کم شنوایی یک اورژانس عصبی است و گفتنی است که مغز یک دوره طلایی دارد که اگر در این دوره به نوزاد و کودک رسیدگی شود، او می تواند انسان فعالی باشد که از همه نظر بتواند در حیطه های اجتماعی و آموزشی کاملا همگام با همسالان خود پیش برود.با توجه به پیشرفت علم شنوایی شناسی در دهه اخیر در حال حاضر بلافاصله بعد از زایمان و قبل از خروج از بیمارستان امکان تشخیص کم شنوایی برای نوزاد امکانپذیر است و بلافاصله بعد از تشخیص برای نوزاد باید وسیله کمک شنوایی مناسب تجویز شود و همزمان مداخله توانبخشی صورت گیرد و رسیدگی به این امر و انجام تمام این خدمات تنها به دست شنوایی شناس مقدور است.
بعد از تشخیص کم شنوایی در کودک زیر ۶ ماه و از همان اوایل نوزادی، کودک باید مورد توانبخشی شنوایی قرار گیرد و بحث توانبخشی هم بصورت تیمی و هم خانواده محور میباشد به این معنا که یک تیم تخصصی به خانواده آموزش می دهد که اولین فعالیت های توانبخشی را در محیط منزل و در زندگی انجام دهند. توانبخشی تنها این نیست که کودک را برای آموزش به کلاس های ویژه ببرند بلکه لازم است کل زندگی این خانواده، تغییراتی داشته باشد که کودک در معرض گفتار، زبان و شنوایی باشد و به صورت مستمر نیز توسط شنوایی شناس و تیم کارشناسی مورد بررسی و پایش قرار گیرد.کودکانی که از سمعک استفاده می کنند با یک سرماخوردگی کوچک مشکل گوش و حلق و بینی پیدا می کنند و نیاز است هر ماه وضعیت کودک و سمعک توسط شنوایی شناس چک شود.
کم شنوایی بیماری نیست که درمان داشته باشد بلکه توانبخشی دارد و در واقع با تکنولوژی خاص به فرد کمک می کنیم بتواند کم شنوایی خود را جبران کند و با همان میزان شنوایی که دارد با کمک وسایل کمک شنوایی بهترین عملکرد را داشته باشد و به همان توانایی ها و قابلیتهایی دست یابد که همسالان شنوایش دست می یابند. در اینجا نگرش جامعه بسیار اهمیت دارد و لازم است با توجه به آمار بسیار بالای کم شنوایی (۳-۱ نوزاد از هر هزار نوزاد ) جامعه ، کودکان کم شنوا را در خود بپذیرد. همه کودکان کم شنوا قادرند با تشخیص زودهنگام و توانبخشی مناسب به قابلیت های بالایی دست یابند. و در سالهای بعد در آموزش، تحصیلات ،اشتغال وهمه دیگر ابعاد زندگی نیز موفق تر باشند. اکنون فناوری های نوین کمک شایانی به این افراد کرده است.
منبع : سلامت نیوز