سیستم لنفاوی از غدد لنفاوی ، طحال ، غده تیموس و مغز استخوان تشکیل می شود. سرطان غدد لنفاوی می تواند تمام آن نواحی و همچنین سایر اعضای بدن را تحت تأثیر قرار دهد. این که چه روش درمانی برای سرطان غدد لنفاوی برای شما مناسب تر است به نوع لنفوم و شدت آن بستگی دارد. درمان لنفوم ممکن است شامل شیمی درمانی ، داروهای ایمونوتراپی، پرتو درمانی ، پیوند مغز استخوان یا ترکیبی از این موارد باشد.
نوعی سرطان مانند سرطان پستان ، ریه یا روده بزرگ محل شروع سرطان را نشان می دهد. با این حال با پیشرفت شرایط، سلول های سرطانی می توانند به سایر قسمت های بدن گسترش یافته و به تومورهای جدیدی تبدیل شوند. این وضعیت به عنوان متاستاز نامیده می شود.

سلول های سرطانی پس از جدا شدن از تومور اولیه می توانند از طریق سیستم لنفاوی حرکت کرده و آن ها را به سمت غدد لنفاوی سوق دهند. گره های لنفاوی اندام های بیضی شکل در بسیاری از قسمت های بدن از جمله زیر بغل، گردن و کشاله ران هستند. آن ها به عنوان بخشی از سیستم ایمنی بدن با فیلتر کردن لنف قبل از ارسال مایعات از طریق سیستم لنفاوی، به ویروس ها حمله می کنند.
گره های لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی بدن هستند که به عنوان فیلتر مواد مضر کار می کنند. آن ها با حمله و از بین بردن میکروب هایی که از طریق مایع لنفاوی وارد بدن می شوند، به مبارزه با عفونت کمک می کنند. صدها غدد لنفاوی در سراسر بدن وجود دارند.

سرطان در غدد لنفاوی ممکن است به 2 روش ایجاد شود:

• سرطانی که از غدد لنفاوی شروع می شود، لنفوم نامیده می شود (دو نوع: هوچکین “Hodgkin” و غیرهوچکین “Non-Hodgkin”)
• سرطان می تواند از جایی دیگر در بدن شروع شود و سپس به غدد لنفاوی گسترش یابد (این وضعیت شایع تر است)

سرطان گسترش یافته به غدد لنفاوی

سرطان که در غدد لنفاوی ظاهر می شود، شاخصی از گسترش سرطان است. اگر سلول های سرطانی فقط در غدد لنفاوی نزدیک تومور اصلی پیدا شوند، این احتمال وجود دارد که شرایط ایجاد شده نشان دهد سرطان در مراحل اولیه است و خیلی فراتر از ناحیه اولیه خود گسترش نیافته است.
از طرف دیگر اگر پزشک شما متوجه شود سلول های سرطانی به غدد لنفاوی دورتر از تومور اولیه سرایت کرده اند، این احتمال وجود دارد که سرطان با سرعت بیشتری گسترش یابد و در مراحل بعدی باشد.
علاوه بر این مهم است که بدانید چند سلول سرطانی به گره لنفاوی مربوطه سرایت کرده اند. اگر سرطان قابل مشاهده یا قابل لمس در غدد لنفاوی وجود داشته باشد یا سرطان در خارج از دیواره های غدد لنفاوی رشد کرده باشد، این احتمال وجود دارد که سرطان پیشرفت بیشتری داشته باشد و ممکن است شما به یک برنامه درمانی متفاوت نیاز داشته باشد.

