اگر می خواهید بعد از برداشتن ارتودنسی، دندان های خود را صاف نگه دارید، باید از نگهدارنده یا ریتینر استفاده کنید. این دستگاه دندان های شما را تا سال های آتی زندگی در راستای مناسب نگه می دارد. نگهدارنده
نگهدارنده ارتودنسی وسیله ای است که پس از برداشتن بریس ارتودنسی، روی دندان های شما قرار می گیرد. این وسیله به نگه داشتن دندان های شما در موقعیت جدید و صحیح خود پس از بریس کمک می کند.
بیشتر بدانید: مراحل ارتودنسی دندان
درست است که بریس های ارتودنسی دندان های شما را صاف می کنند، اما آنها در موقعیت جدید خود کاملاً با ثبات نیستند. لازم است که لثه ها، استخوان ها و ماهیچه های فک به این تغییر حالت عادت کنند. عادات روزمره مانند جویدن، به دندان ها نیرو وارد می کند و می تواند آنها را حرکت دهد. جابجایی دندان ها نیز می تواند منجر به مال اکلوژن شود. مال اکلوژن حالتی است که دندان های بالا و پایین در دهان بسته هم تراز نیستند.
بریس های ارتودنسی دندان ها را برای مدت طولانی در وضعیت صاف نگه می دارند. اما هنگامی که بریس ها جدا می شوند، چیزی مانع برگشت دندان ها به موقعیت قبلی نمی شود. لذا استفاده از نگهدارنده به نگه داشتن دندان ها در محل صحیح تا زمان ساخته شدن استخوان جدید اطراف دندان، کمک کرده تا تکان نخورند.
دو نوع اصلی نگهدارنده ارتودنسی عبارتند از:
بسیاری از دندانپزشکان از ترکیبی از نگهدارنده های ثابت و متحرک برای صاف نگه داشتن دندان ها استفاده می کنند. شما می توانید هر دو نوع نگهدارنده را به طور همزمان داشته باشید. هدف انواع نگهدارنده ها این است که تراز دندان ها را برای سال ها به ارمغان بیاورند.
هنگامی که ارتودنتیست بریس ها را برمی دارد، دندان های شما کاملاً در یک راستا قرار گرفته اند. استفاده از نگهدارنده باعث می شود که دندان ها در موقعیت صحیح بمانند تا نتایج ماندگار شوند. با استفاده ی طولانی مدت از نگهدارنده ی ارتودنسی، تمام زحماتی که برای مرتب کردن دندان ها انجام می دهید نتیجه می دهد.
دندانپزشک شما احتمالاً توصیه می کند که نگهدارنده را در روز و شب (تمام وقت) و حداقل به مدت چهار تا شش ماه استفاده کنید. پس از آن، بهتر است از نگهدارنده ها در شب استفاده کنید.
نگهدارنده های ثابت (که نگهدارنده های دائمی نیز نامیده می شوند) با یک عامل چسب مانند روی دندان ها قرار می گیرند. لازم به ذکر است که شخصا نمی توانید این نوع نگهدارنده را از دهان خود بردارید. این نوع نگهدارنده ها اغلب در دندان های جلو، پایین یا بالا استفاده می شوند تا از جدا شدن یا جابجایی آنها در طول زمان جلوگیری کنند.
نگهدارنده های متحرک می توانند از دهان خارج شوند. نگهدارنده های سنتی (هاولی) دارای یک تکه سیم هستند که به پلاستیک یا اکریلیک متصل شده اند. نگهدارنده های شفاف (Essix) نیز پلاستیکی هستند اما هیچ سیمی ندارند. هر دو نوع متناسب با دندان های هر فرد ساخته می شوند.
