ریزش مو، دلایل آن و بعضی راههای درمان
سلامتی پوست و مو نقش عمده ای را در زیبایی و در نتیجه، آرامش روانی افراد ایفا میکند. زیبایی و سلامت مو، مخصوصا در میان خانمها بسیار حائز اهمیت است، به طوریکه امروزه کمتر خانمی را میتوان یافت که حداقل یک بار در این ارتباط به پزشک متخصص مو مراجعه نکرده باشد. بنابراین ریزش مو جزو مسائلی است که میتوان ذهن یک خانم را به خود مشغول کند.
آنچه قبل از درمان ریزش مو اهمیت دارد، شناخت علل واقعی آن است، چه بسا به واسطه چنین شناختی، به راحتی با حذف علت بتوان معلول را برطرف کرد.
تعریف ریزش مو: ریزش روزانه بیش از صد الی صد و پنجاه تار مو را تحت عنوان ریزش مو مطرح میکنند. لازم به یادآوری است که تعداد تار موهای سر یک فرد بالغ در افراد دارای موهای تیره حدود یکصد هزار و در افراد بلوند بین یکصد و چهل تا یکصد و پنجاه هزار است. این ریزش به صورت کند صورت میگیرد به طوریکه ممکن است فرد تا مدت زمان زیادی متوجه آن نشود.
ریزش مو را به دو گروه عمده ژنتیکی و غیرژنتیکی تقسیم میکنند. ریزش موی غیر ژنتیکی میتواند در مرحله رشد مو صورت بگیرد (در مصرف کنندگان بعضی داروها یا در طی شیمی درمانی) و یا اینکه در مرحله رکود آن باشد. در نوع اول، با اتمام دوره درمان ، صورت مسئله به کلی پاک میشود. اما موضوع این بحث نوع دوم خواهد بود که علل آن به اختصار در زیر آمده است:
استرسهای فیزیکی: جراحی، کم خونی، تغییر سریع وزن؛ عفونتهای شدید نظیر حصبه یا مخملک که باعث افزایش شدید حرارت بدن و انسداد مجاری تغذیه فولیکولی مو میگردند و بیماریهایی مانند کم کاری غده تیروئید.
استرسهای روحی: بیماریهای روانی، اضطراب و یا مرگ عزیزان.
داروها: داروهای ضد فشار خون، ضد نقرس و مصرف مقادیر بالای ویتامین A.
تغییرات هورمونی: مصرف قرصهای ضد بارداری، بارداری و یائسگی.
رژیم غذایی: کاهش ذخایر آهن بدن به دلیل کمبود آهن غذایی و ذفع آهن هنگام خونریزیهای شدید قاعدگی.
تشخیص قطعی علت: تشخیص علت واقعی ریزش مو چندان کار ساده ای نیست. ممکن است پزشک متخصصی که بیمار را تحت نظر گرفته نیاز به انجام آزمایشات دقیقی داشته باشد و این بیمار است که باید برای انجام کلیه آزمونهای مربوطه یا پزشک همکاری نماید. این آزمونها را میتوان به صورت زیر خلاصه نمود:
اندازه گیری سطح هورمونهای جنسی نظیر تستسترون، دی هیدروکسیل اتیل آندروستندیون، آندروساتدیون، FSH، LHT، و پولاکتین.
اندازه گیری آهن سرم و ظرفیت کل آهن باند شده (TIBC).
اندازه گیری هورمون محرک تیروئید (TSH).
آزمون تشخیص بیماری سیفلیس (VDRL).
شمارش کل سلولهای خونی (CBC).
نمونه برداری پوست سر.
علاوه بر این آزمونها، سوابق پزشکی بیمار هم در تشخیص قطعی علت به پزشک یاری میکند. بیمار باید پزشک را در جریان کلیه سوابق ژنتیکی ریزش مو، بیماریها و داروهای مصرفی خود قرار دهد.
مختصری از درمان: روشهای درمانی متنوعی در این زمینه وجود داردکه با نظر پزشک انتخاب میگردند. از درمانهای دارویی میتوان به محلول موضعی ماینوکسیدیل اشاره نمود. این دارو با اتساع عروق در موضع مورد نظر جریان خون را در آن نقطه افزایش داده رشد فولیکوئهای مو را تحریک مینماید. حداقل دوره درمان با این دارو چهار ماه است و با توجه به اینکه در صورت جذب پوستی منجر به بروز عوارض جانبی نظیر افت فشار خون میشود، باید توجه داشت که پوست سر عاری از هر گونه زخم یا خراشیدگی باشد.
در ابتدای درمان با این دارو تارهای مو نازک و کمرنگ هستند ولی به تدریج ضخیم میگردند.
از سایر داروها میتوان به آنتی آندروژنها (داروهای ضد هورمونهای مردانه) نظیر سیپروترون استات، فلوتاماید و اسپیرونولاکتون اشاره کرد.
توجه: مصرف داروی فیناستراید یا پروپشیا کهبه مردان به عنوان یک آنتی آندروژن تجویز میگردد، برای زنان باردار یا زنانی که قصد بارداری دارند منع مصرف دارد.
قرصهای ضدبارداری نیز برای درمان ریزش موی ناشی از اختلالات هورمونی تجویز میشوند.
از درمانهای طبیعی میتوان به مصرف چای سبز، خرما، ویتامین B6 اشاره کرد.
نسخه اصلی مطلب ریزش مو و دلایل آن و بعضی راههای درمان را در سایت دکتر گیتا فقیهی بخوانید.