سلامتی دهان و دندان نقش بسیاری مهمی در زیبایی لبخند دارد. داشتن دندان هایی ردیف و مرتب، علاوه بر زیبایی دندان ها باعث حفظ سلامت دهان و دندان می شود. درحالی که نامرتب بودن دندان ها می تواند مشکلاتی مانند پوسیدگی دندان، لثه و جویدن سخت یا دردناک را به همراه داشته باشد و این مشکل به دلیل رشد نامناسب دندان ها اتفاق می افتد. دندانپزشکان و متخصصان ارتودنسی برای اینکه بتوانند طرح لبخند بیماران خود را اصلاح نمایند، روش ها و ابزارهای مختلفی را به کار می گیرند. یکی از این روش ها، درمان با ارتودنسی ثابت است. ارتودنسی ثابت دو فک به منظور اصلاح ناهماهنگی دندان های هر دو فک و همچنین اصلاح فک بالا یا پایین صورت می گیرد. در برخی از موارد که بیمار دچار ازدحام شدید دندانی باشد، شاید متخصص ارتودنسی صلاح بداند که یک و یا چند دندان در فک بالا و یا پایین را قبل از شروع درمان و یا در حین درمان ارتودنسی، بکشد. در طول درمان دستگاه ارتودنسی ثابت تا پایان درمان در دهان بیمار باقی می ماند و بیمار نمی تواند آن را از دهان خود خارج کند، بنابراین عدم رعایت نکات مراقبتی لازم، می تواند مشکلات بسیاری را برای او به همراه داشته باشد. به خصوص اینکه براکت های ارتودنسی روی دندان های هر دو فک بیمار قرار دارند که این مسئله شرایط را برای فعالیت پلاک ها و باکتری های دهانی هموارتر می کند.
ارتودنسی ثابت جزء پرکاربردترین روش های ارتودنسی است. انواع مشکلات ساده و پیچیده دندان را می توان از این طریق درمان کرد. از جمله:
بیشتر بدانید: چه کسانی به ارتودنسی نیاز پیدا می کنند؟
ارتودنسی ثابت مزایای زیادی داشته و به همین دلیل در بیشتر مشکلات دندان و فک از این بریس ها استفاده می شود. از مهم ترین مزایای آن می توان به موارد زیر اشاره کرد:
شایع ترین مشکلاتی که با استفاده از روش ارتودنسی ثابت درمان می شود، شامل موارد زیر است:
براکت فلزی که همان براکت معمولی است و به سیم کشی دندان ها شهرت دارد.
براکت سرامیکی سیستمی مشابه براکت فلزی است؛ اما در آن به جای استفاده از نگین های فلزی، از نگین های شفاف یا سفید رنگ استفاده می شود و همچنین از سیم سفید رنگ به جای سیم استیل بهره گرفته می شود تا سیستم براکت در دهان خیلی به چشم نیاید به این نوع روش، ارتودنسی نامرئی می گویند.
براکت پشت دندانی یا براکت لینگوال نوعی سیستم براکت است که کاملاً مشابه براکت فلزی است؛ اما به سطح پشت دندان ها که رو به زبان قرار دارند متصل می شود بنابراین دیگران نمی توانند آن را ببینند.
براکت خود لیگاچور یا براکت دیمون همان براکت فلزی است؛ اما طراحی آن کمی متفاوت است و باعث شده نیازی به لیگاچور وجود نداشته باشد. از این رو به طور کلی سطح کمتری از دندان ها توسط نگین براکت پوشیده می شوند و براکت کمتر از براکت معمولی جلب توجه می کند.
در ارتودنسی نامرئی از سیستمی برای حرکت دادن دندان ها استفاده می شود که بر خلاف براکت معمولی جلب توجه نمی کند و دیگران به سختی متوجه آن می شوند. ارتودنسی نامرئی شامل چند روش ارتودنسی است که محبوب ترین و معروف ترین آنها الاینر شفاف یا اینویزالاین می باشد.
روند درمانی ارتودنسی ثابت طی مراحلی صورت می گیرد که در ادامه به طور کامل آنها را مورد بررسی قرار می دهیم:
مرحله اول، مشاوره با متخصص ارتودنسی می باشد که بیمار در ابتدا دغدغه ها و خواسته های خود را بیان می کند و در ادامه ارتودنتیست به بررسی و معاینه شرایط دهان و دندان بیمار می پردازد. برای بررسی و ارزیابی های دقیق تر، از عکس های OPG و اسکن های مورد نیاز نیز کمک گرفته می شود. سپس ارتودنتیست، نوع ارتودنسی ثابت مورد نظر خود را انتخاب کرده و روند درمانی آن را برای بیمار شرح می دهد. همچنین در این مرحله، مراقبت ها و هزینه درمان برای بیمار شرح داده می شود.