تشریح درمان سرطان غدد لنفاوی

در صورت لزوم، درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. بیولوژیک درمانی: این روش یک درمان دارویی است که سیستم ایمنی بدن را برای حمله به سرطان تحریک می کند. این دارو با ورود میکروارگانیسم های “microorganisms” زنده به بدن به این مهم دست می یابد.
2. آنتی بادی درمانی: یک متخصص پزشکی، آنتی بادی های مصنوعی را وارد جریان خون می کند. این آنتی بادی ها به سموم سرطانی واکنش نشان می دهند.
3. شیمی درمانی: یک تیم مراقبت های بهداشتی، درمان تهاجمی دارویی را به منظور هدف قرار دادن و از بین بردن سلول های سرطانی انجام می دهند.
4. رادیوایمنی درمانی “Radioimmunotherapy”: این روش، دوزهای رادیواکتیو با قدرت بالا را مستقیماً وارد سلول های B سرطانی و سلول های T می کند تا آن ها را از بین ببرد.
5. پرتودرمانی: پزشک ممکن است این نوع درمان را به منظور هدف قرار دادن و تخریب مناطق کوچک سرطان توصیه کند. پرتودرمانی از دوزهای متمرکز تابش برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند.
6. پیوند سلول های بنیادی: این روش به دنبال شیمی درمانی با دوز بالا یا پرتودرمانی می تواند به بازگرداندن مغز استخوان آسیب دیده کمک کند.
7. استروئیدها “Steroids”: این احتمال وجود دارد که پزشک به منظور درمان لنفوم استروئید تزریق کند.
8. جراحی: این احتمال وجود دارد که جراح پس از گسترش لنفوم، طحال یا سایر اندام ها را خارج کند. با این حال یک متخصص سرطان یا آنکولوژیست “oncologist”، بیشتر اوقات درخواست جراحی را به منظور گرفتن نمونه برداری دارد.

تشریح تخصصی تکنیک پرتودرمانی

برای درمان سه میدانی سر و گردن )یک میدان قدامی و دو میدان طرفی(، بیمار را باید به پشت خواباند و یک بالش زیر سر بیمار برای صاف کردن انحنای ستون مهره ای گردنی مورد استفاده قرار می گیرد ) وقتی نیاز به درمان با دوز بالا وجود دارد، برای خارج کردن نخاع از میدان درمانی باید انحنای ستون مهره ای را کاهش داد( شانه بیمار باید پایین آورده شود و خارج از میدان درمانی جانبی قرار گیرد. اگر نیاز باشد که غدد لنفاوی پایینی گردن در میدان درمانی قرار گیرند ، ممکن است احتیاج به زاویه دادن تخت درمان برای در بر گرفتن این غدد بدون درمان شانه ها باشد. برای تومورهای حفره دهانی ، اروفارنکس و نازوفارنکس ، محل تماس میدان های جانبی و میدان قدامی گردن باید روی بریدگی تیروئید باشد.

برای بالک کردن حنجره و طناب نخاعی ، یک بالک در میدان قدامی قرار داده می شود. اگر ضایعه اولیه به زیر بریدگی تیروئید گسترش پیدا کرده باشد، محل تماس میدان قدامی و جانبی باید در زیر ضایعه اولیه قرار گیرد. در این موارد ، دیگر بالک کردن حنجره در میدان قدامی ممکن نخواهد بود. یک بالک کوچک طناب نخاعی ممکن است در میدان های جانبی و یا میدان قدامی قرار داده شود. اکثر مراکز از یک بالک نیم-پرتو در محل تماس میدان های قدامی و طرفی، برای ممانعت از روی هم افتادن میدان ها استفاده می کنند. در صورتی که محور مرکزی پرتو در محل تماس قرار داده نشود، باید کولیماتور در جهت میدان های جانبی زاویه داده شود تا امتداد آن به موازات واگرایی میدان قدامی قرار گیرد.

بالک های طناب نخاعی باید همیشه به میدان های قدامی و جانبی اضافه گردد تا از عدم بر هم افتادن میدان ها در این نواحی اطمینان حاصل شود. پس از دوز Gy 45 از ابعاد میدان های جانبی در مجاورت نخاع کاسته می شود. وقتی که خطر ابتالی غدد لنفاوی خلفی گردن مطرح باشد ، می توان برای افزایش دوز این غدد از بوست الکترون استفاده کرد. این روش درمانی طناب نخاعی را از پرتوگیری بیشتر محفوظ می دارد.

نسخه اصلی مطلب پرتو درمانی غدد لنفاوی را در سایت دکتر سید محمد رضا حکیمیان بخوانید.

---