در سال 1935 Edward Calvin Kendall کورتون های زیادی را در بدن کشف کرد که منشا ترشح آنها غده ی فوق کلیه یا آدرنال بود که اصلی ترین ها کورتیزون بود.امروزه کورتون ها در پزشکی جهت درمان های ضدالتهابی و در بیماری های اتوایمیون جهت تنظیم عملکرد سیستم ایمنی بدن کاربرد فراوانی دارند. کورتون های داخلی از غده فوق کلیه در پاسخ به دستور محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال ترشح میشوند که این محور تحت تاثیر محیط ، وضعیت داخلی بدن ، وضعیت استرس و عوامل دیگر قرار دارد.
مهمترین هورمون گلوکوکورتیکوئید داخل کورتیزون میباشد که در شب با میزان اندک و در صبح زمان بیدارشدن میزان ترشح آن افزایش می یابد.میزان ترشح کورتیزول، خودتنظیمی است. یعنی به دنبال افزایش سطح سرمی کورتیزول پیام توقف ترشح به هیپوفیز و هیپوتالاموس به صورت خودکار صادر میشود. کورتون هایی که توسط کارخانه های داروسازی ساخته می شوند طول اثر و قدرت تاثیر مختلفی دارند که بر اساس نوع بیماری مربوطه مورد استفاده قرار میگیرند.
مصرف کورتون خارجی میتواند محور تنظیم ترشح کورتون (هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال) را برای مدتی مهار و مانع از ترشح کورتون داخلی شوند.در صورتیکه شخص به دنبال مصرف کورتون نتواند کورتون داخلی در موارد استرس های فیزیولوژیک ترشح کند ممکن است دچار حملاتی به نام آدیسونیسم شود. (بیماری ای که به دلیل مشکلات و عوارض ناشی از عدم وجود کورتون در بدن ایجاد میشود.)عمده کورتون ها توسط کبد متابولیزه و دفع میشوند و در نارسایی کبد مدت اثر کورتونهای مصرفی طولانی تر میشود.
کورتون ها با باند شدن به گیرنده ی درون سلولی سیتوپلاسمیک وارد هسته سلولی میشوند و روی ترجمه ی ژنی سلول تاثیر میگذارند و اختیار سلول را در دست می گیرند و ژنتیک سلول را تغییر میدهند.
سه مکانیسم اصلی برای کورتون تایید شده است:
سرکوب ژن هایی که در ساخت پروتئین هایی به نام اینترلوکین1 و 2 و 6 و 8و یا پروستاگلندین ها و یا پروتئین مهمی به نام TNF (tumor necrosis factor) باعث کاهش التهابات بدن می شود.از طرفی سطح پروتیین های ضدالتهابی به نام اینترلوکین 10 در بدن افزایش می یابد. تاثیرات کورتون در گروه های مختلف سنی مختلف، متفاوت است.به عنوان مثال افراد پیر که سطح کورتون داخلی بالاتری دارند دچار عوارض سیستمیک کمتری ناشی از مصرف کورتون خارجی میشوند ولی در عوض به اختلالات شناختی بیشتری دچار میشوند.
کورتون تنظیم کننده فعالیت های بسیار زیادی در بدن است که شامل:
مصرف کورتون به هیچ وجه در حالت عادی برای بیماران توصیه نمیشود و در بسیاری موارد به عنوان آخرین راه حل درمان توصیه میشود. با توجه به تاثیرات کورتون به بسیاری از بخش های بدن پزشک معالج با در نظر گرفتن همه ی موارد گاهی مجبور به تجویز این دارو میشود.در بسیاری از بیماری ها کورتون جایگاه ویژه ای دارد. مثل بیماری های روماتیسمی یا بیماری های مربوط به سیستم ایمنی مثل: آرتریت روماتویید ، لوپوس ، شوگرن ، درماتومیوزیت ها و موارد بیشتر دیگر...
کورتون با روش های زیر در درمان این نوع بیماری ها کمک میکند:
علیرغم واکنش های جامعه و مردم در برابر مصرف کورتون ها در بسیاری موارد کورتون ها نجات دهنده و معجزه آسا میباشد. به همین دلیل توصیه میشود برای رفع نگرانی درمورد مصرف کورتون حتما با پزشک معالج به طور کامل مشورت کنید تا از مزایا و معایب دقیق مصرف آن آگاه شوید.
باتوجه به اینکه کورتونهای داخلی تاثیرات بسیاری در کنترل سیستم ایمنی ، کنترل استرس ها (چه داخلی و چه خارجی) ، تنظیم سطح قند و تنظیم احتباس ادراری دارند لذا مصرف کورتون باید به دقت و تحت نظر پزشک معالج مانیتور شود.
عوارض مصرف کورتون به دو گروه عمده تقسیم میشود:
در مجموع علیرغم عوارض فوق در بسیاری موارد پزشک مجبور به تجویز کورتون برای درمان و نجات بیمار و یا اداره و مدیریت بیماری های صعب العلاج میشود.