یک ارتودنتیست دارای مهارت به خوبی می داند که قبل از شروع ارتودنسی، به چه اقداماتی باید توجه شود. در برخی موارد لازم است یک یا چند دندان کشیده شود. در این شرایط پس از کشیدن دندان حرکت سایر دندان ها به خوبی مشهود است و دندان های دیگر به فضای خالی ایجاد شده هدایت می شوند و در جایگاه مناسب خود قرار می گیرند. بسیاری از بیماران قبل از نصب بریس ارتودنسی خود نیاز به جرم گیری دندان دارند. همچنین قبل از شروع ارتودنسی نباید هیچگونه پوسیدگی دندان و بیماری لثه وجود داشته باشد، در این صورت ارتودنتیست قبل از شروع ارتودنسی، به درمان این بیماری ها می پردازد.
بعد از اینکه شرایط دهان و دندان بیمار رو به سلامت کامل رفت و نوع روش درمانی نیز، مشخص شد، متخصص ارتودنسی به نصب بریس ارتودنسی ثابت روی دندان های بیمار می پردازد. این مرحله هیچگونه درد و ناراحتی برای بیمار به همراه نخواهد داشت و جای نگرانی وجود ندارد.
در ارتودنسی ثابت در هر ماه می توان دندان ها را یک میلیمتر از جای خود حرکت داد. بیمار باید هر ماه برای معاینه به کلینیک ارتودنسی مراجعه نماید تا از روند صحیح درمان مطمئن شود .در هر جلسه بعد از فعال کردن بندها و سیم ها، ممکن است بیمار مقداری درد داشته باشد که به مرور زمان پس از چند روز کاهش می یابد. گاهی در طول دوره درمان به دلیل حرکت دندان ها ممکن است مقداری از انتهای سیم ها از آخرین دندان خارج شده و باعث احساس تیزی و درد برای بیمار شود که در این صورت نیاز است شخص زودتر از موعد مقرر به متخصص ارتودنسی خود مراجعه نماید تا انتهای سیم کوتاه شود. در این مرحله که روند طولانی نیز دارد، بیمار باید توصیه ها و مراقبت های ارتودنتیست را به طور جدی رعایت کنید.
در این مرحله، ارتودنتیست بریس ها را از روی دندان بیمار برداشته و جرم گیری را برای دندان ها انجام می دهد. در ادامه از دندان های بیمار قالبی تهیه کرده تا مرحله ی بعدی انجام شود.
با وجود اینکه در مرحله قبلی، بریس های ارتودنسی از روی دندان ها برداشته شدند؛ اما هنوز هم مراحل درمانی ادامه دارد. بعد از برداشتن براکت های ارتودنسی، دندان ها تمایل دارند تا به سمت موقعیت قبلی خود حرکت کنند. پس لازم است تا برای تثبیت موقعیت دندان ها از ریتینر یا نگهدارنده ارتودنسی استفاده شود. باید بدانید که این مرحله اهمیت بسیار زیادی دارد و اگر می خواهید تا نتیجه درمانی مورد نظر خود را به دست آورید، باید به خوبی به توصیه ارتودنتیست خود توجه کنید. مدت زمان این مرحله با توجه به میزان ناهنجاری که بیمار در ابتدا داشت، توسط متخصص ارتودنسی تعیین می گردد.
از جمله عوارضی که باید برای برای عدم انجام ارتودنسی ثابت بیان کرد، می توان به موارد زیر اشاره نمود که عبارتند از:
معمولاً درمان با ارتودنسی ثابت بین ۱۸ ماه تا دو سال طول می کشد. اگر درمان خیلی پیچیده باشد یا فک جراحی شده باشد، ممکن است طول مدت درمان به 5/2تا ۳ سال هم برسد.
هزینه این ارتودنسی به عوامل مختلفی بستگی دارد؛ عواملی مانند مدت زمان درمان، بیمه دندانپزشکی، موقعیت مکانی، تجربه و مهارت متخصص ارتودنسی، ناهنجاری ها و مشکلات دهان و دندان و غیره. همچنین مدل ارتودنسی هم روی هزینه تأثیرگذار است. به عنوان مثال، انتخاب ارتودنسی نامرئی یا شفاف نسبت به ارتودنسی معمولی بیشتر خواهد بود و هر چقدر مشکلات فک و دندان شما بیشتر باشد، باید هزینه بیشتری برای درمان پرداخت کنید.
پس از مطالعه مطلب فوق، شما را به خواندن مراحل ارتودنسی دندان دعوت می نماییم.