری است.
اگر کم شنوایی ناشی از سن، به واسطه آسیب تدریجی به بخش های گوش میانی یا حتی سلول های حساسه گوش داخلی ایجاد شده باشد، پیش آگهی استفاده مفید از سمعک بسیار بالاست. در این حالت امید می رود که با تجویز و تنظیم سمعک مناسب، فرد مبتلا به پیرگوشی بتواند به بسیاری از مهارت های ارتباطی گذشته دست پیدا کند و به فعالیت های اجتماعی خود ادامه دهد.
اگر کم شنوایی از نوع عصبی یا مرکزی باشد، استفاده از سمعک به حداقل کارائی خود می رسد و فرد علاوه بر استفاده از سمعک، باید تکیه بیشتری بر استراتژی های ارتباطی نیز داشته باشد. درباره این استراتژی ها در قسمت بعد توضیح داده خواهد شد.اگر فرد مبتلا به وزوز هم باشد، ممکن است استفاده از به کاهش شدت وزوز نیز کمک کند.
ممکن است بسیاری از سالمندان تجربه خوبی از سمعک نداشته باشند یا درباره مشکلات سمعک مطالب متفاوتی از دیگران شنیده باشند.برخی اوقات، جرم گوش فرد سالمند آنقدر زیاد است که بخش قابل توجهی از مجرای گوش را می بندد و از انتقال صدا توسط سمعک جلوگیری می کند.هم چنین ممکن است سمعک اصوات اضافی و محیطی را بیش از اندازه تقویت کند که در اینصورت با مراجعه به کلینیک های شنوایی شناسی می توان سمعک را مجددا تنظیم و استفاده کرد.
به طور کلی، از آنجائیکه کم شنوایی ناشی از سن طی مدت زمان نسبتا طولانی ایجاد می شود، سازگاری با سمعک و استفاده مفید از ان نیز نیازمند صبر و حوصله و ترغیب فرد سالمند از جانب اطرافیان می باشد.هم چنین، با توجه به آنکه برخی از مشکلات استفاده از سمعک در طی فرایند تجویز سمعک آشکار می شود، توصیه می شود که با مشورت شنوایی شناس، در ابتدا سمعک به طور آزمایشی مورد استفاده قرار گیرد و پس از مشخص شدن نتیجه، تجویز و تنظیم نهایی سمعک برای فرد سالمند انجام شود. در حال حاضر، بسیاری از کلینیک های شنوایی شناسی، امکان ارزیابی و امتحان موقت سمعک برای فرد مبتلا به پیرگوشی را فراهم می کنند.
لازم به ذکر است که شدت کم شنوایی ناشی از سن معمولا آنقدر زیاد نیست که فرد نتواند از سمعک بهره لازم را ببرد. البته در موارد کم شنوایی عمیق، استفاده از وسیله ای به نام کاشت حلزون نیز قابل توصیه می باشد.
نسخه اصلی مطلب درمان پیرگوشی-قسمت دوم را در سایت دکتر سعید ملایری بخوانید.