ادرار توسط کلیه ها ساخته شده و در مثانه ذخیره می شود. مثانه از ماهیچه هایی تشکیل شده است که هنگام نیاز به دفع ادرار، سفت می شوند. با سفت شدن ماهیچه های مثانه، ادرار از طریق لوله ای به نام مجرای ادرار از مثانه خارج می شود. در همین حال، ماهیچه های اسفنکتر (ماهیچه های تنگ کننده) در اطراف مجرای ادرار شل می شوند تا ادرار از بدن خارج شود. بی اختیاری ادرار به معنای عدم کنترل بر روی مثانه است. بی اختیاری ممکن است هنگامی رخ دهد که عضلات مثانه به طور ناگهانی سفت شده اما ماهیچه های اسفنکتر به اندازه کافی قوی نباشند تا مجرای ادرار را ببندند. این امر باعث بروز نیاز ناگهانی و جدی برای دفع ادرار می شود که ممکن است قادر به کنترل آن نباشید. فشار ناشی از خندیدن، عطسه یا ورزش نیز می توانند باعث ریزش ادرار شود. بی اختیاری ادرار ممکن است در صورت بروز مشکلی در اعصاب کنترل کننده عضلات مثانه و مجرای ادرار نیز رخ دهد. بی اختیاری ادرار را می توان به صورت خروج مقدار جزئی ادرار یا دفع مقدار زیادی ادرار در یک مرحله بیان کرد.

علل بی اختیاری ادرار در زنان

یکی از اصلی ترین علل بی اختیاری ادرار در زنان ضعف عضلات کف لگن می باشد که ضعیف شدن این عضلات موجب افتادگی مثانه و درپی آن بی اختیاری ادرار می گردد. افتادگی مثانه به صورت شایع در زنان میانسال و مسن ایجاد می شود که اغلب همراه با افتادگی و اشکال در چسبندگی گردن مثانه به لگن می باشد. دلایل متعددی موجب ضعف عضلات کف لگن می شود که برخی از آنها منحصراً به زنان مربوط بوده و برخی دیگر بین زنان و مردان مشترک است. مواردی که در ادامه به آنها اشاره می شود از اصلی ترین دلایل بی اختیاری ادراری در زنان می باشند. این موارد عبارتند از:

1. یبوست مزمن
2. زایمان های طبیعی و مکرر
3. عدم تحرک کافی و ورزش نکردن
4. افزایش سن
5. سرفه مزمن
6. اختلالات هورمونی پس از یائسگی
7. بلند کردن و حمل اجسام سنگین
8. اضافه وزن بیش از حد

علائم بی اختیاری ادرار

بی اختیاری ادرار نیز مانند بیماری های دیگر علائمی دارد که با تشخیص به موقع آنها و مراجعه به پزشک می توان از آن جلوگیری کرد. خارج شدن غیرارادی ادرار در شرایط زیر می تواند از علائم بی اختیاری ادرار باشد:

• بالا رفتن از پله
• برداشتن اشیاء سنگین
• هنگام انجام برخی از فعالیت ها نظیر خندیدن، عطسه و سرفه کردن
• هنگام رابطه جنسی
• ورزش کردن

انواع بی اختیاری ادرار

انواع مختلفی از بی اختیاری ادرار وجود دارد که شایع ترین آنها بی اختیاری استرسی می باشد.

1. بی اختیاری استرسی: معمولاً در اثر فشار بر روی شکم ایجاد می شود (به عنوان مثال وقتی می خندید، سرفه می کنید، عطسه می کنید یا هنگام بلند کردن جسمی از زمین، انجام ورزش).
2. بی اختیاری فوریتی: در این شرایط فرد نیاز به تخلیه سریع ادرار دارد و به دنبال آن ممکن است خروج غیر عادی ادرار اتفاق بیفتد. عواملی مانند فونت های ادراری موجب بروز این عارضه می شود.
3. بی اختیاری سر ریزی: عدم خالی شدن کامل مثانه و چکیدن ادرار به صورت قطره قطره بی اختیاری سرریزی نامیده می شود.
4. بی اختیاری عملکردی: گاهی فرد به دلیل اختلالات جسمی که دارد ممکن است نتواند به موقع خود را به توالت برساند و همین عامل موجب نشت ادرار در وی می شود.
5. بی اختیاری مختلط: تجربه بیش از یک نوع بی اختیاری های ادراری، بی اختیاری مختلط نامیده می شود.

تشخیص بی اختیاری ادرار

پزشک ابتدا علائم و سابقه پزشکی بیمار را بررسی می کند. الگوی تخلیه مثانه و ترشح ادرار نشان دهنده نوع بی اختیاری ادرار است. بیمار با توصیف علائم از قبیل نوع ناراحتی و تحمل فشار، میزان مصرف مایعات، مصرف دارو و مواد، سابقه انجام جراحی و ابتلا به بیماری های گوناگون به پزشک کمک می کند تا تشخیص صحیحی انجام دهد. پزشک هنگام معاینه وجود نشانه های ابتلا به عارضه های عامل بی اختیاری مانند انسدادهای قابل درمان روده یا تومورهای لگن را بررسی می کند. پزشک ظرفیت مثانه و ادرار باقیمانده را اندازه می گیرد تا نقص عملکرد عضله های مثانه را تشخیص دهد.

