ارتودنسی شاخه ای از دندانپزشکی است که بر تشخیص و درمان ناهنجاری های ساختاری دندان و فک متمرکز است. ابزارهای معمول ارتودنسی شامل براکت و سیم می باشد که بر روی دندانها نصب شده و با فشار خود، منجر به جابجایی دندانها در طول زمان می شوند. نحوه قرارگیری دندان های بالا و پایین بر سلامت دهان و دندان تاثیر قابل توجهی دارد. با بهبود نظم دندان های بالا و پایین، می توان از بروز مشکلاتی مانند پوسیدگی دندان، بیماری لثه و فرسایش بیش از حد دندان ها جلوگیری کرد. در برخی افراد ممکن است طی ارتودنسی نیاز به کشیدن دندانها باشد. اما آیا کشیدن دندان برای ارتودنسی همیشه لازم است؟ این پرسشی است که در طول این مطلب به آن پاسخ خواهیم داد.
پاسخ این پرسش "خیر" است. تمامی افرادی که نیاز به ارتودنسی دارند لازم نیست تا دندان خود را بکشند. با این حال، در برخی افراد با توجه به وضعیت دندان های آنها ممکن است پزشک توصیه کند که یک یا چند دندان کشیده شوند. در اکثر موارد، متخصص ارتودنسی ممکن است بدون نیاز به کشیدن دندان، صرفاً با استفاده از براکت ها و دستگاه های ارتودنسی، ناهنجاری های دندانی را اصلاح کند. اما در مواردی که فضای کافی برای حرکت و جابجایی دندان ها وجود نداشته باشد یا ازدحام شدید دندانی یا شیب زیاد دندان ها وجود داشته باشد، ممکن است کشیدن یک یا چند دندان ضروری شود تا فضای لازم برای جابجایی دندان ها ایجاد شود. بنابراین تصمیم گیری در مورد کشیدن یا نکشیدن دندان، بر اساس شرایط دهانی و دندانی هر بیمار و با تشخیص دقیق متخصص ارتودنسی انجام می شود و همیشه ضرورت ندارد.
در برخی موارد ممکن است ارتودنتیست شما توصیه کند تا یک یا چند دندان خود را بکشید. اصلی ترین علت کشیدن دندان برای ارتودنسی را میتوان چنین بیان کرد:
همچنین بخوانید: مراحل انجام ارتودنسی به ترتیب
مراحل ارتودنسی به طور کلی به شرح زیر است:
وقتی دندانی برای ارتودنسی کشیده می شود، ممکن است چندین شرایط ایجاد شوند:
استخوان فک در آن ناحیه جذب می شود و جای خالی کوچک تر می شود.
دندان های کناری به سمت جای خالی حرکت می کنند تا فضا را پر کنند.
گاهی اوقات برای جلوگیری از ایجاد فاصله، یک دندان مصنوعی موقت در جای خالی قرار داده می شود.
در نهایت پس از اتمام درمان ارتودنسی، یک پل یا ایمپلنت دندانی می تواند جایگزین دندان از دست رفته شود.
در مواردی هم نیازی به جایگزینی دندان نیست و دندان های مجاور فضای خالی را پر می کنند.در هر صورت ظاهر نهایی دهان و لبخند، طبیعی بوده و اثری از جای خالی دندان کشیده شده وجود نخواهد داشت.
پس از کشیدن دندان برای ارتودنسی ممکن است جای خالی دندان، با دندانهای مجاور پر شود اما همیشه چنین رخدادی قابل انتظار نیست. در واقع، در بسیاری موارد، فضای خالی باقی مانده پس از کشیدن دندان، توسط دندان های مجاور پر می شود و دندان های کناری به آرامی به سمت فضای خالی حرکت کرده و آن را پر می کنند. با این حال، گاهی اوقات برای جلوگیری از ایجاد فاصله، ممکن است یک دندان مصنوعی موقت تا پایان درمان در آن فضا قرار گیرد. در مواردی هم نیازی به پر کردن فضای خالی نیست و ظاهر نهایی بدون دندان جایگزین هم طبیعی به نظر می رسد. در برخی افراد نیز بعد از اتمام ارتودنسی، برای زیبایی بیشتر، یک ایمپلنت یا بریج دندانی، جایگزین دندان از دست رفته می شود. نکته ی مهم این است که در ارتودنسی اصولی که با تشخیص درست کشیدن دندان تجویز شود، هیچ اثر منفی ای بر تکلم، جویدن و ظاهر صورت ایجاد نخواهد کرد و کشیدن دندان فقط برای بهبود شرایط بیمار انجام می شود.
بنابراین بسته به شرایط دهانی بیمار و تشخیص ارتودنتیست، جای خالی دندان کشیده شده ممکن است شرایط گوناگونی را تجربه نماید.
برای آشنایی با انواع ناهنجاری های فکی ، روی لینک کلیک کنید.