در مورد هزینه نگهدارنده ارتودنسی چند موضوع مطرح است. ابتدا وقت و تخصصی است که متخصص ارتودنسی بابت طراحی و تهیه این نگهدارنده ها می گذارد، دوم هزینه های لابراتواری است که ساخت یک نگهدارنده بر مجموعه ارتودنسی تحمیل می کند، سوم نگهدارنده متناسب با فک بالا یا پایین به صورت جداگانه طراحی می شود و در نهایت ضمانت اجرایی کارکرد مناسب این نگهدارنده ارتودنسی برای مراجعه کننده ای است که درمان آن به پایان رسیده است. در حقیقت بحث ریتینر فرای ساخت یک وسیله و تحویل آن است و عملا خود درمانی مجزا محسوب می شود؛ درمانی که حفظ نتایج را به دنبال دارد. متخصصین ارتودنسی مختلف تعرفه های مختلفی را بابت هزینه هر نگهدارنده دریافت می نمایند.
فرآیند ساخت نگهدارنده برای دندان بستگی به نوع آن دارد.
ابتدا دندانپزشک با استفاده از آلژینات (یک ماده نرم شبیه به خمیر بازی)، از دندان های شما قالب می گیرد. این امر بایت و طرح دندان منحصر به فرد شما را در قالب حک می کند. یک یا دو دقیقه طول می کشد تا اثری از دهان گرفته شود.
یک لابراتوار دندانپزشکی از قالب برای ساخت یک نگهدارنده پلاستیکی یا اکریلیک دندان استفاده می کند. این فرآیند به طور معمول یک هفته یا کمی بیشتر طول می کشد.
برخی از مطب های دندانپزشکی قالب های دیجیتالی با اسکنر می گیرند. اسکن دیجیتال جایگزینی برای قالب های سنتی است که در بالا ذکر شد. در طول این فرآیند، دندانپزشک به سادگی از یک پروب دستی برای گرفتن تصاویری از دندان ها و لثه ها استفاده می کند. در مرحله بعد، یک برنامه نرم افزاری کامپیوتری آن تصاویر را به هم چسبانده و یک مدل سه بعدی از دهان شما ایجاد می کند.
متخصص ارتودنسی از یک سیم فلزی برای ساخت ریتینر روی قالب دندان ها استفاده می کند. همچنین برای قرار دادن سیم در جای خود از چسب کامپوزیتی استفاده می کنند. فرآیند چسباندن ریتینر ثابت بیشتر از تحویل نگهدارنده متحرک طول می کشد اما برای ساخت نگهدارنده ثابت لازم نیست منتظر لابراتوار باشید.
حرکت دندان ها در طول زمان طبیعی است. اگر ریتینر خود را نپوشید، دندان هایتان جابه جا شده و حرکت می کنند. دندان ها می توانند کج، شلوغ یا نامتناسب شوند. همچنین ممکن است دچار اوربایت شوید. به همین دلیل است که اکثر متخصصان دندانپزشکی استفاده از نگهدارنده ارتودنسی را پس از جدا شدن بریس ها تجویز می کنند.
برای نگهداری ریتینر ارتودنسی بهتر است با تمیز کردن حداقل یک بار در روز دوام آن را تضمین کنید. همچنین لازم است نکات زیر را رعایت کنید تا نگهدارنده ارتودنسی شما ماندگار باشد:
همچنین دستورالعمل های زیر می تواند به تمیز نگه داشتن نگهدارنده شما کمک کند:
نگه دارنده متحرك را هنگام مسواك زدن خارج كنید. بسیار مهم است كه دندان هایتان را دوبار در روز و هر بار 5 دقیقه مسواک کنید. همچنین از خمیردندان حاوی فلوراید استفاده کنید.
اما در مورد نگهدارنده ثابت داستان فرق می کند.
آنها باید به عنوان بخشی از روال منظم بهداشت دندان و دهان تمیز شوند. از آنجایی که نمی توانید یک نگهدارنده ثابت را بردارید، باید ریتینر خود را مسواک کرده و نخ دندان بکشید. با کمی تمرین متوجه خواهید شد که چگونه این کار را انجام دهید. همچنین، مطمئن شوید که مسواک خود را به صورت عمودی و افقی زاویه می دهید تا از شر تجمع پلاک یا ذرات غذا در اطراف نگهدارنده ثابت خلاص شوید.
جهت نگهداری بهتر از ریتینر خود لازم است موارد زیر را رعایت کنید:
اگر می خواهید بدانید انواع ناهنجاری های فکی کدامند؟ ؛ کلیک کنید.