متخصص انجام آزمایش های زیر را توصیه می کند:

• تست فشاری مثانه
• آنالیز ادرار و کشت ادرار
• سونوگرافی
• سیستوسکوپی
• نوار عصب مثانه (یورودینامیک)

درمان بی اختیاری ادرار

شیوه عملکرد درمان دارویی عمدتاًٌ با کاهش انقباضات مثانه و در نتیجه کاهش فشار مثانه و در برخی داروها با افزایش قدرت عضلانی اسفنگتر مجرای ادراری است. اولین خط درمان دارویی، داروهای آنتی موسکارینی هستند که هم در درمان مثانه بیش فعال و هم بی اختیاری ادراری فوریتی مؤثر بوده اند. این داروها عمدتاً با بلوک گیرنده ای موسکارینی در عضله دترسور مثانه باعث کاهش انقباض عضله دترسورو در نتیجه کاهش احساس فوریت ادرار و بی اختیاری فوریتی و کاهش تکرار ادرار می شوند. این داروها مانند اکسی بوتنین، تولترودین و سولیفناسین توسط پزشک تجویز می شوند. در صورت بهبود علائم، بیمار می تواند تا 6 ماه از دارو استفاده نماید و سپس تدریجاً کم کند.

• دولوکستین: تنها دارویی که مجوز (FDA) را جهت درمان دارویی بی اختیاری ادراری استرسی دارد و با افزایش قدرت اسفنگتر مجرای ادراری مانع از ریزش ادرار می شود.
• استروژن: مصرف خوراکی آن باعث تشدید بی اختیاری ادراری میشود؛ ولی مصرف کرم موضعی آن در خانم های یائسه باعث کاهش عفونت ادراری و بهبود مخاط سیستم ادراری و کمک به کنترل ادرار می شود.

درمان های جراحی بی اختیاری ادراری در زنان

نکته مهم قبل از انتخاب هرگونه عمل جراحی توسط پزشک، استفاده از ارزیابی دقیق قبل از عمل و انجام حتمی تست یورودینامیک (نوار مثانه) است. این تست جهت افتراق انواع بی اختیاری ادراری و انتخاب بهترین نوع عمل برای بیماران ضروری است و بدون انجام آن احتمال شکست جراحی بالا است. علاوه بر این جراح باید با معاینه دقیق، پرولاپس های لگنی را نیز بررسی کند. در صورتیکه علاوه بر بی اختیاری ادراری، افتادگی مثانه، رحم و یا رکتوم وجود داشته باشد، باید همراه با جراحی بی اختیاری ادراری، پرولاپس ها هم ترمیم گردند.

روش های جراحی برای بی اختیاری ادراری عمدتاً سه دسته اند:

الف- روش های جراحی شکمی مانند روش برچ که هم به صورت باز و هم لاپاراسکوپیک انجام می شود. این روش جزو جراحی های شکمی است و سالها شیوه اصلی برای درمان بی اختیاری ادراری بود ه است. در این جراحی بخش های طرفی و قدامی واژن با نخ های غیرقابل جذب به لیگمان کوپر فیکس می شوند. این عمل هم به صورت باز و هم لاپاراسکوپیک انجام می گردد.

ب- روش های جراحی از طرق واژن مانند اسلینگ مجرای میانی با مش، اسلینگ با فاشیای عضله زکتوس

• روش اسلینگ با فاشیای خود بیمار

در این شیوه معمولاً از فاشیای رکتوس یا فاشیالاتای بیمار استفاده میشود. نواری به عرض 2 1 سانت به طول مناسب برداشته و زیر گردن مثانه گذاشته می شود.

• روش اسلینگ مجرای میانی مجرای با مش

در این شیوه یک عدد مش پلی پروپیلین با عرض 2-1 سانت زیر قسمت میانی مجرا گذاشته می شود و با ابزار مخصوص دو طرف مش یا از سوراخ های ابتوراتور دو طرف خارج میشود یا از پشت استخوان عانه عبور میکنند. در حال حاضر این شیوه یکی از شایع ترین روشهای جراحی بی اختیاری ادراری استرسی است. موفقیت درمان با این روش 90 -75 درصد بوده و عوارض آن کمتر از روش برچ است.

ج- روش های آندوسکوپی که تزریق مواد حجم دهنده از طریق آندوسکوپی در گردن مثانه انجام میشود. در این شیوه که با مواد مختلفی مثل چربی، کلاژن و حتی سلول های بنیادی انجام شده، با اثر کوتاه مدت و اثربخشی کمی همراه بوده است.

بطور خلاصه در حال حاضر روش اسلینگ با فاشیای رکتوس و روش اسلینگ مجرای میانی با مش پلی پروپیلن یا همان MUS روش های پیشنهادی اول جهت درمان جراحی بی اختیاری ادراری استرسی میباشند.

پیشگیری از بی اختیاری ادرار

اگرچه همیشه نمی توانید از بی اختیاری ادرار جلوگیری کنید؛ اما می توانید برای کاهش خطر ابتلا به این عارضه قدم هایی را بردارید:

1. انجام تمرینات کگل به طور روزانه، به خصوص در دوران بارداری و بعد از صحبت با پزشک یا ماما. البته به یاد داشته باشید که انجام حرکات ورزشی برای درمان بی اختیاری ادراری برای تقویت عضلات کف لگن مؤثر است و در این بین، حرکات کگل بعنوان معروفترین ورزش برای درمان قطعی بی اختیاری ادراری شناخته شده است.
2. حفظ وزن سلامت
3. خوردن غذاهای فیبردار برای جلوگیری از یبوست

نسخه اصلی مطلب علت بی اختیاری ادرار در زنان را در سایت دکتر امیر بهنام فر بخوانید.

---