خال ها ضایعات خوش خیم و بسیار شایع پوستی هستند که در اصطلاح پزشکی نووس نامیده می شود. دسته هایی از سلول های رنگ دانه دار هستند که به صورت نقاط تیره و کوچک پوست ظاهر می شود و در اندازه و رنگ های مختلف هستند. خال ها عموماً بر روی صورت، دست، پا و نیم تنه ظاهر می شود، اما می توانند در هرجایی از بدن به وجود بیایند.

اگرچه اغلب خال های پوستی بی ضرر و بی خطر هستند، در موارد نادر پیش سرطانی می شوند و باید با جراحی آن ها را برطرف کرد. بسیاری از افراد برای زیباتر شدن اقدام به برداشتن خال هایشان می کنند. درمان خال تنها با هدف زیبایی صورت نمی گیرد بلکه برای بیمارانی که به ملانوم مبتلا شده اند ضروری است. بعضی از بیماران ترجیح می دهند با استفاده از روش های برداشتن خال صورت و بدن به شکل طبیعی یا با جراحی یا با لیزر بنا به دلایل زیبایی خال های خوش خیم خود را بردارند.

انواع خال

خال های پوستی ممکن است در هر قسمتی از بدن ایجاد شوند. دو نوع خال وجود دارد که ممکن است باعث بروز مشکل شوند که عبارت اند از خال های مادرزادی و خال ها دیسپلاستیک. خال های مادرزادی خال هایی هستند که معمولاً از بدو تولد وجود داشته و در یک نفر از هر ۱۰۰ نفر دیده می شوند. ریسک ابتلا به بدخیمی در این خال ها بستگی به اندازه آنها دارد در خالهای با اندازه کوچکتر احتمال بدخیمی کمتر است و هر چه اندازه خال بزرگتر باشد این احتمال بیشتر میشود. بنابراین در این خالها بایستی مراقب تغییرات بود و در صورت هر گونه تغییری به متخصص پوست مراجعه نمود. خال های دیسپلاستیک یا خال های غیرعادی آنهایی هستند که در مقایسه با متوسط اندازه خال های دیگر بزرگ تر بوده و شکل غیرعادی دارند. رنگ قسمت مرکزی این خال ها قهوه ای تیره بوده و لبه های آنها روشن تر است؛ همچنین ممکن است لبه های این خال ها قرمز بوده یا نقاط سیاره کوچکی در اطراف لبه های آنها وجود داشته باشد. تشخیص درست خال ها از اهمیت زیادی برخوردار است تا بتوان از سرطانی نبودن آنها اطمینان حاصل کرد.

علل ایجاد خال

ملانین رنگدانه طبیعی است که باعث رنگدار شدن پوست ، مو و عنبیه های چشم می شود. این رنگدانه ها در سلول هایی به نام ملانوسیت تولید می شوند که در دو لایه رویی پوست قرار دارند. زمانی که ملانوسیت ها به طور یکنواخت توزیع نمی شوند و گروهی رشد می کنند، خال ها ایجاد می شوند. خال ها ممکن است در هر قسمتی از بدن ایجاد شوند و غالباً در قسمت هایی ایجاد می شوند که بیشتر در معرض نور خورشید قرار دارند. این قسمت های بدن شامل دست ها، بازو، قفسه سینه، گردن و صورت می شود. خال ها همان طور که قبلاً توضیح داده شد در ۳۰ سال اول عمر فرد ایجاد می شوند و البته ممکن است پس از آن نیز به وجود آیند. خال ها به خصوص خال های دیسپلاستیک ممکن است ارثی باشند. خال های دیسپلاستیک معمولاً روی پوست افراد ایجاد می شوند و وجود آنها نگران کننده نیست. خال های در طول عمل فرد رشد کرده و ممکن است باعث بروز مشکلاتی نیز برای وی شوند.

روش های جراحی خال

استفاده از روش های تهاجمی مانند جراحی، زمانی توصیه می شود که خال از نوع گوشتی یا سرطانی است. در این روش یا با برداشتن و یا تراشیدن خال به طور کامل از پوست خارج می شود. با توجه به اینکه روش تهاجمی است، از بی حسی موضعی استفاده می شود. اینکه تراشیدن یا بریدن، کدام یک برای خال صورت مورد استفاده قرار می گیرد، به نظر پزشک بستگی دارد. برای انجام این جراحی، نیازی به بستری شده نیست و همه چیز به صورت سرپایی در مطب یا کلینیک انجام می شود.

• بریدن خال: پزشک پوست ابتدا ناحیه اطراف خال گوشتی را بی حس می کند و خال و پوست سالم اطراف را با اسکالپل یا دستگاه پانچ تیز می برد و جدا می کند. در آخر زخم ایجاد شده را بخیه می زند و می بندد.
• تراشیدن: در این روش پزشک ناحیه اطراف خال را بی حس می کند سپس خال و اطراف و زیر آن را با تیغ کوچکی می تراشد. این روش غالباً برای خال های گوشتی کوچک تر کاربرد دارد. در این روش نیازی به بخیه زدن نیست.
• بیوپسی پانچ: تکنیک بیوپسی پانچ معمولاً برای خال های پوستی کوچک تر استفاده می شود، این تکنیک شامل استفاده از یک دستگاه خاص برای پانچ کردن یک تکه از پوست می باشد.

عوارض برداشتن خال به روش جراحی

معمولاً بعد از برداشتن خال صورت و بدن با جراحی و یا لیزر آنها یک قرمزی در محل برداشت خال ایجاد می شود که با توجه به عمق ضایعه از 2 هفته تا 6 ماه بعد به طور کامل از بین می رود.

نسخه اصلی مطلب جراحی خال با برداشتن یا تراشیدن چگونه انجام میشود؟ را در سایت دکتر جمال الدین حسن زاده بخوانید.

---