گال پوستی و نحوه گسترش آن

دکتر علیرضا واعظ شوشتری [ متخصص پوست ، مو و زیبایی ]آدرس وب سایت : www.drvaez.ir
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان توحید میانی ، قبل از چهارراه پلیس ، مقابل اداره ثبت ، ساختمان آریا ، طبقه اول تلفن مطب : 91620100 - 031

بیماری گال یکی از بیماریهای پوستی متعددی است که موجب خارش و بثورات پوست می شود. گال یک بیماری پوستی است که به دلیل یک حشره ی بسیار ریز و میکروسکوپی (کنه) ایجاد می شود. بیماری گال مسری است و به آسانی از طریق تماس فیزیکی نزدیک، از شخصی به شخص دیگر سرایت می کند. این موضوع باعث می شود که در جمع هایی مانند خانواده، مهد کودک یا مدرسه این بیماری به راحتی شیوع پیدا کند. این بیماری می تواند در هر سنی ایجاد شود و بر خلاف تصور عامه، ارتباطی با شرایط محیطی زندگی و یا موقعیت اقتصادی یا اجتماعی بیمار ندارد. در صورتی که شخصی به بیماری گال مبتلا شود، لازم است که هم زمان با خود بیمار، تمامی افرادی که در ارتباط نزدیک با او هستند نیز تحت درمان قرار بگیرند.

علت ابتلا به بیماری گال

حشره ی ای که موجب بیماری گال می شود، انگل ریزی است که اندازه آن از سر سوزن نیز کوچک تر است. این حشرات معمولاً از طریق تماس مستقیم با پوست بدن شخص بیمار، به شخص سالم سرایت می کنند و در موارد نادری نیز حشره از تماس با لباس یا جای خواب شخص بیمار سرایت می کند. حیوانات ناقل این بیماری نیستند. افراد مبتلا به گال به طور متوسط در حدود 10 حشره ی بالغ گال روی سطح پوست خود دارند و برخی از افراد نیز تعداد بیشتری حشره ی بالغ روی پوست خود دارند. کثیف بودن موجب ابتلا به بیماری گال نمی شود. در موارد نادری ممکن است نوع خاصی از حشره ی گال به افرادی با سیستم ایمنی ضعیف مانند افراد مریض یا مسن حمله کند. در این موارد، تعداد حشرات بالغ روی سطح پوست بیمار بسیار زیاد است و بیماری به شدت مسری است.

علائم گال

• خارش: خارش پوست ممکن است شدید باشد و حالتی تیز و آزاردهنده داشته باشد و در شب ها بیشتر شود. خارش شدید یکی از شایع ترین علائم بیماری گال است.
• ضایعات پوستی : زمانی که حشره در داخل پوست تونل می زند راه هایی به شکل خط یا شبکه در پوست ایجاد می کند که در میان چروک های پوستی قابل دیدن هستند. این حفره های زیرپوستی موجب بروز ضایعاتی مانند کهیر ، التهاب مشابه جای گزش، دانه، جوش و یا پوسته پوسته شدن پوست می شود. در مواردی ممکن است پوست تاول بزند.
• زخم: معمولاً نواحی آلوده که بسیار زیاد خارانده شده اند، دچار زخم می شوند. زخم های باز پوستی می توانند موجب عفونت ثانویه و به دنبال آن موجب زردزخم شوند.
• پوسته های ضخیم (دلمه): گال دلمه بسته، نوعی از بیماری گال شدید است که در آن صدها هزار حشره و تخم حشره در پوسته های روی پوست تجمع یافته و موجب علائم شدید پوستی و دلمه بستن پوست شده است.

عوامل خطر بیماری گال

• افزایش سن
• سوء تغذیه
• بیماری های عصبی
• نقص ایمنی

انواع گال

• گال معمولی: شایع ترین نوع این آلودگی است که باعث خارش در دست ها، مچ دست و سایر نواحی می شود، اما نه روی صورت یا پوست سر.
• گال ندولار: این نوع باعث ایجاد برجستگی های خارش دار می شود که معمولاً در زیر بغل یا اطراف ناحیه تناسلی هستند.
• گال پوسته دار: افراد مبتلا به گال معمولی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند ممکن است به این نوع مبتلا شوند. گال پوسته دار پوسته های ضخیم و خاکستری رنگی ایجاد می کند که حاوی هزاران کنه گال است. این نوع آلودگی به شدت مسری است.

