استفاده از سلولهای بنیادی پوست موضوع اصلی بسیاری از تحقیقات ترمیمی در پزشكی ، مهندسی بافت و پیوند پوست می باشد. در مورد پوست انسان ، اپیدرم محل اصلی بازسازی پوست است. در این محل جایگزین سلولهای از دست رفته در پدیده نرمال desquamation توسط تكثیر سلولهای لایه بازال صورت می گیرد. در حقیقت تجدید و نوسازی بافت اپیدرم در نتیجه فعالیت سلولهای بنیادی (Potent stemcell) می باشد و همچنین سلولهای پروژنیتور دارای طول عمر كوتاه (short-life progenitor) می باشد.
طولانی بودن مدت بهبودی و مشكلات روحی و روانی ناشی از این گونه زخم ها ضرورت یافتن درمانی مناسب جهت به حداقل رساندن آسیب و همچنین پیشگیری از آمپوتاسیون را ایجاب می كند. روش های درمانی حاضر دوام دراز مدت نداشته و در خیلی از موارد نتیجه بخش نخواهد بود. بدین منظور طرح های تحقیقاتی با كاربرد سلولهای بنیادی پوست با همكاری اساتید گروه پوست ، غدد ، عروق ، ارتوپدی ، عفونی و نیز کارشناسان آموزش دیابت ، فیزیوتراپی و ... به منظور به حداقل رساندن مشکلات ناشی از زخم پا ، بستری ، کفش نامناسب ، تغذیه غلط واطلاعات ناکافی برقرار میباشد. هدف از راه اندازی چنین سیستمی ارائه بهترین و جدید ترین راهکارهای درمانی در بهبود این نوع زخمهاست.
بیماری دیابت یكی از شایعترین بیماریهایی است كه طیف گسترده ای از افراد جامعه به آن مبتلا می باشند. این بیماری دارای عوارض متعددی است. بطوری كه زخم های اندام تحتانی یكی از عوارض جدی این بیماری می باشد. زخم نوروپاتیك پای دیابتی ، در صورت عدم درمان مناسب ممكن است دچار عوارضی چون عفونت ، استئومیلیت و حتی در برخی موارد ، آمپوتاسیون یا قطع عضو درگیر شود ، كه به همین دلیل نه تنها زندگی اجتماعی و اقتصادی بیماران را تحت تأثیر منفی خود قرار می دهند ، بلكه باعث كاهش توانایی و عملكرد بیمار ، كاهش درآمد و افت كلی كیفیت زندگی بیمار می شود. از طرفی به عنوان یك مشكل جدی روحی روانی قلمداد می شود.