منگوله ی پوستی یک ضایعه ی کوچک، نرم و به رنگ پوست است که معمولا دارای یک ساختار ساقه ای شکل بوده و از پوست آویزان است. این ضایعات میزان بروز بالایی در جامعه داشته و حدود ۵۰ درصد افراد آن را در طول زندگی خود بروز می دهند، همچنین بروز آن در زن و مرد نیز یکسان است. دلیل ایجاد منگوله های پوستی کاملا مشخص نیست اما فرضیاتی وجود دارد که عامل ایجاد آن را سایش پوست بر روی پوست بیان می کنند. با افزایش سن ، احتمال بروز منگوله های پوستی نیز افزایش می یابد. همچنین اضافه وزن، بارداری و دیابت نیز احتمال ایجاد منگوله های پوستی را افزایش می دهند.

منگوله های پوستی در هر قسمتی از پوست ممکن است بروز کنند اما در قسمت هایی که پوست روی پوست ساییده می شود بیشتر دیده می شود. از جمله ی بخش های بدن که منگوله های پوستی در آن ها مشاهده می شوند شامل موارد زیر است:
- زیربغل
- ران و کشاله ی ران
- پلک ها
- گردن
- زیر پستان و نواحی سینه ای
- نواحی تناسلی

منگوله های پوستی در صورتی که با لباس یا جواهرات برخورد و ساییدگی داشته باشند ممکن است تحریک شده و اذیت کننده باشند.

علایم منگوله ی پوستی

منگوله های پوستی تومورهایی خوش خیم هستند اما سرطان پوستی نیستند و نمی توانند به سرطان پوستی منتهی شوند. این ضایعات پوستی، در ابتدا به شکل برجستگی های کوچک و نرمی بر روی پوست ظاهر می شوند. با گذشت زمان، این برجستگی ها به شکل آویزان از پایه ی خود بر روی پوست ظاهر می شوند و رنگی به شکل رنگ پوست به خود می گیرند، بصورتی که تکان دادن آنها به جلو و عقب به راحتی ممکن است. منگوله های پوستی معمولا دردناک نیستند مگر اینکه زیاد دستکاری شوند و یا به دور پایه ی خود گره بخورد که در اینصورت، با ایجاد لخته ی خون در محل گره خوردگی، منگوله ی پوستی می تواند دردناک شود.

چه کسانی مستعد بروز منگوله ی پوستی هستند؟

منگوله های پوستی در هر شخصی ممکن است بروز کند اما احتمال بروز آن در افرادی با ویژگی های زیر بسیار بیشتر است:
- افرادی که دچار اضافه وزن یا چاقی هستند
- افراد دیابتی
- خانم های باردار، که احتمالا بخاطر تغییر شرایط هورمونی و ترشح بیشتر هورمون های رشد است
- افرادی که به انواعی از ویروس پاپیلوما (HPV) آلوده هستند
- افرادی که غلظت نامتعادلی از هورمون های جنسی استروئیدی از جمله استروژن و پروژسترون دارند
- افرادی که سابقه ی خانوادگی بروز منگوله ی پوستی را دارند
- افراد دارای فشار خون بالا

روش تشخیص منگوله ی پوستی

تشخیص منگوله ی پوستی می تواند به راحتی و با یک بررسی ساده توسط پزشک تشخیص داده شود. در حقیقت برای یک منگوله ی پوستی معمولی با ویژگی های بیان شده، نیاز به هیچ آزمایشی نخواهدبود. زمانی که تکان دان ضایعه ی پوستی بخاطر سفت بودن ساختار آن، سخت باشد، رنگ متفاوتی با رنگ پوست اطراف خود داشته باشد، بیش از یک رنگ داشته باشد، دارای خونریزی باشد، از پزشک خود بخواهید تا برای تشخیص آن از آزمایش استفاده کند. اگر تشخیص ضایعه بعنوان منگوله سخت باشد، از آزمایش بیوپسی استفاده می شود که در آن قسمتی از پوست برش داده شده و مورد آزمایش قرار می گیرد.

پیشگیری و درمان منگوله ی پوستی

در حال حاضر راهی برای پیشگیری از ایجاد منگوله ی پوستی وجود ندارد.
راه های درمان منگوله ی پوستی نیز شامل موارد زیر است:
- الکترولیز و سوزاندن منگوله ی پوستی توسط پزشک
- انجماد و سپس کندن منگوله ی پوستی با استفاده از نیتروژن مایع یا کرایوتراپی
- انسداد عروق تغذیه کننده ی منگوله ی پوستی که در نهایت به از بین رفتن آن منجر می شود
- برش توسط چاقوی جراحی

روش های بیان شده تنها بوسیله ی یک متخصص پوست باید صورت بگیرد و موفقیت در درمان نتیجه تجربه، دانش و مهارت در رفع این ضایعات پوستی است که با توجه به تخصص یک پزشک پوست می تواند تضمین شده باشد.
روش های درمان خانگی منگوله ی پوستی به دلیل احتمال خون ریزی و عفونت، از جمله در منگوله های بزرگ، توصیه نمی شوند.

نسخه اصلی مطلب دلایل ایجاد زائده های گوشتی (منگوله های گوشتی) و درمان آن را در سایت دکتر علیرضا واعظ شوشتری بخوانید.

---