خطرات بیماری گال

خاراندن بیش از حد می تواند پوست شما را بشکافد و باعث عفونتی مانند زرد زخم شود. ایمپتیگو یک عفونت در سطح پوست است که اغلب توسط باکتری استاف (استافیلوکوک) یا گاهی توسط باکتری استرپتوکوک ایجاد می شود. در موارد نادر، معمولاً در افرادی که دارای نقص ایمنی هستند، عفونت های باکتریایی می توانند باعث عوارض جدی مانند موار زیر شوند:

• بیماری قلبی
• بیماری مزمن کلیه
• سپتی سمی (عفونت باکتریایی جریان خون)
• همچنین خارش مداوم ناشی از جرب ممکن است منجر به بی خوابی شود.

تشخیص گال

گال به صورت بالینی قابل تشخیص است یعنی بر اساس علائم و ظاهر عمومی بثورات پوست انجام میشود و اغلب پزشک می تواند یک یا چند تونل مایت را بر روی پوست برای تأیید تشخیص شناسایی کند.گاهی تمایز قائل شدن بین بثورات حاصل از گال و برخی از دیگر بیماریهای پوستی مشکل است، بنابراین اگر در مورد تشخیص شکی وجود داشته باشد، پزشک به آرامی خراشی بر روی پوست خشک در منطقه آسیب دیده می دهد و سپس آن را زیر میکروسکوپ بررسی می کند و یا به آزمایشگاه فرستاده میشود تا وجود مایت بررسی شود.

درمان بیماری گال

درمان گال شامل استفاده از داروهایی به منظور از بین بردن انگل گال می شود. بدین منظور کرم ها و لوسیون های مختلفی وجود دارند که توسط پزشک تجویز می شوند. معمولاً تجویز پزشک این است که شما داروی مورد نظر را به کل بدن خود (از گردن به پایین) بمالید و بگذارید حداقل برای 8 ساعت روی پوست شما بماند. در صورتی که مجدداً نشانه هایی از کانال های پوستی یا ضایعات پوستی بروز کند، نیاز به انجام درمان ثانویه می باشد.

داروهایی که معمولاً برای درمان بیماری گال تجویز می شود عبارتند از:

• کرم پرمترین 5 درصد (Elimite). کرم پرمترین که به صورت خارجی استعمال می شود، دارای ترکیبات شیمیایی است که موجب از بین رفتن انگل های گال و تخم های آنها می شود. این دارو عموماً برای افراد بزرگسال، زنان باردار و کودکان بالای دو ماه ایمن است. مصرف این دارو برای مادرانی که به کودک خود شیر می دهند، توصیه نمی شود.
• لوسیون لیندان. این دارو تنها برای کسانی تجویز می شود که درمان های دیگر را نمی توانند انجام بدهند و یا روش های درمانی دیگر برای آن ها مؤثر نبوده است. این دارو برای کودکان زیر دو سال، زنان باردار، زنان شیرده، افراد مسن و افرادی که وزن آنها کمتر از 50 کیلوگرم است، مناسب نیست.
• کروتامیتون (Eurax). این دارو به صورت کرم و لوسیون در دسترس است. این دارو باید برای دو روز، هر روز یکبار، استفاده شود. این دارو برای کودکان و زنان باردار یا زنانی که به کودک خود شیر می دهند، توصیه نمی شود. در گذشته مواردی از عدم موفقیت درمان با کروتامیتون گزارش شده است.
• ایور مکتین یا Ivermectin (Stromectol). این دارو به صورت قرص خوراکی است و برای افرادی تجویز می شود که دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند، مبتلا به گال دلمه بسته شده هستند یا افرادی که به دیگر روش های درمانی با کرم و لوسیون پاسخگو نبوده اند. ایورمکتین برای زنان باردار، زنانی که به کودک خود شیر می دهند و برای کودکانی با وزن کمتر از 15 کیلوگرم تجویز نمی شود.
• هرچند این داروها به طور کامل انگل گال را از بین میبرند؛ اما خارش پوستی تا چند هفته ادامه خواهد داشت. ممکن است پزشک برای افرادی که به داروهای گفته شده پاسخ نمی دهند یا نمی توانند آنها را مصرف کنند، داروهای موضعی دیگری مانند سولفور مرکب در وازلین را تجویز کنند.