تزریق کورتون یکی از روش های رایج درمانی برای کاهش درد و التهاب در شرایط مختلف پزشکی است. این روش به ویژه در درمان اختلالات مفصلی، آرتروز و آسیب های ورزشی کاربرد دارد. کورتون ها، که به عنوان استروئیدهای قوی شناخته می شوند، می توانند با کاهش التهاب و پاسخ ایمنی بدن، به تسکین درد کمک کنند. با این حال، استفاده از این نوع درمان همواره با بحث های مختلفی همراه است. برخی متخصصان بر این باورند که تزریق کورتون می تواند به طور مؤثری به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کند، در حالی که دیگران نگران عوارض جانبی و اثرات بلندمدت آن هستند. این مقاله به بررسی جوانب مثبت و منفی تزریق کورتون می پردازد و تلاش می کند تا پاسخ سوالی مهم را ارائه دهد: آیا تزریق کورتون برای کاهش درد مفید است یا مضر؟
اصولا کورتیکواستروییدها بطور طبیعی در بدن وجود داشته و از غده آدرنال ترشح می شود. عدم ترشح کورتونها در بدن مساوی با مرگ فرد میباشد.
در پزشکی فرم مصنوعی این هورمونها با خواص مشابه و با نام داروهای کورتیکواستروئید یا همان کورتونها به طوروسیعی برای درمان آرتریت روماتوئید، لوپوس، آسم، آلرژی و بسیاری از بیماری های دیگر مورد استفاده قرار می گیرند.
این سوال بستگی به نوع استفاده (استنشاقی، تزریق داخل مفصل یا محل ملتهب، تجویز سیستمیک) و مدت استفاده از آن دارد. در روش تزریق مستقیم استروئید داخل مفصل آسیب دیده پزشکان اجازه دارند از دوزهای تعدیل شده کورتون به طور مستقیم در محل التهاب استفاده کنند و از آنجایی که این روش لوکالیزه و موضعی است سایراعضاء بدن از اثرات غلظت بالای این روش تزریق دارو متأثر نمی شوند و در امان هستند.
با استفاده موضعی کورتون در مفصل یا عصب خاص، چون دارو در محل اثر تزریق میشود، با دوز بسیار کمتر دارو تاثیر چندین برابر خواهیم داشت بنابراین هر گونه عوارض جانبی مصرف کورتون نزدیک به صفر می رسد. اما برعکس استفاده از کورتونهای خوراکی یا تزریق شده در خون، اثراتشان در سراسر بدن گسترش می یابند و برای اینکه دارو به محل اثر برسد احتیاج مصرف طولانی مدت و دوز بالای کورتون میباشد که میتواند همراه عوارضی باشد.
این عوارض از جمله، پوکی استخوان ، شکنندگی و نازک شدن استخوان ها، افزایش آسیب پذیری به عفونت و ... در مصرف طولانی مدت کورتونها (طولانی تر از سه ماه) دیده میشوند و نه در تزریق منفرد. بنابراین استفاده از کورتون برای تزریق های مفصلی، ستون فقرات، گره های عضلانی، ریشه عصبی نه تنها عوارض استفاده از کورتونها طولانی مدت سیستمیک را ندارد بلکه به دلیل کاهش درد و افزایش تحرک بیمار میتواند حتی مانع افزایش وزن و تضعیف عضلات شده که این خود مانع از پیشرفت پوکی استخوان ناشی از کم تحرکی میشود. باید توجه کنید که مصرف کوتا ه مدت کورتون و یا انجام یک یا دو تزریق کورتون عارضه ای ندارد؛ مگر در موارد خاصی که فرد بیماری دیگری هم دارد که کورتون نباید در آن بیماری استفاده شود.
کورتون می تواند فشار دیسک کمر و گردن را کاهش دهد و از درمانهای موثر در فتق دیسک کمر و گردن است.
کورتون می تواند فشار دیسک کمر و گردن بر ریشه عصبی درگیر را کاهش داده و از درمانهای موثر و مفید در تنکی کانالهای خفیف تا متوسط و بیرون زدگیهای دیسک های کمر و گردن است. کورتون با افزایش خونرسانی به عصب درگی موجب افزایش رسیدن غذا و اکسیژن به عصب آسیب دیده شده و به روند ترمیم عصب آسیب دیده کمک میکند.
کورتون با کاهش التهاب در راه های هوایی ریه و کاهش واکنشها ی آلرژیک آسم را کنترل می کند
و بیمار را از مرگ نجات می دهد.
تزریق کورتون در آرتروز کمر ، گردن، شانه و گاهی زانو کاربرد دارد.
در بیمارانی که دچار آرتروز هستند و در مقطع زمانی که مفصل دچار تورم و درد می گردد؛ محدودیت در فعالیتهای روزمره زندگی دارند. بنا به توصیه انجمن جهانی روماتولوژیِ تزریق کورتون مفید و مجاز است.
در حملات ام اس کورتون درمانی با دوز بالا باید انجام شود تا حملات ام اس کنترل شده و بیمار دچار عارضه نگردد.
در بسیاری از بیماریهای پوستی، روماتیسمی، مغز و اعصاب، چشم، گوش و حلق بینی، کورتون بعنوان یک داروی نجات دهنده محسوب می شود.